Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 12 augustus 2009, 23:08:
>
> Bandolero heeft ook zo´n erfenis

, kleine littekens op zijn
> benen spreken ook boekdelen, God weet wat hij allemaal heeft

> te helpen maar hij staat daar dan zo gespannen en wantrouwig
> ... echt zielig.
> Iemand ideeën om Bandolero hier van af te helpen??
> Gr. Ilse
Cadiz is ook zo'n 'verknipte'. Een zweep deert hem weliswaar niet, maar hij duldde geen aanraking, zijn lichaam verstrakte. Nog steeds (na 8 jaar) trekt hij zijn staart en billen in als ik hem van achteren nader.
Hij spande zich bij voorbaat als ik hem wilde aanraken, dus ik draaide het om. Niet ik raakte hem aan, maar hij moest de aanraking zelf zoeken. Toucheerde hij per ongeluk met zijn hals mijn mouw: yes + brokje. Dit werd vanzelf uitgebreid naar normale aanraking.
Er is heel veel voor te zeggen om het paard zelf iets te laten overwinnen, dus geen capitulatie maar prestatie voor een voedselbeloning. Snap je wat ik bedoel? HIj moet niet iets spannends ondergaan teneinde zijn brokje te verdienen, nee hij moet juist actie ondernemen en zichzelf dat brokje laten verdienen. Door zelf tegen dat stokkie aan te gaan staan, het besnuffelen, oppakken, wegduwen.
Tip: ga niet gespannen staan kijken hoe hij reageert, maar blijf luchtig.
Ik zou als ik Bando aan zweepachtige dingen wilde laten wennen, hem dat zelf aan laten raken. Niet eens nog dat ding in je hand houden, maar ergens neerleggen en dan wachten totdat hij het aanraakt: yes + p. Van lieverlee bouw je dat uit: uiteenlopende voorwerpen die meer en minder op een zweep lijken, het voorwerp met je hand ernaast, het voorwerp een keer in je hand, het voorwerp hoog in de lucht, het voorwerp