Spirithorses schreef op donderdag 25 juni 2009, 21:13:


Genieten doen we zeker hoor! Het is heerlijk om samen op pad te gaan. En mams die het goede voorbeeld geeft.... nou die wandelt rustig mee, meestal met de neus naar beneden en kijkt niet op of om.

Moniek schreef op donderdag 25 juni 2009, 23:43:


Ik herken de situatie helemaal. Ook hier rent hij de wei rond of staat hij in de stal terwijl mama helemaal aan de andere kant staat. Geen van beide maakt zich blijkbaar zorgen. En ja, dat is ook in galop over het beetje beton dat voor en in de stal ligt.

En onze ruin van 19? Die voelt zich terug veulen: 's Avonds met z'n 2 lekker de hele wei rondrennen terwijl mama rustig verder graast.
En dan te bedenken dat ik hier begin vorig jaar een topic opende over hem dat hij een asociaal paard zou zijn . Ik kan me geen betere pleegvader inbeelden. Nu haal ik onze merrie geregeld uit de wei om even te longeren. Qadish blijft dan met Nexor achter. Er wordt in het begin een beetje gehinnikt door alle 3. Maar geen van de drie maakt zich blijkbaar écht zorgen.

Enkel als we met mama en zoon op wandel gaan moet hij achter blijven (we zijn maar met ons 2 en we zien het (nog) niet zitten om met alle 3 op pad te gaan) en dat geeft dus een hoop lawaai van zijn kant (je hoort het de hele tocht). Het weerzien is altijd zeer hartelijk.

Lena

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 25 juni 2009, 23:15:


Ik had ook al eens een opmerking gemaakt over wilde paarden, maarja... wij hebben geen wilde paarden hé? En daar is alles mee gezegd.
En verkeersmak en bomproof maken, dat is ook onze bedoeling (Van de week was het vuilzakkentraining).
En ook met die hond heb je gelijk. Maar een paard is dan weer geen hond en ik moet zeggen dat we veel bekijks hebben als we op wandel zijn. Sommige kijken vertederd toe ('t dan ook het schoonste veulen van de hele wereld hé), anderen bedenkelijk... zo van: wat doen die hier?

We trainen blijkbaar dus alles en iedereen... merrie, veulen, onszelf, ander mensen. Binnenkort hebben we alle 2 verlof en kunnen we dus met een gerust gemoed de uitstapjes wat groter maken.
Op termijn zouden we met ze alle 3 op wandel willen gaan, maar dat is met onze beperkte kennis en kunde voorlopig nog te hoog gegrepen (In een wereld zonder verkeer, gevaarlijke kuispunten en nette voortuintjes zou het wrsch al wat vlugger gaan)
Lena

Nils Vellinga schreef op dinsdag 23 juni 2009, 23:01:


Ja lap te laat! Maar om het Limburgse prototype toch nog in de wacht te slepen .......
wij hebben wel een vijver van zo'n 70m tussen onze weitjes aan huis liggen. Dat samen met de paarden en je hebt een dazenparadijs!

Zelf begin ik alweer te wennen aan de beten. In het begin van het seizoen zijn het altijd grote bulten, tegen het einde van de zomer slechts iets meer dan een muggenbeet. Volgens mij bouw ik er een soort afweer tegen op. Heeft iemand nog van die ervaringen?

En nog een opmerking. Ik heb de indruk dat ons veulen er veel minder last van heeft dan de 2 grote. Zijn veulens om de een of andere reden minder aantrekkelijk?
Lena

Nathalie Lagasse schreef op maandag 29 juni 2009, 23:17:


Wederom prachtig. Zoveel vertrouwen en respect voor elkaar! En het er laten uitzien of het allemaal niks is.
Ik krijg er alweer tranen van in de ogen als ik zie wat allemaal mogelijk is. En dan te bedenken dat Huppel nog niet eens 2 jaar is! Wat gaat dat worden als hij "groot" is? 't Is nu al een superpaard. Maar met Lolita als voorbeeld en jouw als leraar... hij heeft 't ook getroffen hé?

Doe zo verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En laat vriendin A. blijven filmen aub. Ook aan haar een dikke merci om deze mooie dingen voor eeuwig en altijd vast te leggen en ons te laten mee genieten.

Lena, steeds meer Nathalie-Lolita-Huppelfan