Helms Cindy schreef op dinsdag 9 juni 2009, 18:37:


Dat is het probleem van hengsten op een beperkt oppervlak.
Als ze gaan knokken en uitproberen wie de macht krijgt kan die ander geen kant op. Hier zien we dat ook, je moet echt al hectares land hebben waar ieder zijns weegs kan gaan wil zoiets niet tot kwetsuren leiden. Ik wil in elk geval ook zover niet gaan. Jack en ik zien er ook geen enkele heil in om de paarden 'het zelf maar onderling te laten regelen'. Voor je het weet heb je een serieuze blessure, een kapot been of een gefrustreerd paard en daar zit niemand op te wachten.

Spirit blijft ook gewoon hengst, maar hij is een makkelijke. Van zijn zoon Iskander kunnen we nog niet veel zeggen, maarja, die is pas één en probeert nog helemaal niks. De ruinen die bij hen lopen zijn allemaal van die watjes die niks aangaan en het wel best vinden dat een ander de leiding neemt. Toevallig dat Jack en ik het er gisteren over hadden; Moest het tot schermutselingen leiden waarbij een van de hengsten zijn groepsgenoten niet meer tolereert en als gevolg daarvan alleen moet staan dan nemen wij de beslissing ook om hem te castreren met meer kans op een sociaal leven. Ik heb gezien wat het voor Maggio gedaan heeft, ook al kon hij niet met ruinen/hengsten, met de merries lukte het wel dus hij heeft toch company kunnen vinden uiteindelijk.

Groet, Pien

e m kraak schreef op woensdag 10 juni 2009, 3:03:


Yep, eens. Maggio was er ook zo-een.
Bij hem hielp het castreren daar ook niet tegen. Die bleef jagen tot ze door de draad waren. Met de merries ging het beter maar ook daar kon je er één bij hem zetten. Twee was teveel. Gewoon nooit geleerd denken we. Zoiets komt nooit goed.

Groet, Pien

Wij hebben hier 4 groepen momenteel waarvan de merriegroep er één is en de mannengroep ook een. Daarnaast de koudbloedengroep en een draver/warmbloedengroep. We delen deze oa in naar voedingsbehoefte, temperament en karakter.

Met name in de koudbloedengroep heerst een enorm goede sfeer, daar kun je alles doormekaar zetten. Er lopen daar nu 3 ruinen en één merrie, een van die ruinen is tot z'n 8 e hengst geweest en hij is enorm tolerant naar de anderen toe. De merrie is ook niet 'zijn' merrie maar wordt als ze hengstig is vrolijk gedeeld door de andere groepsleden (en zij geníét daar van). Er is in die groep niet één specifieke leider.

In de Arab/Quarter groep lopen de merries, veulens en een ruin en daar hoef je niet even een ander paard erbij te zetten, dat accepteren de dames niet. Deze paarden hebben het grootste weideopppervlak van al onze groepen (is ook de grootste groep).

De mannengroep huisvest, naast hengst Spirit, ook diens zoon Iskander (hengst, 1 kommanogwat jaar) en ik heb zelden zoveel tederheid tussen twee paarden gezien als Spirit en zijn eigen zoon, al vanaf dag één. Die hele groep liep voor Isko te zorgen toen hij nog klein was. Beiden zijn hengst, en Spirit een heel duidelijke. Nieuwe paarden worden daar niet (meer) getolereerd.

Kortom: Het ligt aan de opvoeding, temperament, levensomstandigheden (ruimte) en je kunt van te voren niet inschatten hoe zo'n paarden op elkaar reageren. Ik zou het ook gewoon proberen, je komt er gauw genoeg achter.

groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 juni 2009, 0:44:


Als het bij een van mijn paarden al zou aankomen op hechten, bijtwonden, open knie moeten verzorgen gingen die paarden onherroepelijk uit elkaar en in een andere groep.
Je kunt nog zoveel trainen, erbij staan, bijsturen, de leiding nemen, maar als jij je omdraait en in je bed ligt weet je niet wat ze dan weer gaan doen.

Het gaat ons allen toch ook om levenskwaliteit, is dat niet wat we allemaal willen voor onze paarden?

Wat doe jij dan, Eddy, wanneer je ziet dat Ram blijft proberen de macht over te nemen? Hoe ver laat jij de paarden hierin gaan?
Tot er een wekenlang kreupel loopt of blijvend letsel heeft?
Ik weet ook dat jij er geen 'stuk laat afsnijden', maar je kunt toch ook werken met verschillende groepen als je ziet dat er onrust heerst?

Ik zou het vreselijk vinden te moeten zien dat ze mekaar verwondingen toebrengen, naar mijn idee heeft dat niks met Natuurlijk te maken. In een natuurgebied heb je het over tientallen, zoniet 100 hectare waar merries en hengsten eigen groepen gevormd hebben. Daar kunnen wij met onze omheinde grasmatjes niet aan tippen, ze leven op een omheind stuk land en kunnen zich niet terugtrekken met een eigen groepje, komen mekaar in hun hormonale status steeds weer tegen dan.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 10 juni 2009, 9:16:


Als Spirit zich niet zou kunnen handhaven in de bestaande mannengroep dan zouden wij hem ook niet snel laten castreren. Een alternatief voor ons zou sterilisatie zijn en dan een eigen merriegroep.
Daarom ben ik blij dat wij maar twee hengsten hebben, die krijg je tenminste nog ondergebracht in een andere groep.

Groet, Pien

Moniek schreef :


Isko hebben we met 11 maanden bij zijn moeder en uit de merriegroep moeten halen omdat hij serieus met een hard plassertje op de merries begon te springen. Maar hij ging wel al een tijd daarvoren steeds in de mannengroep uit spelen om te wennen. Wij hebben hem wel altijd veel contact met zijn vader laten houden omdat we wisten dat hij eens in die groep zou gaan en we de overgang zo vloeiend mogelijk wilden laten zijn.
Spirit heeft een hele tijd met de merries (en Isko en diens moeder Puck) gelopen maar het risico op niet geplande veulens werd te groot, dus hebben we om Spirit heen een mannengroep geformeerd.

Beiden zijn makkelijke en dus ook sociaal opgegroeide hengsten. Ik kan me echter voorstellen dat je je zorgen maakt om het gejaag van de jouwe. Wat ik wel nog kan vertellen is dat Spirit een paar keer serieus op Najib (toen 2 jaar) gejaagd heeft toen beiden nog in de groep met ook merries liepen. Najib mocht er niet bij dus die moest weg weg weg door de draad. Nu beiden in een andere groep en zonder merries lopen zijn juist zij elkaars evenbeeld en beste vrienden. Dus verandering van groep wil wel eens helpen.

Groet, Pien

Moniek schreef :


Maarre een veulen van twee maanden oud, daar is toch ook een moeder bij? Jaagt die de opdringerige hengst dan niet weg van haar veulen????

Groet, Pien

Moniek schreef op woensdag 10 juni 2009, 14:25:


Ja da's waar, die mama's kunnen nogal eens heel fel zijn tegen die kerels. Daar moet een veulen niet tussen lopen. Aan de andere kant is een twee maanden oud veulen ook wel weer snel, stevig en oplettend genoeg om zich uit de voeten te maken. Mar als het voor jou niet goed voelt om dat risico te nemen moet je het niet doen. Dan hoef je jezelf achetraf ook niks te verwijten als het niet goed gaat.

Groet, Pien

izi schreef op donderdag 11 juni 2009, 8:56:


Zou je bij deze klachten niet eerst een dierenarts raadplegen alvorens zelf maar wat te gaan geven op grond van een via internet gestelde 'diagnose'?

Groet, Pien