Hier komt hetzelfde spelgedrag ook altijd terug, wel zonder het geeuwen.

Mijn ruin (paard) staat samen met een hengst (shetlander). De hengst komt meestal stiekem uitdagen (lees: beetje lopen showen en soms een geniepig bokje richting paard). Daarna gaat hij er altijd als een speer uit een boog vandoor, gevolgd door de ruin. Na enkele toertjes achtervolging door de weide, is er dan altijd de confrontatie, dan beginnen ze wild tegen elkaar te steigeren en proberen elkaar om te duwen. Soms ligt de ruin echt op zijn knieën op de hengst neer te krijgen met zijn volle gewicht. Meestal rent de hengst na de confrontatie weer door, opnieuw achtervolgt door mijn ruin etc. Dit kunnen ze echt lang volhouden :)

De uitdaging


Het achtervolgen


Confrontatie
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto-W7SODQOG-D.jpg[/img]

[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto-L6Q4UF47-D.jpg[/img]

[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto-AM6YMGSH-D.jpg[/img]

Wat me hierbij opvalt is dat het altijd begint als een spel, maar dat de hengst het veel serieuzer lijkt te nemen dan mijn ruin. Hij beukt er altijd serieus op in, doet ook net even wat heftiger, wat geniepiger ook. Waar mijn ruin zijn voorbenen bij het steigeren nog netjes onder controle heeft, vliegt de hengst liefst als een enthousiaste pitbull met tanden en hoeven naar voren.

Is het toeval, of nemen hengsten het altijd serieuzer en bekijken ze het nooit als louter spel?

Over dat geeuwen, ik heb altijd geleerd dat honden zoiets doen om spanning te laten afvloeiien, zowel bij zichzelf als bij hun tegenstander. Het is dus een soort kalmeringssignaal.

Ik koop groene leem (uitwendig gebruik) in de Aveve, vertagil is het merk. Weet de prijs niet meer precies, maar niks om van achterover te vallen. De leem die al klaargemaakt in de tube zit, is wel een beetje duurder dan diegene dat je nog zelf moet klaarmaken.

Mijn paard heeft ook last van eczeem, wel in een milde vorm, de shetlander die bij hem staat schuurt zich ook kapot zonder deken etc. We huren een weide vlak naast een bos + een sloot, dus de ideale omgeving voor de mugjes eigenlijk. Enkele tips:

-deken dag en nacht aandoen tijdens het eczeemseizoen, vroeg genoeg aandoen, en lang genoeg aanhouden.
-je kan vitamine B bijgeven, in de vorm van biergistpilletjes (uit het Kruidvat bv), dit reinigt het lichaam en werkt goed voor de huid. Wel opletten dat je ook niet al veel vitamine B met het voer voert.
-zijn lichaam eens helemaal reinigen, bv. met drainage compositum van de Groene os. De meesten raden aan dit voor het eczeemseizoen, en na het eczeemseizoen te doen. Dit omdat de mugjes aangetrokken worden door de opgestapelde afvalstoffen in manenkam, staart, buiknaad enz. Ikzelf heb het 1x geprobeerd, ik zag niet echt veel effect, maar mijn paard heeft het ook maar licht. Sommigen zweren erbij.
-suikervrij voeren. Eerst eens een periode op enkel hooi + liksteen zetten, om eventuele allergische reacties op bepaalde soorten voer uit te schakelen.
-hoeveeldheid gras toch proberen te beperken. Omdat ik een weide huur, en er dus geen zeggenschap over heb (en een totaal niet-meewerkende boer) kan ik geen stukje afspannen, en ik merk dat mijn paard extra gevoelig reageert op veel (vet) gras. Hij wordt er ook dikker van, wat hem weer extra gevoelig maakt voor de eczeem. Dus ook ervoor zorgen dat je paard een goed gewicht houdt.
-oppassen met kunstmest. Gras dat bemest is met kunstmest, wordt meestal ook gevoelig op gereageerd. 'Onze' boer bemest met kunstmest (en niet te zuinig ook, helaas) en ik merk meteen als de paarden naar een nieuw stuk verhuizen, dat ze het weer erger krijgen.
-goeie vliegenspray: als hij erg gevoelig op de mugjes is, ook benen beschermen door regelmatig in te sprayen met een goede vliegenspray.
-kruiden die reinigen: brandnetel, kleefkruid. Elke dag een handje (gedroogd, of vers). Ik geef altijd vers kleefkruid.
-wassen: als je wast, best met Teershampoo of Tea-tree shampoo, dit verlicht de jeuk.
-droge huid: als de huid (bv. bij de staartwortel) droog begint te worden, vet houden met babyolie (of uiercrème). Van een droge huid gaan ze extra schuren.
-schilfers: schilfers in de manen/staart kan er ook voor zorgen dat ze extra gaan schuren, goedkoop middeltje hiertegen is Klitwortel (Kruidvat). Dit bevat wel alcohol dus niet gebruiken bij wondjes.
-verzachtende smeersels: er zijn enorm veel dingen op de markt, je kan een paar dingen uittesten die goed bekend staan, want elk paard is weer gebaat bij een ander product. Soms wil gewone azijn in staart en manen ook wel helpen tegen de mugjes, en om de jeuk te verlichten.
-goeie zalf voor kleine wondjes: levertraanzalf, of een andere helende zalf.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, zomereczeem is echt geen fijne aandoening helaas.

De shetlander die bij mijn paard staat, heeft ook heel de lente/zomer onder een eczeemdeken gestaan, maar lijkt nu wel een ontplofte teddybeer :) Bij hem merk je dus geen effect van de deken op de wintervacht.

Mijn paard heeft nog nooit een deken gedragen, en heeft toch een dunne wintervacht, eerder genetische aanleg dus.

Ik heb de beste ervaringen met de Rambo, is ook een lichtgekleurd deken en UV-werend. De Boett was wel ok. qua pasvorm, maar scheurde erg snel.

Leuk verhaal! Mijn paard komt ook bij Deferm vandaan, ken de beste man ook wel min of meer persoonlijk. Als je geluk hebt komt je bij hem echt leuke paarden tegen. Jij hebt duidelijk geluk gehad

Ken het wel.... onze vzw wordt ook overspoeld door mensen die opeens van hun oude paard 'afmoeten', terwijl we er in de eerste plaats enkel voor manegepaarden zijn (site lezen wordt heel moeilijk begrijp ik?).

We proberen dan toch maar te helpen waar we kunnen, paarden kunnen er zelf niets aan doen....

Hallo,

Heeft er iemand ideeën/tips rond het huisvesten van een blind paard? Het paard in kwestie, merrie, 17 jaar, ziet niets meer, misschien nog wel het verschil tussen licht en donker maar zelfs dat is niet zeker.

We hebben haar een week op een weide gehad, afgespannen met lint (elektriciteit) en belletjes aan het lint zodat ze kan horen waar de draad loopt. 'Blindegeleidepaard' erbij. Dit ging goed tot eergisteren, toen ze door de draad is gebroken met helaas minder fijne gevolgen.

Ze staat momenteel tot Kerstmis in een dichte stal tot we een alternatief gevonden hebben. Bedoeling is wel dat ze nog een beetje een fijn leven kan hebben als paard, continu opsluiting in de stal is een tijdelijke oplossing, maar niets voor lange tijd.

Iemand ervaring? Tips? Ze volgt haar 'blindegeleidepaard' goed, kon de waterbakken vinden etc, maar éénmaal ze aan het lopen gaat, gaat het mis.

Alvast bedankt.

Alvast bedankt voor alle reacties!

Het paard zelf in kwestie staat wel in België, dat is misschien niet zo handig gezien jullie allemaal van Nederland komen?

Extra info: ze is volgens mij wel trainbaar, aangezien ze nu al erg goed reageeert op het woordje 'ho', ze gaat dan meteen op de rem, ze weet dat 'ho' 'ho' betekent en ze anders ergens tegenaan botst.

Momenteel voel ik het meeste voor een combi van hout en een waarschuwingsdraadje ervoor, eventueel nog gecombineerd met andere dingen zoals de geluidsband of (ander idee) een strook houtsnippers/kiezel als tastbare waarschuwing.

Alvast bedankt allemaal voor de reacties.

Het is dus zo, dat Prinses praktisch heel haar leven manegepaard is geweest, blind is geworden, nog even meegedraaid in de lessen maar een blind paard + manegelessen was geen goede combi. We hebben toegezegd haar op te nemen en het te proberen, we hadden voorzorgen genomen. Die blijken niet afdoende, dus willen we eerst ons rustig oriënteren hoe of wat, voor we overgaan op drastische oplossingen (inslapen). Waarom? Omdat we toegezegd hebben haar te helpen, en dan is het minste wat we kunnen doen proberen... is het niet doenbaar, wegens wat voor reden ook, dan zijn we heus realistisch genoeg om niet door te blijven gaan...

Dit gezegd zijnde, ik ga de link van blindhorses is doornemen (bedankt!) en alle andere opmerkingen meenemen bij het bespreken.

Het is een moeilijke zaak, ze is verder een rustig, lief paard. Vertrouwt ons volledig en volgt ons op vreemde plekken blind ( ) Zo is ze nu noodgedwongen dus tijdelijk verhuist naar een pensionstal, maar ze loopt mee alsof ze daar al jaren loopt. Het zou zo jammer zijn als ze niet meer van haar leven zou kunnen genieten, enkel en alleen door haar blindheid...

Nogmaals bedankt voor alle reacties.
Je moet inderdaad niet alles willen redden, dat kan ook niet. Met meerdere 30+ paarden zijn wij hier ook al meermaals met de neus op de feiten gedrukt en hier ook harder in geworden.

De dierenarts komt langs (ditmaal onze eigen dierenarts) en we verwachten van hem een duidelijk antwoord, is er nog iets omkeerbaar in haar blindheid of niet. Op basis van zijn antwoord en de gegeven ideeën en tips, gaan we dan verder beslissen.

Ik snap volledig wat je bedoeld... in onze statuten is opgenomen dat wij er énkel voor manegepaarden zijn (immers, er zijn al voldoende, te betalen, initiatieven voor particulierenpaarden). Wat we merken is dat vooral particulieren bij ons komen aankloppen, als hun paard zodanig oud of geblesseerd is dat ze er niets meer mee kunnen. We worden dus ook als soort dumpplaats beschouwt. Ik persoonlijk snap zoiets niet, mijn paard is mijn huisdier, net als mijn hond, die blijft gewoon, ook als hij iets mankeert...

Kunst is dan om beleefd te blijven, door te verwijzen, wel nog te helpen door op de site te plaatsen enz. Maar opvangen daar doen we niet meer aan mee. De plaatsen blijven open voor de manegepaarden die na jaren hard werken hun pensioen verdienen... Laatst nog een minder leuk antwoord via mail gehad nadat ik een lijst van rusthuizen (betalend) had doorgestuurd naar een particulier: 'zo, dus de sukkelaars van particulieren interesseren jullie niet?!' Mijn mond viel daar echt van open, ten eerste je eigen paard een sukkelaar noemen? (aan wie ligt dat dan?), en ten tweede, een ander willen laten opdraaien voor je eigen problemen?

Swat, de paarden kunnen er niets aan doen, en de eigenaars met het hart op de juiste plaats helpen we graag verder zoveel we kunnen.