Ans Jondral schreef op donderdag 9 juli 2009, 22:41:


Ik heb twee paarden met sarcoïd en ik doe er niks aan. BD heeft het al 8 jaar en het komt en het gaat weer. Snijden heeft geen zin, het komt toch terug en bovendien moet je zo ruim uitsnijden dat er rek op het weefsel ontstaat en je zit met een grote wonde. Tevens heb ik altijd geluisterd naar de verhalen dat het sarcoid zich in de bloedbaan verspreid zodra je er in gaat snijden en dat is voor mij voldoende reden om er niks aan te doen (het is ook niet zo heel erg bij beide paarden).

Op Bokt zijn verhalen van acetylsalicylzuur en Crest tandpasta, ik heb daar wel vertrouwen in maar het nog niet geprobeerd. En dan heb je nog de Liverpoolcreme (Google) waar ik verder ook geen ervaring mee heb.

Het enige wat wij hier doen is ervoor zorgen dat er geen vliegen op komen, die gaan er eitjes in leggen en het wordt bloederig en dat lijkt me een gevaar. Gewoon vet houden met uiercème is afdoende en er landen geen vliegen op dan.

Groet, Pien

Ik zie hier het verschil tussen niet hoeven corrigeren, alleen maar in het positieve blijven en Echt Wel Optreden:

Alegría, mijn eenjarige bliksemschicht wordt helemaal druk en onzeker van corrigeren en 'néé'. Zij was een door-je-heen-loper, kompleet met hoofdschudden, wegspringen, omdraaien, terwijl zij precies dezelfde opvoeding heeft als onze andere veulens. Zij is nou eenmaal van een ander kaliber, dochter van Spaanse Ilias en Arab BD

Isko, even oud als zij, gaat als vanzelf helemaal met ons mee maar Gría tegen alles in dus dat werkte niet. Corrigeren heeft geen zin bij haar, het maakt haar druk & onwillig.
Dus zijn wij een tijd geleden met haar begonnen met alles-op-de-clicker-manier en zij pakte dat ongelooflijk snel op. Al tijdens de eerste sessie kwam de rust in haar zodat ze kon blijven denken en niet steeds in die emotie ging. Dus dat loopt prima. Jack heeft haar gisteren bekapt terwijl ze los stond (oké, ik moest wel staartkriebelen). Door de drukte hier hadden we wekenlang niet geoefend maar ze kon alle oefeningen nog. Stond ze daar steeds met haar hoofd 'láág'. ('zo goed, baasje?')
Dat kun je makkelijk negeren. 'Ik vroeg niets dus ik beloon je nu ook niet'. Is ze druk dan geef ik haar een opdracht en vergeet ze waarom ze ook alweer druk moest doen. Ik heb haar geleerd iets aan te raken, 'touch', dus nieuwe dingen raken we aan en dat haalt alle spanning uit haar want ze is dan heel erg met het aanraken bezig en vergeet bang te zijn.

Toevallig dat ik met Spirit ook veel geclickerd heb, met name met voetjes geven want daarin was hij aanvankelijk redelijk rampzalig maar het verschil bij hem is dat ik hem wel corrigeer, absoluut! Met name in zijn hengst-zijn, want voor de rest is hij een doetje. Todat je langs een merrie moet dus, dan is er niks te belonen en het negatieve negeren, dat moet ik optreden met hoofdletters. Met alleen het positieve belonen en het negatieve negeren red je het dus niet bij hem.
Ik móét aan dat halstertouw gaan en hem 10 meter naar achteren kloppen als ik langs de merries moet. Constant die aandacht op je fixeren en hem in beweging houden. Hij ontploft ook ineens en dat kun je niet negeren want in zijn druk-zijn probeert-ie je tijdens het neerkomen na het steigeren gewoon opzij te rammen om naar dat hek (=merries) te komen.
Dat is met alleen het positieve belonen inderdaad niet op te lossen want je kunt daar niet gaan staan wachten totdat hij geland is en keurig netjes naast je stil staat, dan lig jij al op de grond of je plakt tegen het hek (bij wijze van spreken). Ik mag daar met een hele emmer müsli, wortelen, snoepjes ofwatdanook staan op dat moment maar dat is dan heel even onvoldoende motivator (en dat voor een paard met toch wat voernijd)

Groet, Pien

Piet schreef :

Wat dacht je, dan is hij de liefste, de slimste, de beste, de leukste en de mooiste van de hééééle wereld.... Yes!

Groetjes, Pien

Helms Cindy schreef op maandag 13 juli 2009, 15:57:


Doet me aan iets anders denken:
Ik heb me toch eens zoiets mafs gezien bij Spirit vorige zomer. Die werd op de weide ineens heel erg onrustig, ging heel snel rond draaien, springen en plots gooide hij zich op de grond en bleef toen heel stil op zijn zij liggen. Ik schrok en riep hem op maar Jack had gezien dat er een horzel was en door erop te gaan liggen wilde Spirit hem verpletteren leek het wel. Echt helemaal plat om dat beest van zich af te krijgen

Groetjes, Pien

Ans Jondral schreef :


Spirit heeft er een op zijn borst op de overgang naar zijn linkervoorbeen, dat is een uitstekend iets van een 2 cm grootte. Het ziet eruit als een lange wrat die op het punt lijkt te staan om eraf te vallen.

BD had er altijd een in haar oksel (voorbeen), die is na een tijd onstekingremmers voor iets anders helemaal weggegaan en tijdens vorige dracht weer even teruggekomen. Nu is hij weer als vanzelf verdwenen. Het is echt een sarcoïd. Grootte is op z'n grootst ca 5 cm lang en 2 breed geweest. Nu dus is die plek gaaf en ik heb er niks aan gedaan. Bij haar is het ooit begonnen als een zwart onderhuids bultje.


Groet, Pien

Mariss schreef op zondag 12 juli 2009, 10:21:


Al die leuke huis, tuin en keukenmiddeltjes doen maar heel weinig bij mok, is mijn ervaring. Gewoon mokzalf met antibioticum halen bij je DA en je paard is er in een weekje vanaf.

Oorzaken kunnen zonnebrand zijn (meestal droge mok), vocht, maar ook oogstmijten in het gras.

Groet, Pien

Joanne Elijzen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 11:46:


Het is alsof ik het verhaal vvan mijn ex-paard Mazir (Arab) hier lees.
Die is ook met de fles grootgebracht (moeder stierf bij de geboorte), niet gesocialiseerd met andere paarden, hij werd door hun verstoten en richtte zich geheel op mensen. Slecht opgevoed, mocht alles, inclusief tegen de eigenaar aan steigeren, "zo leuk he, zo'n klein veulentje en hij-is-toch-al-zo-zielig...". Op latere leeftijd heeft hij voor veel problemen gezorgd, hij werd steeds gevaarlijker; heeft diverse mensen bobreuken, schouders uit de kom, gebroken vingers bezorgd inclusief rugletsel doordat hij gericht aanviel. Hier is het ook een paar keer flink mis gegaan.

Ben geen gedragstherapeut maar voor zover ik leerde was dat je een paard alleen maar gesocialiseerd kunt krijgen tot zijn eerste, daarna lukt het niet meer. In Mazir's geval heeft hij nooit met andere paarden kunnen opschieten, hij kende hun taal niet en begreep hen niet was ook bang van ze.

Ook hij zat niet lekker in z'n vel. Je zag dat hij ongelukkig was en met zichzelf geen raad wist. op stressmomenten viel hij aan en beet hij. Trappen deed hij niet, maar voor je steigeren en gericht klauwen met zijn voorbenen wel. Ook beet hij zichzelf op zulke momenten.

Nadat hij een van de pensionmensen gericht aangevallen had, omver geduwd met de bedoeling haar te verpletteren (Jack kon dat op het nippertje voorkomen) hebben wij hem terug laten gaan naar de vorige eigenaar. Hoe het nu met hem is weet ik niet we hebben inmiddels geen contact meer.

Mijn raad zou zijn: Haal er een gedragstherapeut voor paarden bij.
In de hoop er iets van te maken.

Succes!
Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef aan Piet:


Ben ik toch effe blij dat ik jou dit ook zie schrijven.
De mijne is ook groter dan die van Spirit maar ik moet wel fel op m'n strepen staan om hem dat duidelijk te maken als hij in een testosteron-bui is.

Groetjes, Pien

Helms Cindy schreef :


Ja, aan de slag op een positieve manier, aanvankelijk effe niks triggeren en wat moeilijke situaties uit de weg gaan totdat alles helder is en dan de moeilijkheidgraad opvoeren, dus Invierno beetje testen. Dat testen kun je pas doen als je zelf sterk in je schoenen staat en weet dat jij het leiderschap daardoor niet hoef te gaan opgeven.

Andere mogelijkheid is erin duiken, hoppa, de weg op en het áángaan. Niks toegeven etc maar dan moet je bij Invierno van goede huize komen, wil hij het aan jou schenken, vrees ik (lezend hoe het tot nu toe ging). Daar zou ik als ik jou was Eddy toch even bij roepen want je hebt het dan over millimeters, seconden, flitsen en véééél mindwork

Ik zou de touwtjes echt even heel strak aannemen (letterlijk en figuurlijk). Geen stap in mijn persoonlijke ruimte (en anders stap naar achteren). Niet aan me zitten, niet vragen zeuren, draaien, niet laten grazen etc. Oftwel even helemaal niks niet en elke goede move die hij zet kort belonen en weer verder. Hem aan het werk zetten, situaties creëren die hij makkelijk aankan en waarin je niet snel in discussie hoeft te gaan. Als je je daarin vertrouwd voelt bouw je deze momenten verder uit, kleine stapjes waarbinnen je niet of nauwelijks hoeft te corrigeren. Zit dat erin, voelt het goed ga je op weg naar het echtere werk, meer vragen, situaties opzoeken die moeilijker worden (bijvoorbeeld langs merries lopen waarbij hij bij jou moet blijven, ik noem maar wat).

Moet je corrigeren houd het kort en ziek daarna het positieve weer op zodat je er niet in hoeft te blijven hangen (naja, hoef ik jou allemaal niet te vertellen). Maar feit is dat je consequent moet gaan zijn, alles timen, situaties vooruit denken, hem sneller af zijn etc.

Ik heb het hier ook met Spirit en ik word er af en toe goed moe van.
Ik heb toch de grootste en hij weet dat ook, maar hij moet dat op sommige momenten toch effe testen he. Hengst ben je niet voor niks.
4 jarige hengsten vinden zichzelf errug macho namelijk....

Groetjes, Pien

Helms Cindy schreef op maandag 13 juli 2009, 22:01:


Eind van de maand vertrekken we. Maar hier draait alles dit jaar voor het eerst gewoon verder als we weg zijn; de lessen, buitenritten etc. Jack en ik piepen er wel tussenuit maar er blijven 9 stuks helpers hier om de boel draaiende te houden dus alle paarden worden verzorgd en er is voldoende toezicht thuis en op het terrein
Dat moet ook wel anders konden we niet zo lang weg met een gerust hart.

Groetjes, Pien

Nils Vellinga schreef op dinsdag 14 juli 2009, 18:57:


Jawel, wacht effe (ik heb de klok horen luiden maar weet niet precies meer waar de klepel hangt); er is een verschil, één van de twee klaversoorten, rode of witte, kan inderdaad zonnebrand veroorzaken en de ander is onschadelijk.
Wie weet hoe het precies zat? Egon?

Groetjes, Pien

clarissa ruijgrok schreef >

Dat wou ik eigenlijk ook wel eens weten.
Groetjes, Pien

Michiel schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:30:


Ik ben het met je eens dat galopperen zelfbelonend kan zijn, kan zijn, want er zijn ook tal van paarden die liever lui dan moe zijn en nou eenmaal moeilijk vooruit te branden zijn. Ik zou graag van Piet leren hoe hij zo'n paard voldoede motivatie weet bij te brengen waardoor het als vanzelf in galop gaat. Zonder druk he

Groetjes, Pien

Vannacht is de bliksem in onze weide ingeslagen. Gelukkig niks met de paarden gebeurd, wel met het stroomapparaat: http://www.spirithorses.be/dagelijksedingen.html

Groetjes, Pien

Arabesk schreef op vrijdag 17 juli 2009, 23:09:


Die dingen kun je zo kopen en er zit een beschrijving bij.


Wij deden hem altijd uit als het gaat onweren, en dan koppelen we het apparaat los om het te sparen als de bliksem in slaat. Dit keer dus niet. De andere apparaten op de andere weides waren wel gewoon aan. Volgens Jack is het willekeur en kun je zoiets niet voorspellen.
Hier is nog nooit iets geraakt.

De vraag is: is het nou in het paaltje ingeslagen en heeft het zich zo verspreid of is het in de draad ingeslagen en is het daarna in de paal gegaan.


Hahaha hier graast alles gewoon weer om de ex paal heen, niks te merken. Merel (stagiaire) is gelijk na het onweer de paarden gaan checken en zag niks bijzonders, ze stonden allemaal met de kont in de wind te soezen en er waren geen ren sporen te zien. Vanochtend tijdens het hooi voeren zagen we het pas.

En toch koppelen we de stroom maar weer braaf af als het weer gaat onweren....

Groetjes, Pien