joop schreef op vrijdag 15 mei 2009, 19:34:
> Precies. Op woestijngrond kan overigens heel gemakkelijk gras
> groeien mits je er maar water op gooit. Op zandgrond kan ook
> gras groeien, maar niet de soorten waar je aan denkt voor een
> fijne paardenwei. Op de sompige zure veengrond kun je als er
> nog veen ligt ook de vleesetende zonnedauw tegenkomen.
> Strooi je een grasmengsel, dan blijven alleen de soorten over
> die goed gedijen op de grond. Dat kunnen ook alle soorten in je
> mengsel zijn. Maar mengsels met soorten die nooit samen
> gedijen, dat is weggegooid geld.
Tuurlijk, maar ik denk dat de fabrikant van die mengsels dat toch met opzet zo doet; op deze manier is de kans dat "tenminste iets het doet" immers het grootst.
Want kijk nu eens op dit forum zo door de jaren heen, hoe groot is de interesse voor plantengemeenschappen en floristiek? Als afgeleide daarvan lijkt mij de vraag gerechtvaardigd: "hoe groot is de kans dat mijn klant ook maar de geringste kennis van zaken heeft?".
Of kijk naar de commentaren van Frans zelf, toch niet de allerdomste van onze community. De hang naar overheersing van 1 (of slechts enkele) species, het ontstaan van mononatuur, komt alleen voor daar waar uiterst veel dynamiek is. Voor de rest is het nonsens.
Er komen in NL meer dan 60 genera echte grassen voor, dus nog afgezien van de schijngrassen, russen, zeggen, etc.; we hebben het dan over 100en species die allemaal hun favoriete groeiplaatsen hebben, vaak door of langs elkaar heen.
Dan heb ik het over NL, het land van de tevelen.
Of een dergelijke rijkdom aan paarden besteed is... is een tweede. Paarden als diersoort komen van nature vanuit een heel wat minder voedselrijke/gevarieerde niche. Het huidig mideuro-aziatisch graslandplateau (waarover Marco Polo de weg naar naar het Verre Oosten wist te vinden) is, denk ik, veel geschikter als milieu voor probleemloos paarden houden. Maar wie denkt dat er op de puszta maar 1 soort gras groeit zit er falikant naast
