van lennep schreef op zaterdag 6 juni 2009, 20:01:
> Hoe herkenbaar!
> Nee hoor , is niet stom!
> Maike struikeld heel erg veel , ook vroeger toen ik nog wel op

> Het is voor mij een graadmeter geworden , kan dit paard mijn
> 90 kilo wel verzeulen , of ben ik te zwaar....
>
> Gr Esther
Gisteren heb ik Lily opgezadeld en zonder van te voren te longeren gewoon hup, erop en een ritje maken. Kim vond het niet zo leuk dat haar grote vriendin zonder haar wegging, Lily kon niet wachten en stond met gespitste oortjes te wachten tot ze klaar was. Ze bleef keurig staan totdat ik in het zadel zat en wachtte tot ik aangaf dat we zouden gaan. Klaas heeft zich over Kim ontfermd. Na wat heen en weer geren en gehinnik ging Kim grazen.
Het begon al goed, onder de carport door had Lily zich goed ingeprent dat de seringen bij de voordeur niet opgegeten mogen worden. Ze ging wat verder naar rechts om te voorkomen dat een toevallig takje zo de mond in zo vliegen; ik kon net nog voorkomen dat mijn knieen tegen de houten steunpalen aanknalden. Nauwelijks 10 meter van huis weg kwam mij een buurman tegemoet. Lily ging midden op de weg lopen, recht op de auto af, onbestuurbaar, ze week geen milimeter en scheen hem eens van dichtbij te willen bekijken. Na wat geharrewar kreeg ik toch haar aandacht terug en week ze keurig opzij.
De buurman lag dubbel van het lachen, deze buurman heeft zelf paarden gehad en kon de humor van de situatie wel inzien. Zonder verdere problemen bij het landweggetje van de boer aangekomen, daarna kwamen de katten van de boer in zicht, dus voorkomen dat Lily achter de katten van de boer aangaat, voorkomen dat ze haar neus in de zak met bouwzand steekt, niet naar de ganzen, niet naar de mesthoop, niet de bouwvallige tractoronderstand inlopen, enz, enz. Door al dat gedoe kon ik haar aan het eind van het landweggetje verrassend goed sturen en Lily liep zichtbaar tevreden richting industrieterrein.
We hebben alleen gestapt, ik wil eerst de besturing in stap in orde hebben voordat ik aan een versnelling hoger begin. Lily genoot zichtbaar en probeerde goed met de vrijheid (bosal, teugel los, alleen signalen als er iets verandert) om te gaan. In het begin zwalkte ze over de weg van links naar rechts, na een tijdje begreep ze dat ik haar in het begin aangeef waar ze moet lopen en dat ze daar moet blijven tot ik meldt dat ik wat anders wil. Het zal ook wel een verandering voor haar zijn.
We zijn anderhalf uur weggeweest en hebben beide heel wat geleerd. Lily is een perfect paardje om buiten te rijden, ze is overal toe bereid en overal in geinteresseerd, ze schrikt praktisch nergens van.
Ik heb genoten van het ritje.
Monique