lies zondag schreef op woensdag 17 juni 2009, 22:32:


Hoi Lies,

Ik snap wat je bedoelt, heb idd. ook twee maand geleden een cursus met Michael Grohman gedaan, en hij heeft wel een paar mensen geïnspireerd met die 'extreme play', maar mij toen eigenlijk niet... leuk dat je mij er nu aan herinnert, want dat is het inderdaad toch wel. Nee, het kwam omdat ik tijdens m'n demo Julie en Kim ook bezig zag met het steigeren, dat ik dat ook eens wilde gaan doen.
(lees meer hier: http://www.nathalielagasse.be/Nathalie_Lagasse/Blog/Entries/2009/6/9_Drie_maal_steigeren.html - duurt wel eeuwen om te laden, mijn eigen schuld, met al mijn foefjes en franjes altijd)

Verslag van Karen, dat zou ook voor mezelf wel goed zijn. Ik heb zelfs redelijk wat filmmateriaal ook (bedankt Irene!!). Nu nog tijd vinden!

Iedereen trouwens bedankt voor de positieve commentaar, en ja dat liggen, ik heb er alle vertrouwen in dat we dat over een jaar of tien wel op cue hebben

Groetjes,
Nathalie

Britt Claeys schreef op vrijdag 19 juni 2009, 13:51:


Hopelijk kan hij nu jaren verder! Wat een verlichting vast (letterlijk ook). Veel succes straks!

carausios schreef op vrijdag 6 februari 2009, 13:20:


Ja, ik. Mijn Cesarke (ruin, toen 14 jaar ongeveer - zonder papieren) begon ook af en aan te manken. Infiltraties hielpen initieel goed, dat was met hyaluronzuur. Hij liep dan meteen goed voor weken - maanden. Maar (achteraf gereconstrueerd) op een bepaald moment heeft hij een kruisband in het gewricht gescheurd. Onnozel sprongetje, was niet de bedoeling, op wat een rustige wandeling had moeten zijn. Hij kwam mankend terug thuis, mank in stap, waar het voordien enkel in draf ooit zichtbaar was. Vanaf dan is het op een drie maand tijd verder achteruit gegaan tot hij echt op drie benen liep. (Ook weer achteraf gereconstrueerd: omdat de stabiliteit in het gewricht weg was door die kruisband die door was wreven de gewrichtsvlakken nog slechter over elkaar). Stap-stop-hups, zo kwam hij vooruit. Hartverscheurend. Tegen dan was ik al bezig met info inwinnen, want onze toenmalige DA sprak enkel over meer inspuitingen (cortisone), en over spontaan vastgroeien. Dat leek niet echt te gebeuren, en die cortisone had weinig effect. In Merelbeke geweest met zijn RX foto's en daar vertelden ze dus over de ingreep (arthrodese). Alleen moest ik nog eens maanden wachten omdat alle cortisone uitgewerkt moest zijn (dat is namelijk riskant voor de genezing en postoperatieve infectie). Nog eens een paar maand op drie benen verder. Hij was zo dapper, zo slim, stel je voor, een vluchtdier dat niet kan vluchten... Hij bleef goed eten, was telkens blij mij te zien, we gingen samen grazen buiten de wei (daar is het gras altijd beter natuurlijk) en hij gaf mij geen moment de indruk het op te willen geven. Eindelijk de ingreep, en meteen de dag erna kon ik mijn ogen niet geloven, want hij steunde op zijn gips! De voet die hij al bijna een half jaar niet neerzette! Toen kwam ook erg van pas dat hij pootjes gaf op commando (jambette), dat was mijn snelle test, even het goeie pootje geven, en dan wist ik dat het goed zat in die gips! Want rondstappen was er niet bij, hij moest natuurlijk 14 dagen op stal blijven in de kliniek. En nadien nog weken en weken. Klinkt erg, ik weet het, maar hij is lang manegepaard geweest, en maakte daar eigenlijk weinig probleem van. Heb ook tijdelijk andere pensionplek gezocht waar overdag ook andere paarden binnenbleven en hij dus niet alleen achterbleef als de anderen op de wei gingen. Twee keer moest hij terug onder narcose voor een gipswissel. Eén keer ben ik erg bang geweest, hij begon namelijk weer te manken, wou weer nauwelijks op de gips steunen. Gipswissel versneld laten gebeuren (gips werd toen door dik steunverband vervangen), ik kreeg te horen dat alles er goed uitzag en dat Cesar vast wat 'deed alsof'. Euh... Na enkele dagen brak dan een hoefzweer door langs de kroonrand! Wat waren we blij... De hoef zag er trouwens kokervormig uit, door er zo lang niet op gesteund te hebben was die ene voet volledig anders van vorm geworden.
Vanaf dan ging het weer beter en zelfs goed, uiteindelijk mocht ook het steunverband er af, hoe zijn huid eruitzag, hij vervelde helemaal.

Nu zijn we vijf?zes? jaar later, en hij stelt het nog steeds goed (intussen ook al wel koliekoperatie, maar dat is iets anders). Hij galoppeert wel eens (is ook al wat ouder natuurlijk) wandelt vrolijk rond, echt een normaal paard als je het niet weet. Tot je ziet dat zijn loopje niet helemaal normaal afloopt, en je de verdikking vooraan zijn pijpbeen ziet, waar de plaat en vijzen zitten.

Mijn man zegt nu nog regelmatig hoe blij hij is dat ik toendertijd niet naar hem wou luisteren (hij was voor euthanasie - van op afstand bekeken ook erg begrijpelijk - maar ja, Cesar en ik...) en er voor gegaan ben, hij is ook zo blij hem hier nog te zien rondwandelen.

Ik zou het dus opnieuw doen (behalve de cortisone inspuitingen)... maar onderschat het niet.

O, en, mij is verteld dat hij nadien nooit meer bereden zou mogen worden. Dat ze het bij toppaarden doen klopt, maar dus bij top-fokmerries. Niet bij sportpaarden.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik soms wel eens naar Cesar kijk, en denk 'als ik meer tijd had, dan herbegon ik parelli en wie weet wel rijden met jou' Ik heb nu het idee dat dat misschien op zachte ondergrond wel zou kunnen...

Vriendelijke groeten,
Nathalie

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 juni 2009, 22:12:


Sorry Jacqueline,

Forumspook, ik reageer op een oud bericht dat met het jouwe weer naar boven kwam...
Zo jammer voor Player! Super dat je een pony wil adopteren, twee paarden in één gelukkig zo.

Sterkte,
Nathalie

Ja, hier ben ik! Geen oud bericht deze keer? Nee? OK, ik steek van wal (pun intended).

Ik heb sinds zomer 2007 een echte gekochte LOER dazenval, die ving meteen vele dazen (50-100 per dag op warme dagen) en ik ben dan aan de namaak begonnen. De lokbal maakt volgens mij veel uit, want het moet wel verleidelijker zijn dan een bruin en een zwart paard bij mij hier hé, of toch in dezelfde categorie spelen qua aanlokkelijkheid. Dus zwarte boeien besteld bij www.kanowereld.nl zelfs een maatje groter dan die van de echte dazenval. Dan met doorzichtig plastic, colaflessen en de (zeer goed om de colaflessen passende) doorzichtige dozen van het visvoer. Drie zelfgemaakte vallen, en één echte had ik dus in 2008. Ze hingen vooral rond de paddock en het begin van de weide. Met de zelfgemaakte vallen ving ik minder, ook omdat ik ze in de bomen ophing, en ze dus niet de hele dag in de zon hingen. Zo'n stevige metalen staander maken ging toch echt veel geld kosten vreesde ik. Tegen het eind van de zomer moest ik al eens een zelfgemaakt val repareren (niet zulk stevig plastic), en toen ik deze lente bekeek wat er nog restte bleek dat ik eigenlijk opnieuw alles moest met nieuw materiaal gaan maken, zo kapot was alles (stormen niet overleefd ed.) - behalve de lokballen natuurlijk. Ik heb dan maar beslist dat het op termijn goedkoper zou zijn een echte dazenval bij te bestellen die tenminste (net als mijn eerste) onverwoestbaar is. Nu heb ik die intussen binnen (heb er één zonder bal besteld, gezien ik die al had), heb ze naast de piste in de tuin gezet (wil zelf idd. ook bescherming) en ik moet zeggen dat de nieuwe LOER nog een stuk beter ineen zit dan de oude. Het metalen onderstel is meer foolproof nu, en de val zelf is nu een eigen gepatenteerde opvangbak in doorzichtig plastic waar veel meer dazen inkunnen - en die dus niet zo vaak hoeft te worden geleegd. Ik heb er dan nog één zonder bal en zonder staander bijgenomen, en in een boom gehagen naar de wei, maar heb nu al spijt dat ik geen extra staander heb gekocht eigenlijk.
Maar nu de hamvraag... zijn er minder dazen? Ik denk eigenlijk wel dat dat op de paddock het geval is. Ik was pas op de manege, buitenbak met één rij populieren, niet echt dazencountry, maar toch zat Lolita direct vol, vele keren erger dan bij ons thuis. Het voorbije weekend zelfs nog gereden en zo in de paddock thuis en geen één daas gehad, wel vliegen. Daarnet 's middags stonden ze in de schuilstal, en gingen toen toch maar weer hooi gaan eten aan een ruif in de paddock, waar ze zonder veel last kennelijk gewoon bleven staan ook nu weer. In de weide zitten wel dazen. En op wandeling ook, daarvoor heb ik nog niks echt goeds gevonden. Ook die Atex al geprobeerd... Echt waar, met een bruin paard en een zwart, zeker als die wat zweten, ben je verloren hoor. Wat wel goed helpt dan is rijden met een vliegendeken met hals en hoofdkap. Duurt dan wel een uur eer mijn paard opgezadeld is + deken + hoefschoenen...

Ik wil trouwens ook wel een proef-val testen, ik kan meteen vergelijken ook! Maar ik moet zeggen, ere wie ere toekomt, Mark Derwig (van LOER) heeft dat toch wel echt goed gedaan hoor. Misschien dat het idd. goedkoper kan, ik ben benieuwd!

Lena schreef op vrijdag 26 juni 2009, 11:45:


Ja: ze zijn kleiner en vaak lichter van kleur, dus stralen minder warmte uit. Dat is immers waar de dazen toe aangetrokken worden. Vandaar een groot zwart plastic ding als lokaas voor de vallen.
Tot nu toe ben ik zelf nog niet gebeten dit jaar... zal nog wel komen zeker? Maar nu durf ik zelfs nog in bikini gaan mest ruimen, wel wat anti-mug aroma over me heen verstoven, dat wel. Het doet toch iets denk ik die dazenvallen!

Britt Claeys schreef op vrijdag 26 juni 2009, 18:02:


Ja, zo erg als bij u is het hier zeker nooit geweest. Werd ook wel eens door mijn kleren heen gestoken, en in bikini was bepaald onverstandig, maar extreem was het nooit. Ik ben ook al op plaatsen geweest waar je gewoon met je paard door een zwerm van 50-100 dazen wordt aangevallen (zoiets stel ik me bij jou voor?) en dat was hier thuis niet zo. Tien dazen tegelijk rond ons, eerder zoiets was het hier. Nu dus eerder 2-3, op de paarden dan nog enkel, en niet rond mij.

Liberty, dat is parellitaal voor grondwerk in vrijheid. In dit geval zonder roundpen, en de paddock was ook niet afgesloten trouwens, dus wegrennen naar de weide was ook een optie... die Lolita geen moment heeft overwogen moet ik zeggen. Ook nog een stukje rijden er bij, zonder zadel, want dat willen ze zien voor m'n 'professional application' om toegelaten te worden tot de Parelli-instructeursopleiding is dat. Vandaar dat vriendin A. weer is komen filmen dus!

http://www.youtube.com/watch?v=yhmywxBxgYk

... en Huppel ook, zo'n braaf lief kind dat die wordt, mijn schatje (wie had dat gedacht, van dat opdringerig mensenetend babymonstertje!)

http://www.youtube.com/watch?v=OM1V7ZfL2pI

Dat met die pedestal, en van de ene op de andere stappen, dat is hier de eerste keer dat we dat proberen trouwens!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 1 juli 2009, 10:51:


Goed gezegd Eddy! Helder.

En dat doet me denken, organiseer eens (met Herman?) een filmpje van je halsring-rijden met Ilias? Want ik doe mijn best, maar met een 18 jarige merrie krijg je dan toch weer 'jaja, met zo'n braaf paard kan ik het ook, maar mijn paard, dat is een moeilijke...' je kent het wel. (Van mensen die Lolita niet in 'niet brave' toestand zien). Maar jij, met je stoere hengst, dat zal meer indruk maken, dus hup! Voor de goede zaak!

sibyl de jager schreef op dinsdag 30 juni 2009, 0:12:


Thanks! Ja, die rug, ik durfde het bijna niet te denken (maar denk het dus ook). Mijn DA had ook al aan Lolita gezien dat ik terug met rijden was begonnen de laatste maanden. Nu rijd ik nog steeds zelden zonder zadel hoor (was nu maanden geleden, omdat het moest voor de instructeurs-dinges) en bijna altijd met de WOW. Misschien moet die dan wel (als de rug verandert) weer eens aangepast worden - ik mail!

Spirithorses schreef op dinsdag 30 juni 2009, 0:25:


Thanx Pien, van jou kan ik zo'n compliment zeker naar waarde schatten.
Voor mijn idee is de verdienste 90% Parelli, 5% clickeren en 5% ik
Vandaar dat ik, nu mensen om les beginnen te vragen, en blijkt dat ik dat erg leuk vind en dat ook wel kan, écht Parelli-instructeur wil worden.

En de anderen ook bedankt natuurlijk, is toch wel leuk om wat bevestiging te krijgen als je altijd maar alleen bezig bent. Op de manege krijg ik hooguit verbaasde blikken...

Herman schreef op woensdag 1 juli 2009, 17:00:


Waw Herman, wat een zoektocht. En met een happy end lijkt het! Die 4horses site ziet er prachtig uit ook... En Avanti nu ook weer!

Succes en veel plezier!

OK, wat laat, maar hier is mijn filmverslag van onze laatste Karen Rohlf clinic.
http://www.youtube.com/watch?v=oQNJyP77Ajo

Meer over Karen hier:
http://www.dressagenaturally.net/

... en vraag maar anders!

irene schreef op woensdag 1 juli 2009, 20:30:


Nog eens bedankt voor het vele filmen hé!!
(Waar zou ik zijn zonder lieve en filmende vriendinnen...)

Arina Bezemer schreef op woensdag 1 juli 2009, 21:56:


Ha! Zo weinig mogelijk hulpen! Namelijk: doe in je eigen lichaam wat je wil dat het paard doet. Dus zelf lichtjes (lichtjes, het is een grote volte) buiging in je lichaam, daardoor zijn je schouders (en dus je handen) een fractie gedraaid tov. je benen. Verder niks, enkel als je paard je suggestie niet volgt doe je meer, en dat is dan: gelijk wat nodig is om het paardenlichaam op de volte te hebben, en dat zal voor ieder paard anders zijn. De ene zwaait z'n achterhand uit naar links, de ander valt met de schouder naar binnen, de mijne wordt vooral heel sloom op een cirkel, enz. Heb je de correctie gemaakt, dan keer je zo snel mogelijk terug naar je neutrale houding (= die dus wel informatie geeft, je zit niet als een zak patatten maar je bent zelf ook 'op de cirkel'). Gaat het weer mis, weer correctie, evt. wat overcorrectie. En als je voor de correctie meer dan (ik zeg maar iets) 100 gram druk nodig hebt, dan laat je de rest (volte, teugels op contact, al die moeilijke dingen) tijdelijk vallen en zorg je dat de gewenste beweging (schouder naar buiten, meer energie, wathever) freestyle uitgevoerd wordt, en dan belonen. Later dan kan je dezelfde correctie ook tijdens je oefening gebruiken zonder de hele oefening (volte hier dus) te moeten onderbreken.

Binnenteugel los, ja, wij moesten ook vanzodra we tevreden waren over ons paard de binnenhand naar voor steken (heb ik veel te weinig gedaan, en ik was best tevreden), en dan mocht er ook niks veranderen aan het paard.