>> e m kraak schreef:
> Ik snap Eddy echt wel en het is waar dat veel mensen sukkelen
> met paarden die hun eigen gang gaan. Maar dat ligt nmm niet in
> "een simpele afspraak" in mensen-semantiek die wezensvreemd
> voor paarden is en technisch niet anders dan een
> voorwaardelijke p+ is, maar in veel grotere bogen van opleiding
> en belering. De eerste maanden van ritualisatie van
> intentiebewegingen (zie onvolprezen hr. Hempfling wat dit
> aangaat), die zowat iedereen (Parelli trouwens niet)
> veronachtzaamd, zijn denk ik het belangrijkste. Daar heb ik dan
> ook echt wel intensief mijn uiterste geconcentreerde best op
> gedaan. Dat associeer je met beloning. Verders volgt alles dan
> min of meer vanzelf wel.
Hoi Egon
Dit stukje snap ik niet.
Ik rij meestal niet zo lang per keer. Ergens tussen een half uur en anderhalf uur en dan heb je het wel gehad. Ik neem dan ook zelden of nooit rustpauzes en stilstaan doen we over het algemeen alleen als we over moeten steken.
Bedoel je nu met bovenstaand stuk dat dit heel erg onbegrijpelijk (en daardoor oneerlijk) is voor een paard?
Opvallend vind ik ook dat de merrie continu bezig is met eten onderweg. Geen takjes en blaadjes, maar de kop gaat naar beneden als ze de kans krijgt. De ruin totaal niet, enkel als we halthouden op een plek met hoger gras komt het idee wel in hem op, verder niet. Terwijl ze beide al jaren door dezelfde mensen zijn gereden, altijd samen op het gras staan, evenveel hooi krijgen en een vergelijkbare conditie hebben.
Groetjes Karin
Warboel
