Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 juni 2009, 23:39:


In Zandhoven zijn er toch ook een paar vrouwen die paarden opvangen!
Iets met "western". Ik kan er nu niet opkomen, Piet kent hen ook, hebben les bij hem gevolgd....

Marianne

klaartje schreef op vrijdag 26 juni 2009, 12:03:


Wij rijden met touwhalsters en met sidepulls en merken nul komma nul verschil bij onze vier paarden! Wij rijden wel nooit in een bak, doen geen dressuur...
Als je een touwhalster gebruikt moet het wel goed passen en mag het niet schuiven.
Ik verkies zelf een touwhalster omdat je dan "alles" bijhebt. Je paard kan ermee op de trailer, je kan het ergens vastzetten, je kan er gemakkelijk naast wandelen, je kan er grondwerk mee doen enz.

Marianne

Sieta schreef op vrijdag 26 juni 2009, 12:39:


Als een touwhalster goed past, dan schuift het NOOIT over de ogen!!!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 26 juni 2009, 13:52:


Lieven Eddy, ik schrijf in de "ik-vorm" en in de "wij-vorm", vanuit hetgeen WIJ ervaren.
Ik schrijf hier geen universele waarheden hé!

Maar ik denk nu aan iets. Herinneren jij je Jana nog, die vorig jaar een demo gaf op de PT, samen met Jossy? Jana met haar vos arabier? Die kon dat toch allemaal wel met een touwhalstertje? Dat meisje rijdt nu dressuurwedstrijden met een trens omdat een bit verplicht is. Maar ze oefent alles in met een touwhalster.... zodus...

Maar jij bent de sidepullman en Jossy is de touwhalsterman

En trouwens, niet alleen Mel wordt met een touwhalster gereden, ook Sela en Couscous en Indy. Maar het moet goed passen, anders (vinden wij) trekt het op NIKS.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 27 juni 2009, 1:19:


Eddy, ik zie u niet anders dan met een sidepull rijden en ge doet niet anders dan zeggen dat een sidepull 't allerbeste is, vandaar mijn conclusie dat gij een sidepullman bent. En als ik Jossy alleen met touwhalsters zie rijden en ook al zijn leerlingen, dan ben ik toch ook wel geneigd te denken dat Jossy een touwhalsterman is.

Maar blijkbaar ben ik verkeerd???? Moeilijk zenne Eddy!!!!

En als Jossy mij verteld dat Jana nu zo werkt met haar paard, dan geloof ik hem.

En nu heb ik er eigenlijk genoeg van.

Marianne

Helms Cindy schreef op zaterdag 27 juni 2009, 9:12:


Cindy, jij hebt helemaal gelijk

Marianne

Ik zit hier ook weeral met de krop in mijn keel...
Troost je met de gedachte dat hij een mooie dood heeft gehad want zo gaat het gewoonlijk niet...

Sterkte!

Marianne

Lettfeti schreef op donderdag 2 juli 2009, 20:16:


Wel, ik weet niet wat jij zoal doet met je paardje...?
Staat hij nu alleen? 'k Zou toch een maatje zoeken, naar zijn "maat".
En, ik zou met hem veel te voet gaan wandelen, alles rustig doen, de wereld verkennen.
Ik heb een paard dat soms ook heel erg op mij rekent als ze bang is. Maar dat paard steekt zo ineen, ik weet niet wat mijn verdienste daarin is... want ik heb nog een ander paard dat helemaal anders in elkaar steekt... en mij vergeet wanneer er een probleem is...
Het is niet altijd gemakkelijk natuurlijk

Marianne

Even een update nu het bij mij allemaal wat gezakt is!

Vorige week dinsdag Mel terug laten onderzoeken. Het was echt detectivewerk en heeft drie uur geduurd.... de DA is alleen al met de echo een uur bezig geweest....

Conclusie: peesontsteking aan de onderkant van de sesambeentjes! (Cindy haar voelsprieten stonden in de juiste richting. Trouwens, bedankt Cindy voor de tip om David Buschman erbij te halen.)

Mel heeft nu "klein paddock arrest" i.pl.v. stalarrest ((((
Arme Mel, ze krijgt wel continu een gezelschapsdame maar ik weet dat ze haar wei heel erg mist. Maar het moet nu maar zo (((
Ze mag absoluut geen explosieve bewegingen maken en daar is ze nu juist in gespecialiseerd verdorie.

Nu krijgt ze drie weken een lichte onstekingsremmer en een gel om op de kogel te smeren. De ontstekingsremmer gaat er alleen maar via een spuit in haar mond in.

Verder zat ze nog opgescheept met twee mierennesten (schimmel in de hoef)...

Mel moet niet veel meer van mij hebben (((
Zij associeert me nu met die vieze spuiten in haar mond en het gefrutsel aan haar kogel en hoeven. En ook met dazenspray waar ze ook geen fan van is.

Wat een gedoe! Kom ik met haar halster dan loopt ze weg terwijl ze vroeger dan juist naar me toe kwam. Ik vind dit allemaal maar niks.

Ik probeer nu wel alle dagen met haar op graaswandeling te gaan. Plezant is anders.
Ik wil haar wel alle tijd van de wereld geven om te genezen.

Marianne

Raar hoe zo'n paard veranderen kan hé!
Wij hebben het hier ook al een paar keer meegemaakt. Het grote voordeel is dat wanneer jij als constante blijft, je daardoor een véél grotere betekenis krijgt voor je paard.

Eva, het wordt steeds beter

Marianne

Marije Huijsmans schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:33:


Marije, laat je gevoelens maar de vrije loop. Ik wil hier vanalles schrijven maar vind dit héél moeilijk. Ik heb van Apache zijn staart een dikke vlecht gemaakt en die ligt nog altijd naast mijn bed. Vorig jaar rook die nog zo vreselijk goed naar mijn ventje en elke keer brak mijn hart... maar ik wil hem ook niet loslaten... ik wil me hem herinneren zoals hij was... Nu is de geur weg, alleen haar en stof en 't leven gaat verder...

En 't wordt minder bitter, vroeger dacht ik elke dag aan hem en nu gaan er dagen voorbij dat ik niet meer aan hem denk...

Marianne