Huertecilla schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 20:27:


Ik geloof niet dat er één ruiter in de wereld is of is geweest die uit frustratie nooit eens flink de sporen in een paard heeft gezet of dat er een paard is wat nooit een negatieve ervaring met sporen heeft gehad.
Als je het tegendeel wilt blijven verdedigen: "sweet dreams".

Verder houd ik het hierbij en verwijs je graag naar de perfecte opmerking die Michiel een aantal berichtjes terug gemaakt heeft.

Arabesk schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 23:20:


De tering naar de nering zetten?

Ik denk dat er een beetje teveel mensen achterkomen dat met de theorie in het achterhoofd , het aanleren van het systeem én het handig worden met het gereedschap, de ééndaagse NB cursus ervoor zorgt dat bekappen een routineklusje wordt.
Het is geen hogere wiskunde, hoe vakbroeders ook hun best doen om het zo te laten lijken!
Het is het bekende verhaal en de opgestelde valkuil van bekappers die met de mond natuurlijk bekappen promoten , maar ondertussen tóch hun klanten willen houden.
"houd je het zelf tussendoor bij, dan kom ik ééns in de drie maanden voor het grove werk......"
Mensen die met regelmaat natuurlijk bekappen zorgen ervoor dat er geen grof werk IS en daardoor een optimale kwaliteit.
Het hele bespaar verhaal gaat als bijkomstigheid pas op als je helemaal geen bekapper meer nodig hebt. Door 4 keer per jaar iemand te laten komen, ben je alleen maar duurder uit.

Anja Seijn schreef op woensdag 12 augustus 2009, 9:59:


Een heuvel van stront is een mesthoop

Alle planten kunnen verrekt slecht tegen een teveel aan keukenzout, dus het zal zeker werken en ook tegen gras....
4 kilo zal een 'boost' geven
Teveel is het nooit. De populatie past zich aan aan de beschikbare hoeveelheid eten en eten genoeg voorlopig zou ik zo denken
Probeer het altijd zo te maken dat de wormen kunnen migreren van de ene hoop naar de andere, vandaar mijn idee om een soort van dijk te maken.
Nu voorkom je nooit dat er heel veel wormen en vooral nog véél meer eieren meegaan als je je humus over je wei verspreidt, maar de gemigreerde kolonie is dan inmiddels weer zo sterk dat het proces gewoon doorgaat.
Aan de ene kant aanvullen en de andere kant weghalen en als je een stuk weggehaald hebt vanuit de bestaande kant weer de andere kant met nieuwe mest aanvullen. Zo voorkom je dat je strontdijk je hele weiland doorwandelt en ook wanneer je nieuwe op oude mest gooit dat op de plaats waar wormen zitten het teveel opwarmt door de bacteriewerking in de nieuwe mest, omdat die zal gaan voorcomposteren.
Bovendien krijgt dan een eventueel gebruikte ontwormer de kans om onschadelijk te worden in de mest.

e m kraak schreef op woensdag 12 augustus 2009, 14:54:


Juist.
Ik was vandaag bij een leerling die ik nog wel eens toesta om bij bepaalde oefeningen een zweep ALLEEN in haar hand te houden. Ze heeft een probleem met een been, waardoor bepaalde hulpen heel zwaar voor haar zijn. Heeft het paard nog niet lang . En natuurlijk zijn we aan het oefenen zonder zweep.
Het paard verandert volkomen als ze de zweep in haar hand heeft hoewel ik zeker weet dat ze er niet mee slaat.
( Dit in het kader van het gelul van: "ik heb hem wel, maar gebruik hem nooit, dus hoe erg kan het zijn")
Vanmiddag vroeg ze even om haar zweep. Ik reik hem aan van de zijkant van haar paard. Groot paard, dus mijn arm gaat wat omhoog..., Paard wijkt 5 meter!, met grote ogen kijkend naar die zweep.
Zij slaat haar nooit, maar de erfenis van de vorige baas zit er nog vrolijk in, dus hoéft ze ook nooit te slaan of te tikken, wat ik trouwens ook slaan vind.