Anja Seijn schreef op maandag 15 juni 2009, 8:11:


Als ik tussen Moon en een hengstige merrie sta, wordt ik omver gelopen, of ik nu iets doe of niet, elleboog of niet. Denk ik, ik ga het niet uitproberen. Bij Anna lukt het denk ik wel.
Als Eddy of Jossy of zo dat zelfde doet, gaat Moon er niet aan denken dit te doen.
Ligt "gewoon" aan uitstraling, lichaamshouding en -taal.

Zelfde reden waarom Piablo en Moon al achteruit gaan als Conny nog maar een oortje plat legt zonder dat Piablo ooit stampen ed van Conny kreeg (Moon wel, die moest even testen).

Ik heb dus geen "respect" van Moon, ik eis wel "beleefdheid" in situaties waarin ik weet dat ik die eis desnoods ook kan afdwingen.
Van Piablo daarentegen heb ik wel respect en/of vertrouwen. Terwijl hij voor Anna zo weinig mogelijk doet. Van Conny alle respect, ik ben altijd heel zacht met hem geweest maar door zijn opvoeding in het verleden denkt hij er niet aan een mens onrespectvol te behandelen, in zijn geval durf ik echt wel beweren dat respect op angst gebaseerd is. Door vertrouwen er aan toe te voegen gaat hij voor ons door het vuur, maar de angst blijft onderhuids aanwezig.

In mijn ogen zijn respect en vertrouwen wel degelijk verschillende zaken. En eigenlijk hebben wij zwakke mensjes allebei wel nodig in de omgang met anderen, paarden, honden, mensen,...
Of er meer respect of meer vertrouwen nodig is hangt er vanaf van hoe de karakters zijn en wat er van een relatie verwacht wordt.

Eddy, feit dat je Ilias niet kan/mag straffen zegt genoeg over de angst in zijn verleden.
Genoeg vertrouwen in jou om te weten dat jij hem nooit slaat maar ook genoeg onderliggende angst (niet door jou, door mensen in zijn verleden) om te reageren zoals hij doet en dus ook op dat vingertje.
Net als onze Conquistador, maar dan (veel) extremer.

Jij kan dus met hem werken omdat hij je vertrouwt.
Maar voor mensen in het algemeen heeft hij respect/aggressie door angst.

Kan dit kloppen?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 juni 2009, 18:55:


Wel, dat zeg ik toch net! Jij kan met hem werken omdat hij JOU VERTROUWT. Maar onderliggend is er angst voor de mens in zijn algmeenheid (zijnde iedereen dus zoals je zelf al zegt).

Waarop ik terug bij af ben: respect is ergens gebaseerd op angst.

Zou verklaren waarom Moon mij vb omver zou willen lopen, hij is helemaal niet bang van me, vertrouwt me wel denk ik maar heeft weinig respect voor me. Ik ben nooit anders dan lief en zacht met hem geweest. Terwijl Anna hem wel eens actie-reactie een dreun en een brul heeft verkocht toen hij haar beet of stampte.

Met alleen respect/angst kom je er niet, tenzij misschien bij sommige "robotised" paarden, met alleen vertrouwen vaak ook niet.

Ik heb er al jaren eentje (het allereerste model) en sinds anderhalf jaar een 2e.
In het oude huis stonden ze bij dazenweer liever naast de val dan in de stal.
Nu is de schuilstal diepr en kan donkerder gemaakt worden met schaduwdoek dus staan ze bij weer zoals deze middag in de stal. Een paar meter voor de stal staat ene val, op de grote weide achter nog een maar dat grenst daar aan moeras dus er zijn gigantisch veel dazen.
Ik lijk er dit jaar midner te vangen dan vorig jaar tot nu toe en ze zijn ook minder gestoken.
Ook wij zelf worden bij de zwemvijver bijna nooit meer gestoken sinds de val er is.
Wat mij betreft de investering meer dan waard!

Patricia ter Haar schreef op dinsdag 23 juni 2009, 21:26:


Het mag mooi aansluiten, vrij strak dus zodat het niet te veel kan schuiven. Ik doe de neusriem zo dat er 2 platte vinger onder kunnen. Als het zo erg schuift als je schrijft dan zit het gewoon niet goed. Is de frontriem groot genoeg? Waar had je de longe aan vast geklikt?
Hoogte: hier wordt over gediscusieerd.
Ik doe hem ongeveer op de zlefde hoogte als waar een engelse neusriem van een bithoofdstel zou zitten. Mijn paarden kunnen nog grazen met het hoofdstel aan.

Teugelhulpen zijn precies het zelfde als je een side-pull gebruikt.

Best eerst even in een omheinde ruimte kijken hoe ze reageert voor je buiten gaat .

Succes en veel plezier!

Peet schreef op woensdag 24 juni 2009, 8:46:


Ipv een zwart gespoten skippybal een aanmeerboei nemen, die is dikker, verdraagt meet druk en is veel steviger.
De skippybalen van de kinderen gaan echt niet zo lang mee als de boei van de dazenval!

Ik wil ook wel testen, gezien het massale aantal dazen op de grote weide achter zou het misschien leuk zijn om er eentje een paar meter van de originele te zetten en dan tellen welke meest vangt . En welke handigst leegmaken ed is.

Cedric Coucke schreef op woensdag 1 juli 2009, 11:09:


Ik heb het vorig jaar ook gelezen en ivm een dochter die allergisch is voor o.a. muggenbeten nagevraagd bij wat artsen (kinderarts, dermatoloog, allergoloog) maar niemand kon bevestigen dat dit werkt.

Ik heb toen een test gedaan met biergisttabletten, kwam aan 3 mg vit B1 per dag gedurende 2 weken en we merkten geen verschil.
Nu is de dosis in die patch wel veel hoger, maar de dagdosis voor een mens is dacht ik zo'n 1,3 mg. Het is wel wateroplosbaar en het teveel wordt dus via de nieren uitgescheiden, maar zo veel maal de dagdosis lijkt me misschien ook niet zo gezond.
Overdosis vitamines B in het algemeen geeft diarhee en bepaalde worden nu ook verdacht van mede-oorzaak van kanker te zijn.
Plus overdosis vit B1 kan ook allergische reacties geven als die niet snel genoeg afgevoerd kan worden.

Voor mij een reden om toch de voorkeur te geven aan de muggenbeten allergie er bij genomen, dan weet ik tenminste waar we mee te maken hebben en welke medicatie en zalf er effectief is.

Ook van ons allen hier heel veel sterkte.
We hebben ook al te vaak afscheid moeten nemen, maar nog nooit zo onverwacht.
Gelukkig gaat een hartaanval of zo heel snel, onze ponies zijn dagen ziek geweest met veel pijn, dat wens ik geen enkel paard toe.

Geef het de tijd, zo iets is niet te vatten, je kan het alleen leren aanvaarden of er gewoon aan worden.
Neem wat manen- en staartharen voor later.
Mijn dochter heeft nu 6 jaar na het overlijden van haar pony een mooie armband en hanger laten maken, pas nu was ze klaar om iets met de bewaarde haren te doen.

Nomaals veel sterkte, we leven met je mee!

Wil schreef op zaterdag 11 juli 2009, 19:04:


Toch wat duidelijkheid dus. Geen echt goed nieuws, maar ik denk niet dat je dat verwachtte, al blijf je natuurlijk ergens hopen.
Ik wens jullie nog een fijne zomer samen en veel sterkte als de tijd van het afscheid er aan komt.

Rita Klompmaker schreef op vrijdag 17 juli 2009, 21:02:


Mijn dochter Anna heeft bij Pleasuregaits een armband en een hanger laten maken met haren van haar overleden pony, haar te kleine huidige pony en haar jonge arabje, het is heel mooi geworden en ze is er super blij mee.
Ze is nu op kamp, als je wil maak ik wel eens wat foto's als ze terug is.

SimoneS schreef op zaterdag 1 augustus 2009, 13:05:


Ik zou beginne met wat vrij grondwerk om haar terug wat meer voorwaarts te maken en te laten reageren op je lichaamstaal.
Daarna misschien wat lange teugelwerk als je dat kan met haar of wat kortere oefeneningen aan een kort leidtouw.
Dit afwisselen met buitenritjes van maximum een uurtje, keer of 2 per week en in het begin vooral stap en een beetje draf.
Je merkt vanzelf wanneer ze zich fitter voelt en voorwaartser wordt en je dus meer kan draven en een galopje doen.
Reken toch op een maand of 2 voor ze terug helemaal fit is, afhaneklijk van haar niveau voorheen. Paarden die ooit helemaal goed in conditie waren krijgen het sneller terug merk ik.

Lena schreef op dinsdag 25 augustus 2009, 16:47:


Ik zou het opbouwen. Of misschien gewoon wachten met rijden/lessen met de merrie .
Misschien eens even kort met de merrie weg (desnoods aan de hand wandelen) tot echt buiten gezichts- en gehoorsafstand en dan jij of je man thuis bij veulen blijven en kijken wat hij doet.
Gaat dit goed volgende keer wat langer.
Of veulen mee de trailer op met merrie (leert hij dat meteen ook) en dan naast de rijpiste aan de hand houden zodat hij mama kan zien als steun en toch wat indrukken opdoet.

Ziedewel! Gewoon meepakken die kleine!
Goed gedaan!
Leuk verhaal en voor herhaling vatbaar zo te lezen .

Anja Seijn schreef op woensdag 2 september 2009, 9:20:


Ik zou dit paard graag eens los in de weide zien lopen... benieuwd hoe hij dan beweegt en of hij ook dan zo'n voorbeenactie heeft. Of hij hier dus echt op gefokt is (zal wel) en wat voor gevolgend dit heeft op zijn vrije beweging.

En zijn zit... ik denk dat ik er gewoon vanaf stuiter, zo beweegt dat paard. Dus geen kritiek van mijn kant op de zit.
Wel op dressuur op dat niveau met stang-trens-sporen op zich, maar da's iets anders.