jan seykens schreef op zaterdag 25 juli 2009, 11:38:


Bedankt voor de tip. Ik zal eens kijken of ik zoiets kan maken. Het handige van die pluggen is dat de zijkant van de korf ook deels redelijk gesloten wordt. Onze pony staat nu al anderhalf jaar met zo'n graaskorf en kent hem voortaan dusdanig dat hij ook vanaf de gaatjes in de zijkant kan grazen dus die moeten ook deels (de dichtstbijzijnde rij rondom het gat) dicht gemaakt worden. Maar zoiets is misschien ook nog wel te maken al ben ik zelf niet zo creatief maar ik kan wel een poging wagen .

Groetjes Jolanda

Ik heb hier ook een pony die de graaskorf heel vaak draagt. Zowiezo elke nacht. Overdag stond hij in de inloopstal met wat hooi. Sinds we weten dat de oorzaak van zijn hoefbevangenheid door insulineresistentie komt en we er eigenlijk niet veel meer aan kunnen veranderen dan nog meer beweging te geven en de porties hooi meer te verdelen over de dag staat hij overdag ook veel met korf op. Zo kan hij in ieder geval met de andere 2 paarden meelopen door de wei, en dat zijn weer extra kilometers . Tussendoor komt ie dan weer de inloopstal ingelopen en doe ik hem ff af zodat hij wat hooi kan eten (dan sluit ik hem af van de wei). Ik heb wel een stukje schapenwol over de voorste rand van de korf gemaakt, want als hij die zo vaak draagt krijgt hij wel schuurplekjes. Ik ga hem ook weer magnesium geven, was tijdelijk gestopt vanwege bloedonderzoek. Hij heeft het daarvoor anderhalve maand gehad maar ik heb geen verschil gemerkt. Ik vind het een drama om te geven. Met voer vertikt hij het, dus ik maakte het klaar in een spuitje en gaf het rechtstreeks in zijn mond. Nu hij weer goed genoeg loopt ben ik hem ook weer aan het rijden (dat deed ik ook al voordat hij HB werd) en zie ik dat hij eindelijk wat begint af te vallen, godzijdank! Want dat is zoooo moeilijk bij hem, ondanks dat het geen superdikke pony is.

Groetjes Jolanda

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 26 juli 2009, 20:30:


Ja ik ben van plan om de magnesium toch weer te gaan geven. Wie weet gaat het wat doen op de langere termijn. Ik had aan de veearts gevraagd of het geven van magnesium goed is in ons geval, maar hij vertelde dat hij laatst op een bijeenkomst over insulineresistentie hoorde dat het niet werkte. Nu is mijn veearts wel eentje van de oude stempel en nogal tradi ingesteld dus wat dat betreft tel ik niet zo zwaar aan sommige ideeen van hem. Hij vertelde wel dat ik alles al deed om hoefbevangenheid vanwege de insulineresistentie te voorkomen (graaskorf op, veel beweging, alleen hooi, goede bekapping, geen stress, geen suplementen enzo), maar dan nog wordt hij hoefbevangen. Je kunt je misschien wel voorstellen dat we er hopeloos van worden. Nu heb ik laatst een apparaat gezien, de portieruif, waarmee je je paardjes over de hele dag door porties hooi kunt geven. Hij opent en sluit op de ingestelde tijden. Dit zorgt ervoor dat de glucosespiegel stabieler blijft in plaats van pieken en dalen wanneer je wat minder vaak op een dag voert. Dus hier ben ik naar aan het informeren, zal wel wat kosten .

Ik kan me voorstellen dat het bij Carmen dan wel wat lastiger is om haar beweging te geven als ze haar pensioen al verdient heeft. Onze Happy is nu 15 en zou een hele leuke sportpony zijn voor ruitertjes die niet zo bang zijn aangelegd. Hij is verzot op menselijke aandacht, wil alles onderzoeken en meemaken. Ik loop ook met het idee rond om hem als handpony mee te nemen tijdens bosritten maar mijn vriend ziet dat niet zo zitten. Mijn leidpaard en Happy botsen nogal van karakter. En dan heb ik nog onze Amon (D-pony) maar die is weer heel onderdanig aan Happy (die overigens een B-ponytje is). Ben hem nu toch maar weer aan het rijden (als het ff kan vanwege die rotdazen) zodat hij toch beweging krijgt. Ik ga wel iemand zoeken die heb ook zou willen rijden, want ik heb op deze manier geen tijd voor mijn andere 2 paardjes .

Groetjes Jolanda

Ik heb ook vaak gehoord en gelezen dat boerenwormkruid giftig is. Er zijn veel kruiden met een goede werking voor sommige kwalen, maar van een aantal kruiden is de inzetbreedte niet zo groot. Daarmee bedoel ik dat er maar heel weinig ruimte zit tussen de juiste dosering en een giftige dosering. En ik geloof dat dat ook geldt voor boerenwormkruid.

Ik geef mijn paarden regelmatig een stengel bijvoet, wat geen kwaad kan maar wel een wormverdrijvend kruid is. Er groeit ook bijvoet aan de rand van de wei, waar ze af en toe een hapje van nemen. Maar ze eten niet meteen die plant helemaal op tot aan de grond.
Ik ben nu 2 jaar geleden gestopt met ontwormen en ze hebben alle 3 nog nooit een wormbesmetting gehad. Sterker nog, ze hadden bij een hele specifieke wormeitelling maar 2 of 3 eitjes. Nu stuur ik de mest op naar Het Woud, vind het jammer dat ze niet het exacte aantal eitjes doorgeven (zoals een kliniek bij ons in de buurt), maar verder vind ik het ideaal.

Ik houdt 1 paard en 2 ponys op iets meer dan anderhalve hectare, haal elke dag de mest uit de wei, en laat 2 tot 3x per jaar een wormeitelling doen. Er komen geen andere paarden in de wei, en mijn paarden ook niet in andermans wei, dat scheelt natuurlijk ook. Ik ben erg blij dat ik niet meer standaard die rotzooi erin hoef te krijgen. En ik vind het dan ook een voordeel dat hun mest vrij is van deze rotzooi en weer gebruikt kan worden als compost voor op de wei.

Ik heb overigens laatst een ontzettend interessante weidewandeling gemaakt met een kruidenexpert. Iedereen die wat meer wil weten over kruiden, hun werking, waarvoor je ze in kunt zetten, en vooral welke kruiden je wel en niet in je wei wilt hebben kan ik deze wandeling aanraden. Hij wordt gehouden in Beekbergen, kosten zijn 17,50 inclusief thee en wat lekkers en een boekje met foto' s en beschrijvingen. Helaas kwam ik er na de wandeling achter dat ik zwarte nachtschade op een bepaalde plek in de wei heb staan. Die ben ik er dus meteen uit gaan trekken.

Groetjes Jolanda

Vreselijk he zo'n dik oog. Mijn paard heeft het ook ooit eens gehad alleen kon ik de oorzaak niet achterhalen. Gelukkig was het ook weer snel weg maar ze zien er dan zo zielig uit!

Die steekbeesten zijn echt vreselijk. Heb overigens al bijna anderhalve maand niet meer gereden door die dazen. Gisteren stond onze Amon hevig met zijn staart de zwiepen en was hij onrustig. Maar ik zag op het eertse gezicht niets. Toen het maar niet ophield keek ik bij zijn koker. Zat er toch een daas te steken in zijn fluweelzachte bijna haarloze velletje! Arm ding!

Groetjes Jolanda

lotje schreef op maandag 3 augustus 2009, 22:20:


Ik geloof dat er in Overloon of in de buurt daarvan een paardenrusthuis is, maar ik weet er het fijne niet van. Je zou ff kunnen googlen.
Maar kun je er helemaal niet meer mee rijden? Er is nogal een verschil tussen de sport en een heerlijk relaxt bosritje

Groetjes Jolanda