Aafke schreef op zondag 12 juli 2009, 16:25:


verd... wat voor mensen zijn dat?!
Níet opgevoed met liefde voor dieren..
Hopelijk gaat dat geen problemen geven bij de geboorte straks.
Probeer je je paard buitenhuisvesting te geven, krijg je dít!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 12 juli 2009, 16:38:


Dussss, zonder bit rijden is dus eigenlijk knapper?
Want mét bit krijg je er meer uit, dus als je er zonder bit ook iets van kunt maken is het éxtra knap!!!!
Tijd voor een wedstrijd cultuur naast de knhs....iets voor de vereniging bitloosrijden?
Dan bestaat de knhs over 20 jaar niet eens meer!

Britt Claeys schreef op maandag 13 juli 2009, 23:49:


Wat een goed nieuws! Gefeliciteerd!
En dat terwijl eerst niet duidelijk was of hem nog tijd gegund was...

groetjes

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 11:39:


Dit is een hele technische vraag, dat heeft meer te maken met de techniek van gymnasticeren, en oefeningen doen, en bewegingen trainen, spieren lang en soepel maken, ondertreden oefenen, eerst de draf op orde maken enz enz. Daar komt ook nog bij, als ruiter moet je natuurlijk wel je zit openen, en met je zit uitnodigen tot een linker- of rechtergalop.
Maar kort gezegd: door het trainen van verschillende spieren, door het paard recht te richten en je zittechniek zo te gebruiken dat het uitnodigt tot een galop, kun je de kans vergroten dat het paard per ongeluk in de goede galop gaat......en dan roep je natuurlijk: MOOI!
Kan het paard nog niet in een bepaalde galop en ben je überhaupt blij dat-ie nu in galop komt, zeg je dan MOOI. Eérst de voorwaarden op orde, en dan het paard bevestigen, zou ik zeggen. Een beloning is niet het brokkie, en je hoeft het paard toch niet constant de hemel in te prijzen? Dat is raar, tenzij iets voor het eerst lukt en voorheen de hele tijd niet. Je verlegt dus de lat bij het bevestigen, anders zou je voor elk detail blijven bevestigen, alsof je een vwo-leerling de hemel in prijst omdat die het juiste antwoord weet op iets uit het basisonderwijs. Dat slaat nergens op en dat voelt een paard dondersgoed. Paarden willen ook graag serieus genomen worden, maar in twijfelgevallen ook graag weten wat je nu eigenlijk bedoelde, door een kleine 'mooi' te horen.
Allemaal een kwestie van doseren, en op het juiste moment. Maar onder clickeren versta ik conditioneren met voer, dus als je dat bedoelt clicker ik dus niet bij rijden en ook niet bij grondwerk, maar zo strak zit ik niet in de leer, soms mag er een brokje, maar de gelegenheid is er bijna nooit. Meer geschikt voor jonge, onzekere paarden, om het werk de moeite waard te maken.
Ik denk dat belonen-straffen twee uitersten zijn en dat ertussenin vele gradaties zijn.
Maar spaanse pas leren met stukjes roggebrood, vindt mijn merrie helemaal het einde! Da's duidelijk wel clickeren.
groetjes

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 20:31:



ik kan t niet helpen, dit lijkt me een erg mechanische manier van omgang,
erg mentaal. Het lijkt wel wiskunde en dat ligt me niet zo. Sorry!


Dan is in mijn visie synchroon zijn met je paard, in vrijheid samenzijn een hele sterke beloning. Tis maar net hoe je het bekijkt..


Natuurlijk laat ik merken dat ik blij ben als ze iets doet wat eerder niet lukte,
en wat meer dan normaal. Maar, dat schreef ik al, toch? Je moet het passend gebruiken.
En voorál op een natuurlijke manier gebruiken. De hele tijd bewust positief bekrachtigen kan ook iets in de weg gaan staan. Het contact kan te mechanisch worden en met paarden omgaan heeft toch te maken met gevoel voor beweging en richting en als je het doortrekt eigenlijk ook emotie=beweging
Doseren, is volgens mij een belangrijke. En blijven voelen!
Ik zeg dus niet : nooit bevestigen, en ik zeg ook niet : voortdurend bevestigen.

Maar Piet, hoe zou jíj dan zo'n paard leren galopperen? Het liefst enigszins verzameld? Alleen met positieve bekrachtiging, of doe je ook nog iets anders met teugelvoering, richting en iets met balans en zit?
Ik bedoel, het is toch een optelsom?
groetjes

Michiel schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:30:


Volgens mij is sociaal zijn voor een paard geen hogere vorm, want sociaal zijn is van levensbelang. Een paard beweegt met de kudde. In harmonie zijn met de kudde, is ultieme beloning. Ze staan met elkaar in contact, dat is de beloning. De veiligheid van de kudde. Daar maak je als mens gebruik van, een paard wil van nature dolgraag volgen, mits het goed voelt.

groetjes

e m kraak schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:44:


Nee hoor, geen weerstand. Maar het komt op mij over alsof je het met alleen
maar positieve bekrachtiging alles af kunt. Maar ik zou dan een heel stuk missen.
Wat vond je precies chaotisch? Chaotischer dan Eddy schrijft?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:49:


Precies, dan moet je je leiderschapskwalitieten verbeteren. Het ene paard vraagt gewoon meer kwaliteit dan het ander.

Goh, zijn we het met elkaar eens, Eddy?

Piet schreef op donderdag 16 juli 2009, 10:05:


Maar, doe je dan helemaal niets met lichaamstaal?

Marije Huijsmans schreef op maandag 20 juli 2009, 9:14:


Ik kan het wel zien Yes!
Ziet er goed uit, hoor. Weinig op aan te merken. Heel dapper dat je jezelf op het podium zet.
Wat heerlijk dat je dit paard zonder optoming kunt rijden. Als ik nou echt iets zou moeten zeggen, ik heb het gevoel dat je nog iets meer zou kunnen zakken in je eigen lijf, en dat je in je bekken nog losser kunt worden. Meer puddingbillen, alsof je billen rond het paard zakken.
Je zou wat meer 'over het paard heen kunnen staan' en zo wat minder onderbeengebruik kunnen hebben, die kunnen losser hangen als je meer vanuit je bekken je buitenbovenbeen naar achter schuift in de wending, en je binnenonderbeen heeft dan minder de neiging naar voren te komen.
Oefening: even achteruit fietsen op je paard.
Veel plezier, echt genieten dit filmpje Yes!

groetjes Clarissa

Spirithorses schreef op maandag 20 juli 2009, 11:02:


Zal Spirit waarschijnlijk als ruin ook nog heel wat voor elkaar krijgen, omdat hij wat later is geruind?
groetjes

Arabesk schreef op zondag 19 juli 2009, 18:44:


Tja, ik begrijp eigenlijk niet hoe die mensen les krijgen. Les 1 teugelvoering:
je handen gaan met de beweging van het hoofd mee, alsof je teugels stokjes waren waarmee je het hoofd vooruit duwt. Zo stimuleer je ontspanning in de hals en in de mond, en vandaaruit werk je verder. Terugwerkende handen zijn gewoon fout, ook in de traditionele dressuur
Dit is gewoon tandjespoetsen

Sandra van Bommel schreef op zondag 19 juli 2009, 19:23:


bij de hackemore; de handen houden het paard wel vast, maar ze is tóch mee met de hoofdbeweging.
Het zou wel mooier zijn als het wat luchtiger kon, ze zit niet lelijk te zagen en hakken. Bovendien loopt paard achter de loodlijn. en ik zie 1 pianohand.