Sandra van Bommel schreef op dinsdag 16 juni 2009, 10:38:


Ik snap niet hoe het kan dat niemand het ooit door heeft gehad. Er moet toch wel eens iemand op zijn terrein geweest zijn?
Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om vanaf je geboorte 6 jaar lang niets anders te hebben gezien dan de binnenkant van die stal, en dan daar ook nog eens in die drek te moeten slapen, en er vanaf moeten eten, afschuwelijk.

Ik weet niet of het voor dit paard veel had uitgemaakt om er een ander paard bij te halen, aangezien hij natuurlijk nooit contact met andere paarden heeft gehad. Maar ik had het in ieder geval geprobeerd, wat instinct betreft zou hij toch eerder een ander paard volgen dan een mens, lijkt me?

Ik hoop maar dat hij goed terecht komt, en dat hij niet weer opgesloten hoeft te staan. Maar goed.. weinig erger dan dit lijkt me..

Monique Meijer schreef op dinsdag 16 juni 2009, 13:35:


Tja, dat dat in de kliniek zo is dat kan ik me wel voorstellen. Ergens denk ik ook dat het best angstaanjagend kan zijn voor hem om ineens buiten te zijn met alle indrukken, er rekening mee houdend dat hij dat allemaal helemaal niet kent. Maar het is wel te hopen dat hij hierna ergens de kans krijgt om te wennen aan buiten zijn en een sociaal leven te hebben. Als hengst of als ruin..