Eva Saegerman schreef op vrijdag 26 juni 2009, 13:24:


Gefeliciteerd met jullie nieuwe huis!!!
Jolien zal het spijtig vinden denk ik...Beerke was toch ook een beetje van haar...

Gr Esther

HorseFan schreef op zondag 28 juni 2009, 3:23:


Poepje , ik vind je lief!
Hou van je!

Gr Esther

Hi Herman,

Jemig , wat hebben jullie een hoop meegemaakt de afgelopen tijd.
Maar het lijkt nu toch allemaal weer goed te komen , gelukkig!
Fijn om nu een goede plek te hebben , dan kan alles in alle rust weer op krachten komen , ook bij jullie zelf.
En zo lekker dicht bij huis , helemaal super!!!
Veel plezier , en geniet ervan!

Gr Esther

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Och jemig , wat erg.
Ik wens je veel sterkte de aankomende tijd!

Gr Esther

Lettfeti schreef op donderdag 2 juli 2009, 23:37:


Hi,

Ik wil eerst even opmerken dat ik dit een heerlijk eerlijk bericht vind!
Iemand die doordenkt , en het beste wil voor zijn paard , en daarbij de leermethode goed onder de loep wil nemen!
Hij had zich geen beter baasje kunnen bedenken , lijkt mij!

Misschien is clickeren een optie. Kun je ook combineren met Parelli...
Het mooie van clickeren is dat je je paard laat bepalen waarneer hij iets wil gaan doen voor een voerbeloning.
Als ze eenmaal dit systeem in de gaten hebben , dan willen ze graag allerlei nieuwe dingen leren , en gaan zelfs zelf dingen verzinnen.
Ze gaan initiatief tonen , en er is maar een straf ; geen beloning.
Het paard bepaald het tempo . Zonder de inbreng van je paard , ben je nergens , en gegarandeerd dat ze graag wat in willen brengen!
Het is geen les methode zoals Parelli , maar je kunt met alleen positief bekrachtigen een slim , meedenkend , werkwillend ,leergierig , dapper , stoer , zelfverzekerd paard krijgen.
Het lijkt mij , zeker in dit geval , een goede manier om om te gaan met je paard.
Succes !

Gr Esther

amar schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:07:


Zo mooi Nathalie!
Heerlijk om naar te kijken.

Gr Esther

marianne laenen schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:02:


Ja , dat is niet leuk.
Een paard waar je gek op bent , waarbij je dingen moet doen die ze niet leuk vind.
Maar het is wel voor het goede doel!
Ik hoop dat Mel snel weer opknapt , en het een en ander maar gewoon laat gebeuren.
Ik denk dat het dan ook wat makkelijker voor jou is.
Sterkte Marianne!

Gr Esther

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 2 juli 2009, 15:53:


Leuke foto's!
En gefeliciteerd met je nieuwe paardje!
Eindelijk alles in eigen handen , dat moet een goed gevoel geven.

Gr Esther

Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:24:


Tja,... ik denk door hem de vrijheid te geven om zijn angst te tonen.
Hem niet tegenhouden in zijn eerste reactie , maar elke keer weer laten zien dat jij er bent , en dat jij samen met hem , zonder dwang , het gevaar trotseert.
Hij moet de moed krijgen om het gevaar te willen onderzoeken , in plaats ervan weg te vluchten , zodat hij in de gaten krijgt dat het hem niet opvreet.
Bij de eerste schrikreactie , en hij blijft staan? Hoofd laag vragen , en belonen. Dit op een voor hem veilige afstand van het gevaar.En dan hem voor elk stapje wat hij wil zetten richting het gevaar , hem belonen , maar zodra je in de gaten hebt dat de spanning hem teveel word , weer weglopen van het gevaar. Laat maar aan hem zien , dat jij ziet dat hij het eng vind , maar vraag hem daarna wel om het samen met jou te willen gaan onderzoeken.
Hoofd laag is een mooie graad meter hiervoor. Doet hij dat niet meer , dan sta je te dichtbij het gevaar , neem hem mee naar een plek waar hij nog wel zijn hoofd laag durft te doen , en bouw het vanaf daar weer op.

En ja , dan kom ik weer op clickeren , want dat is een heel duidelijk signaal voor het paard , waarneer hij iets goed doet , maar ook op de momenten dat hij iets doet wat niet goed is. Duidelijker kun je niet zijn , terwijl je hem wel alle vrijheid geeft.
Dat je last hebt van zijn opdringerigheid is een kwestie van er iemand bijhalen die je de basics van het clickeren even bijbrengt , en dan heb je een tool in je broekzak die je ten alle tijden kunt gebruiken!

Ik heb hier een merrie , en het verhaal lijkt er wel een beetje op. Ook gedwongen kuddeleider , terwijl ze dat helemaal niet leuk vindt.
Schrikt overal van , maar blijft inmiddels wel goed bij me.
Ik rij niet op haar , ze is 5 jaar en nog steeds herstellende van een operatie aan de sprong. Ze is ook nog niet beleerd onder het zadel.
Je wil niet weten wat voorn idioterie ik met haar allemaal uithaal!

Gr Esther

Even kijken of ik het nu begrijp.
Want je schrijft dat je paard bomvast is , maar ;
Bestaat er een korte manier om duidelijk te maken van Ok ik weet dat je angstig bent, je mag angst hebben maar weet dat je op mij kan tellen. Hoe maken jullie dit duidelijk aan je paard?

Of je paard is bomvast? of hij is het niet , en heeft geleerd al zijn uitingen van angst te onderdrukken als hij in de buurt van mensen is...Maar dan is hij dus niet bomvast?!

Misschien moet je hem nu dan wel de kans geven om weer terug paard te worden , door hem een poosje paard te laten zijn?!
Verbeter me maar als ik iets niet begrijp hoor!

Gr Esther

Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 10:48:


Thanks voor je uitleg.
Als je nu ziet dat hij aan het veranderen is , zou ik zijn omgeving nu nog niet veranderen.
Je weet niet wat dat teweeg gaat brengen , en hij is nu ook al aan het veranderen...
Pas als je merkt dat jullie stagneren in deze ontwikkeling , dan zou het een goed idee kunnen zijn om hem een tijdje in de begrazing te zetten.

Je zou er juist ook bewust voor kunnen kiezen om hem nu wel in de begrazing te zetten , zodat hij terug paard kan worden.
Maar , het is de mens die hem zo gemaakt heeft , en dat zal blijven in de buurt van mensen. Elke keer zal hij er aan herinnert worden , en volgens mij kun je dit alleen maar samen aanpakken. En dat doe je al!!
Dit gaat helemaal goed komen , heb geduld!!!
Het zal misschien een lange weg zijn , maar jullie komen er beide veel sterker uit , zeker weten!!!

Gr Esther

belinda defraene schreef op zondag 5 juli 2009, 13:34:


Dat ligt aan de oorzaak , en dat zal nu wel uitdroging kunnen zijn. Daar kunnen de bloeduitslagen erg dramatisch door lijken.
Jemig , arm beest , en arme Belinda , moeilijk hoor...
Ik weet het niet , ik zie het paard niet , ken alleen je verhaal.
Als hij het nu zelf aan gaat geven dat het allemaal niet meer zo hoeft , heb je twee mogelijkheden , of toch doorgaan , of stoppen , maar dat wis je al...
Misschien moet je nu met het paard meegaan...maar ik vind het eng om dat zo te schrijven hoor!

Sterkte , met deze moeilijke keus.

Gr Esther

Piet schreef op zondag 5 juli 2009, 21:18:


http://mercredi.mijnpony.com

Dit is haar eigen site.
Lukt die wel?

Gr Esther

van lennep schreef op zondag 5 juli 2009, 21:22:


Haha , Nils!
Tegelijkertijd!

Gr Esther

Eva Saegerman schreef op maandag 6 juli 2009, 10:11:


Pfff Eva , je hebt gelijk hoor met al deze vragen! En waarschijnlijk had je er nog meer in je hoofd zitten!
En toch word er nog steeds gezegd dat clickeren mechanisch is , zonder ''gevoel''

Belinda , wat werd er gebruikt als voerbeloning?
Bij wijze van spreken moet je paard er een moord voor willen doen!
Is het niet mogelijk om het te filmen? [heb hier ook mooie filmpjes van de ezeltjes , maar krijg ze niet op het net...]

Recent dus weer meegemaakt. Onverklaarbaar gedrag , wat als toverslag verdween toen er veranderd werd van voedselbeloning.

Gr Esther