Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 16:04:


Oeps... ik denk dat we elkaar verkeerd begrijpen of ik die indruk heb gewekt.
Zij geven dat paardje absoluut niet gratis weg!
Ik heb alleen gezegd dat ik er geen geld voor ga betalen. Da's iets anders!

Als ik tegen hun zeg: ik wil het proberen met dit paardje, hoop ik dat ik weet waar ik aan begin en zal daar ook naar handelen.
Maar dan nog..... komt er een tijd dat ik misschien heb geleerd om met die karaktertrekken om te gaan.... maar dat wil niet zeggen dat iedereen het daarna dan ook kan. Sterker nog... ik krijg steeds meer de indruk dat dit een dier is voor 1, hooguit 2 personen.... Het gaat slechter als zich meer mensen melden die er graag op willen rijden!

Je kunt wel zeggen niet op afstamming te willen schuiven... maar het inteeltpercentage is vrij hoog... iemand heeft dat nagekeken.
Die afglijdende route is al begonnen.... toen de fokker het dier verkocht.... aan iemand die er weliswaar mee kon rijden maar ook zat te schreeuwen..... en het dier weer heeft doorverkocht aan mensen die echt heel lief zijn... maar hier ook niet mee om kunnen gaan. Ze is als fokmerrie gebruikt en heeft 7 of 9 veulens op deze wereld gezet.

Het is gewoon het probleem verschuiven. Deze mensen wilden een simpel, liefst wat ouder, paardje erbij, voor lekker buiten op te rijden. Voor vakantiegangers die weleens willen rijden, en als vervanging voor hun oudste merrie.
En dat is het dus niet. Ik veroordeel niet..... echt niet. Maar het is logisch dat mensen die niet zoveel ervaring hebben, echt radeloos zijn (ook heel verdrietig!) en niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan.
Op dit moment krijgen ze haar niet eens meer uit de paddock, en de merrie hebben ze nu al ruim 1 jaar.
Ik vind het heel triest, voor zowel de mensen als het dier.... echt een groot probleem.

En persoonlijk denk ik dat er maar heel weinig mensen in staat zijn om met dit dier de juiste weg te vinden.

Enfin.. we wachten hier gewoon af wat er gaat gebeuren...

Zoe Veurman schreef op maandag 20 april 2009, 17:02:


En hoe heb jij de stakerij opgelost indertijd?
Of heb jij dit probleem nog steeds?

Ben ik wel benieuwd naar....

Groetjes,

Wil.

Nils Vellinga schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Hier nog 1!!!! Ik leer het zo goed mogelijk aan de mensen zelf.... en daarna mogen ze het zelf proberen. Ik kom soms aan mijn eigen dieren niet toe... maar sta wél die van anderen te doen )
Haha..... ze gaan het maar lekker zelf doen!

Lang leve m'n eigen rug )

Wil.

Esther schreef op maandag 20 april 2009, 20:48:


Ik kan het volgen en begrijp het ook. Alles wat jullie schrijven over soortgelijke problemen nu werd eergisteren al duidelijk toen ik daarbij was.
Het bevestigt alleen maar nóg meer dat, wat ik al vreesde...
Niet voor mezelf, per slot is het niet mijn paardje. Wel voor de mensen die vanmorgen in tranen weer aan de foon hingen, omdat ze niet eens haar paddock uit te krijgen was.
Als ze nou onmensen waren, haar niet goed verzorgden of mishandelden... kon ik me er nog iets bij voorstellen.
Maar dit is dus een aangeboren gedrag en hun kunnen daar niet mee omgaan.
Ik probeer ze hulp te bieden door veel van jullie teksten door te geven hoor... zodat hun relatie ietwat gemakkelijker verloopt.

Ik vraag me af hoe het paardje zelf dit alles ondergaat.... zou het haar niet kunnen schelen? Niet interesseren dat de mensen verdriet hebben om haar?
Dit moet ze toch aanvoelen?
Of is dit nu weer teveel antromorfdinges....

KNIP

Sieta, bedankt voor je uitgebreide reactie! Wat het meppen betreft: ze zijn er allang achter dat dit geen enkele zin heeft. Nu, het lijkt me dat er maar 1 manier is om daarachter te komen he?? Dus dat stadium hebben we al gehad.
De eigenaar daarvoor schreeuwde keihard dat ze moest lopen.... en dan ging ze.
Ze zal wel een hekel aan schreeuwen hebben.
Ook geen manier van doen!
Druk op het halster? Klopt! Het hele lijf gaat in de verzethouding! Nauwelijks merkbaar, maar je trekt gemakkelijker een ton staal voorwaarts! Druk zal zeker weten niet werken. Oh, deze kun je ook meppen hoor... ze doet hooguit haar ogen dicht maar verzet geen voet. Althans: dat zeggen de eigenaren.
Druk + wachten: nee, ze gaat écht staan te slapen! Hun zeggen: dat kan de hele dag duren... Ja zeg.... dat leidt tot helemaal niets dus.

Wat je schrijft over dat linksom, rechtsom of achteruit heb ik dus precies gedaan.
Bij 1 pas voorwaarts belonen. En ook niet aankijken! Nonchalant naar voren kijken ben ik gaan lopen, toen liep ze wél mee.
Ineens schijnt het besluit gevallen te zijn dat ze wel mee wil lopen.... en dan doet ze het dus wel...

Ohoh.... die krijgen nog heel wat te stellen...
Nee, ze heeft geen angst om alleen weg te gaan. Het maakt volgens hun helemaal geen verschil. Ze heeft zelfs gestaakt 1 x op de terugweg, terwijl haar vriendje druk bezig was met naar huis banjeren... Zij gaat stilstaan, en vriendje, ook een IJslander, loopt dus gewoon door.
Ik denk dat ze daar ook gewoon uren kan gaan staan te tukken.
Eergisteren heb ik serieus gedacht of ze misschien narcolepsie had hoor!
Vond het niet normaal dat ze gewoon haar luikjes sloot en net deed alsof ik er helemaal niet was....
Heel apart!!

En verder zo'n lief dier..... ontzettend braaf en gemakkelijk.

Pfffff.....

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 21:26:


In de eerste paar minuten zou ik gezegd hebben: dit dier is stikongelukkig en hier echt niet op haar plaats. Ik heb ze echter ook een paar uur later nog meegemaakt... lekker galopperend met haar vriendjes over ruim 3 hectare ruige wildernis..... een totaal ander dier!
Maar wat jij hier geschreven hebt zal ik ook zeker onthouden...

Wil.

Sieta schreef op maandag 20 april 2009, 22:02:


Dat 'iets' zegt mij dat ook al.
Nu goed... ik vrees dat hun niet die eigenschappen hebben zoals geduld en zo... zij wel. Maar hij niet meer. Op dit moment is het vooral afkeer, teleurstelling en een houding van: ze moet maar weg.
Buiten dat last van een frozen shoulder, mede door 'haar' schuld.... en dan heb je even geen zin meer om met zo'n paardje mee te denken....
Begrijpelijk. Dat begin is allang geweest, vorig jaar al... de merrie is nu al 1 jaar in Portugal. En in het begin ging het redelijk goed, alhoewel volgens hun ze altijd al lastig is geweest.
Nu is het helemaal mis. Er hebben andere mensen op gereden, dat schijnt ze ook niet echt leuk te vinden.
Tijdstuk kan idd. niet nee....

Esther schreef op maandag 20 april 2009, 22:09:


Haha... paardenvakbond!! Jaja.... onderlinge samenzweringen!!!!
Haha.... ik zie het ze doen!!

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 22:11:


Jaja.... met andere paarden: logisch...
Ik had wel de indruk dat ze haar eigenaar echt wel kent en ook kan waarderen.
Er was totaal geen spanning toen hij met haar bezig was, ook niet met opzadelen.
Niets, noppes.... meer een ontspannen paardje wat haar aandacht erbij had.

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 22:20:


Je hebt gelijk. Gedrag is niet aangeboren. Het karakter wel.

marjolijn schreef op maandag 20 april 2009, 22:40:


Ai.... kijk maar uit wat je schrijft!!!

Anja Seijn schreef op maandag 20 april 2009, 23:15:


Nog meer staken!!! En ook onderweg met die 'vreemde' duidelijk laten blijken dat je er niet van gediend bent. Staken en gaan staan te pitten.
Juist op weg naar huis!! Duidelijk hoor!
Althans: bij dit paardje. En nu dus echt niets meer willen....

Poeh... op je 2e vraag heb ik niet zo snel een antwoord.
Het zijn menselijke gedachtes om te denken dat een paard jaloers kan zijn en beledigd als jij op een ander gaat hobbelen....
Maar ik vermoed van wel!

Anja Seijn schreef op maandag 20 april 2009, 23:56:


Wees niet bang.... )
Lekker doorgaan, geeft niets. Alle info is belangrijk.

Anja Seijn schreef op dinsdag 21 april 2009, 0:08:


Je allereerste gedachte zou zijn: jaloers.
Kan ook een machtsstrijd zijn.... per slot is Goke ene nieuweling en Jeen was er al langer. Enig idee wie de baas is van deze 2?
Of is de strijd nog onbeslist?
Kan gewoon van slag af zijn... omdat er een paard bijgekomen is en de nieuwe rangorde niet vastgesteld is...
Jou willen bewijzen dat ook hij hardstikke goed is??

Sieta schreef op dinsdag 21 april 2009, 7:53:


Als begrazer misschien wel...
Het voorstel had ik al gedaan dat ze hierheen zou komen.