Pebbles (de 4-jarige paint van mijn dochter) krijgt in de wintermaanden onbeperkt hooi. In de zomermaanden staat ze op een onbemeste wei met langstengelig gras (een hectare voor haarzelf en haar 2-jarige fjordenvriendje). Ze krijgt nooit
biks of müsli.
Toch had ze al de hele zomer een dikke manenkam en ze werd dikker en dikker.
Afgelopen zondag bleek dat er iets goed mis was. We haalden haar naar huis om haar beter te observeren. Ze liep als een oud vrouwtje, traag en voorzichtig. Het probleem leek zich rond haar achterhand te bevinden. Ze had niet de typische
hoefbevangenstand, dus eigenlijk waren we niet gelijk gealarmeerd.
Die avond ging ze rond tienen liggen en de volgende ochtend om 7 uur lag ze nog op dezelfde plek. We kregen haar met moeite overeind. Nadat we de dierenarts gealarmeerd hadden en er een bloedtap is afgenomen, bleek dat haar insulinewaarde 80.9 was (normaal moet dat < 10 zijn). Ook waren haar spierenzymen verhoogd. Een lichte spierbevangenheid waarvoor we selenium/vit. E en Neutradex moeten geven. Ook heeft ze tijdelijk pijnstillers (Pro-dynam).
Ze moet afvallen en mag niet meer zonder graaskorf op de wei. Als ze op de wei gaat is dat ook zeker niet meer onbeperkt gedurende de zomer, maar voor enkele uren per dag.
Nu heeft de
DA ons aangeraden om magnesium bij te gaan voeren voor ongeveer een half jaar. Dit om haar te helpen sneller de insuline naar beneden te krijgen. Toch bleek uit het bloedonderzoek dat haar magnesiumgehalte in het bloed niet te laag was. De waarde was 0.78 (normaal = 0.75 - 1.25 mmol/L)
Volgens hem is de kans op een vergiftiging minimaal maar ik vind dat ENG!
Hoe denken jullie daarover?
En heeft iemand een idee waardoor haar insuline zo hoog kan zijn terwijl ze geen
biks of andere zoete rommel krijgt en op een onbemeste weide staat.
Groetjes, Trea
Warboel
