heidy smid schreef op woensdag 24 juni 2009, 9:10:


Blij om te lezen dat je nog springlevend bent.
Maar ook veel sterkte met het verlies van je vriendin.
Ik vind het heel mooi van jullie dat jullie de eigenaresse de zekerheid wilden bieden dat haar paard goed terecht kwam. Erg mooi gebaar.

groetjes
Ans

Katrien Imbrechts schreef op donderdag 25 juni 2009, 9:12:


Die meiden brengen het misschien niet zo netjes en beschaafd maar van dit bericht ga ik minstens even hard over m'n nek.
De openingspost begon reeds met een sneer richting de eigenaresse van het paard. Ook al sluiten hun ideëen niet helemaal aan bij deze site, waarom zouden ze dan niet het recht hebben te reageren? Dat paard is de afgelopen tijd immers al zeer uitgebreid besproken op dit forum.

En tja, Ik snap die meiden eigenlijk wel. Ik post hier niet vaak meer, maar lees soms nog mee. Maar wat ik de afgelopen maanden over dit paardje heb zien passeren, moest ik de eigenaresse zijn, ik zou ook allerminst kunnen lachen met de houding van de weide-eigenaar.
Meer nog, ik had waarschijnlijk de eerste week alweer mijn biezen genomen.
Ik heb zelf 3 paarden, 2 daarvan staan bij mij thuis en de 3de staat bij een kennis.
En als er voor mij één reden zou zijn om mijn paard daar weg te halen, dan zou dat bemoeizucht zijn. Zo heb ik afgelopen winter ook wel eens een aanvaring gehad met die kennis waarbij ze mij dingen wilde opleggen. (In dit geval ging het over mijn zieke paard, de keuze van een DA en wat in haar ogen moest gebeuren.) Gelukkig zag zij wel in dat ze te ver ging en verontschuldigde ze zich daarvoor.
Iets wat ik (zo te lezen) de TS hier, nog niet snel zie doen.
Natuurlijk bedoelt Jacqueline het goed en doet ze alles omdat ze gelooft dat dit het beste is voor het paard. Maar dat is toch helemaal niet aan haar?
Het is nu eenmaal niet haar paard. En tips geven is goed, maar je moet toch wel wat afstand bewaren? Uiteindelihjk ligt d everantwoordelijkheid wel bij de eigenaar. En van wat ik al gelezen heb van Jaqueline op dit forum (over Sioux en voorheen ook met de hoefbevangen pony) daar krijg ik de kriebels van. En misschien is ze in t' echte een hele aardige dame. Maar uit wat ze hier schrijft, merk ik toch dat ze moeite heeft om die afstand te bewaren. (kan ook mijn interpretatie zijn? Maar dit is iets wat ik al erg lang zo aanvoel. Daarom ben ik eigenlijk ook niet verbaasd over het verhaal van deze meisjes.)

groetjes
Ans