Gisteravond heb ik wat oefeningen gedaan met Lily in de bak. Aan de hand wijkt ze erg goed, stapt goed onder, buigt haar hals mooi zoals de bedoeling is. Daarna ben ik er even opgestapt om een paar rondjes te rijden en daarna lekker te gaan wandelen.

Ik weet niet wat er met haar uitgespookt is, maar zodra ik de binnenteugel iets oppak en mijn binnenbeen tegen haar buik leg, verandert mevrouw in een kromme banaan, die overdreven naar buiten gaat kijken, ook haar kont gaat naar buiten, haar buiten achterbeen stapt onder, precies eigenlijk het tegenovergestelde van wat mijn bedoeling is.

Nu zag ik wel dat op die manege waar ik haar vandaan heb, ontzettend op teugels gereden werd. Een volte groter maken gebeurde als volgt: aan de buitenteugel rukken, hoofd naar buiten, rest lichaam volgt wel, bevindt paard zich op de gewenste volte, hoofd weer naar neutraal stand rukken of gewoon naar buitengesteld laten. Ik heb het idee dat dit Lily enorm (met veel slaag) ingepeperd is, ze wordt gewoon wat zenuwachtig als ik haar vraag naar binnen te kijken, ze doet het even, kijkt dan gauw weer naar buiten. Dit doet ze beide kanten op, niet alleen naar een kant. Met haar nek is niets mis.

Ik probeer dit nu als volgt op te lossen: Ik vraag haar de juiste buiging aan te nemen, kijk dan wat voor buiging ze aanneemt, draai de andere kant op, been erbij en drijf haar voorzichtig iets naar buiten. Gelijk brullen "geweldig, goed zo!!!!!" Ze heeft nu wel door wat de bedoeling is, echter ze valt heel snel terug in haar oorspronkelijke gedrag en gaat weer met haar hoofd en kont naar buiten lopen.

Hebben jullie nog tips? Van een buurman kreeg ik de gouden tip: Even een spoortje erbij en ze weet wie de baas is....

Groeten,
Monique

Anja Seijn schreef op donderdag 20 augustus 2009, 12:32:


Bedankt voor jullie tips!

Ik zal Klaas vragen volgende week wat foto´s te maken, kunnen jullie ons in actie zien.

Groeten,
Monique

van lennep schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 8:56:


Hallo, Esther,

Natuurlijk, ze is nog jong, bijna 4,5. Ik zit er dan ook niet vaak op, maximaal 1x per week, vaak nog niet eens, verder gaan we wandelen of aan de hand wat oefenen. Ik ben voornamelijk bezig geweest haar vertrouwen te geven, rust in haar leven te brengen en de spanning uit haar nek te halen.

Weet je wat zo vreemd is: blijf ik verder van de rand van de bak vandaan, heeft ze die neiging niet, ook op kleine buitenritjes loopt ze ook niet op die manier. Dan kan ik haar wel met binnenteugel oppakken en binnenbeen tegen de buik mooi naar buiten drijven. Ik doe dat enkele malen gedurende een ritje om haar dat gesjor aan de teugel te laten "vergeten". Daarom denk ik dat het gewoon een verkeerd aangeleerd iets is. Zodra ze de bankrand ziet, gaat de neus en de kont naar buiten en de nek volledig op slot, erg vreemd. Misschien was dat handiger voor de kinderen? Ik heb een paar keer bij iemand gereden die bitloos paardrijles aanbood - niet zo'n succes, heb hier al eens over geschreven. Die had zijn paarden ook aangeleerd alleen op teugel te reageren, die maakten ook voltes op die manier groter en liepen ook standaard met neus en kont naar buiten. Volgens hem de enige goede manier.....

Net als vastbinden, dat is ook zoiets. Ze schiet volledig in de stress als ze vastgebonden moet staan, de enige manier is haar strak aan een muur vastbinden, met haar wang tegen de muur geperst. Dat werd op die manege gedaan, veilig voor de kinderen, dan kan een paard niets doen. Ik heb haar van dag af aan dat ze bij me kwam haar NIET vastgebonden. Ze staat nu rustig met haar neus naar de grond te wachten totdat ik klaar ben met borstelen, hoeven uitkrabben of opzadelen. Singel aantrekken vindt ze helemaal niet erg, dit doe ik in drie stappen, bij de manege werd dat in een keer gedaan met een ongelofelijke ruk.

Lily heeft gewoon een aantal hele vreemde dingen meegemaakt, gezien haar reacties. Nou ja, het is ook een hele uitdaging.

Feit is wel dat Lily een ongelofelijke lieverd is. Gisteren was ik haar kont aan het borstelen, vond ik tot mijn schrik ineens een achterhoef onder mijn neus - er gebeurde verder niets, hij beleef onder mijn neus hangen. Ik bleef maar gewoon staan en keek even opzij naar haar hoofd. Lily keek ook net naar achteren, er kwam een vragende uitdrukking in haar ogen, ze bleef zo staan, met haar hoofd in mijn richting, hoef nog steeds onder mijn neus. Ik heb een stapje achteruit gedaan, ze wilde duidelijk iets en heb gezegd "toe maar Lily". Bleek dat die schat jeuk had aan haar achterbeen. Na even krabben zette ze het been weer met een zucht neer en kon ik verder borstelen. Nooit gedacht dat een paard een achterbeen zo hoog kan optillen....

Groeten,
Monique

Anja Seijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 9:56:


Gefeliciteerd!
(Ik keek even heel raar tegen de titel aan....
Groeten,
Monique

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 11:15:


Lily en Kim stonden afgelopen nacht midden op het weiland te suffen in regen en onweer. Ik laat ze zelf kiezen, en dat is hun keus.
Groeten,
Monique

Frans Veldman schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 11:33:


Frans, wat zijn jouw ideeen over al dan niet uitschakelen van schrikdraad bij onweer?
Groeten,
Monique

Frans Veldman schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 14:29:


Dank je wel Frans, heel duidelijk!
Groeten,
Monique

Anja Seijn schreef op zondag 23 augustus 2009, 23:09:


Beste Esther,
Ik lees net dat je Bret moest laten inslapen. Veel sterkte met dit verlies. Ik leef met je mee.
Groeten,
Monique

Wil schreef op zaterdag 29 augustus 2009, 19:13:


Foei Wil....
:)

Lily rijd ik een keer per week met het oude zadel van Indy - het paste wonder boven wonder. Vorige week wilde ik Lily haar besturing wat verfijnen en ik zadelde haar op. Het viel me gelijk op dat ze erg knorrig keek en er spanning in haar lichaam kwam. Ik dacht dat het kwam omdat ik Kim op het weiland gezet had achter een draadje om even van die nieuwsgierige neus af te zijn die zij overal in steekt, en dat Lily graag ook daar wilde staan. Toen ik haar meenam naar de bak was er niets aan de hand. Opstappen, niets aan de hand, stappen ook niet, toen een stukje draven: een onmogelijke draf met vreemde korte stapjes en boos achterom kijken. Ik snapte er niets van, misschien een lastige steekvlieg? Dus snel afgestapt, niets meer aan de hand, ook geen steekvliegen.

Ik dacht toen dat er misschien iets in de pad zou kunnen zitten, had ik een keer met Indy, een fijne dennenaald. Bekeken, niets gevonden. Toen ik het zadel omdraaide schrok ik geweldig: Er stak een halve centimeter schroef uit! De week ervoor had ik het zadel nog ingevet en helemaal gecontroleerd. Ik was werkelijk geschokt.

De leverancier gebeld en van een vreemd lachende dame te horen gekregen dat de halfjaarlijkse garantie termijn allang verstreken was en dat het "helaas pindakaas was". Wat aardig...... dit zadel wilde ik binnenkort verkopen. Ik heb haar eerst eens onder de neus gewreven dat ik het niet op prijs stel uitgelachen te worden en dat ik 5 jaar garantie op de boom heb; het zadel mag dan drie jaar oud zijn, een garantietermijn van een half jaar is sowieso niet toegestaan. Zij bleef onbeschoft lachen. Na mijn vraag of ze misschien aan de drugs is, lachtte ze niet meer, die onbeschofte trien. Ik was woest.... grrrrrrr....

Het zadel is niet gevallen, wordt nauwelijks gebruikt en staat netjes op een bok in de bijkeuken. Moedwillig vernield heb ik het zeker niet, misschien een zwakke plek? Na een week touwtrekken heb ik het voorelkaar dat het zadel op hun kosten naar de zadelmaker gaat en gerepareerd wordt. Denk dat het een nieuwe boom wordt, ik zou niet weten hoe ze die schroef weer willen bevestigen. Leuk, mag de hele boel uitelkaar. Maar dat is niet mijn zorg.

A.s. zaterdag krijgt Lily sowieso een nieuw zadel aangemeten; het oude zadel van Indy begon bij Lily wat krap te zitten bij schoft en schouders en moest ik toch binnenkort verkopen. Zodra het oude zadel gerepareerd is en weer volledig in orde kan ik het tenminste met een gerust hart verkopen. Je moet er toch niet aan denken een zadel te verkopen dat niet in orde is en dat die persoon geen aandacht schenkt aan de signalen die het paard afgeeft en maar doorgaat met rijden.....

Nog een wonder dat Lily alleen wat korter ging lopen en mij er niet probeerde af te gooien. Wat een braaf paard - het speet me ontzettend dat ik niet van te voren het zadel gecontroleerd had.

Groeten,
Monique

DC schreef op zaterdag 5 september 2009, 19:42:


Hallo,
Lily is vier jaar lang niet bekapt, ontwormd of ingeent bij de vorige eigenaar. Na de eerste wormkuur zaten er allerlei soorten dode wormen in de mest. In overleg met mijn dierenarts de passende wormkuur gegeven, ook Kim waar niets in de mest te vinden was. Daarna mestonderzoek laten doen door mijn dierenarts: Het was niet nodig nog een wormkuur te geven.
Ik ruim elke dag mest, volgens mijn dierenarts de beste methode om besmettingen zoveel mogelijk te voorkomen.
Groeten,
Monique

Lena schreef op maandag 7 september 2009, 21:43:


Leuk te lezen!
Groeten,
Monique

Zoals jullie weten hadden Lily en Kim erg last van wormen. Ik kreeg beide dames met een opgezette buik en uitstekende heupbeenderen, Kim had ook nog uitstekende ribben boven een ballonbuikje. Maar dat zagen we pas toen de 10 cm dikke klitten uit haar vacht waren. Ze waren maar met een ding bezig: eten, zo snel mogelijk zoveel mogelijk naar binnen schrokken.

Nadat de wormen onder controle waren, veranderden beide dames extreem van vorm, de uitstekende heupbeenderen raakten bekleedt. Lily en Kim explodeerden bijna, ze kwamen overal van aan, ondanks het feit dat ik niet onbeperkt voerde. De buren gevraagd of zij stiekum iets bijvoeren, maar dat was niet het geval. Ze durfden sowieso niets meer zonder mijn toestemming te geven omdat ik hun heel duidelijk gezegd heb dat zij voor de kosten opdraaien mocht een van de twee ziek worden.

Door stripbegrazing, voldoende (maar niet onbeperkt) hooi en om de dag wandelen of beweging in de bak slanken ze langzaam maar gestaag af. Ze zijn nog steeds te dik, maar niet meer overmatig. Het begint er langzaam op te lijken. Lily heeft al wat spieren opgebouwd, de smalle borst is breder geworden. Kim heeft geleerd naast mijn vriend Klaas te draven, zonder veel vreemde boksprongen. Ze gedraagt zich aardig, maar kan zich soms niet beheersen en gaat dan even volledig uit haar dak van enthousiasme. Klaas loopt dan met een op hol geslagen stuiterbal aan een touwtje. Lily laat zich daar niet door aansteken en loopt rustig verder. Zal ook wel wat aan de leeftijd liggen, Kim is 2,5, Lily 4,5. Als de vreugde over is, luistert Kim weer goed. Goed voor de lijn, ook voor Klaas.... :) De volgende stap is fietsen met Kim. Ze moet nog wel afleren plotseling staan te blijven als ze iets interessants ziet, dat is niet zo fijn op de fiets.... De beweging voer ik elke week wat op, aan het eind van het jaar hebben de dames wel weer een normaal figuur gekregen.

Ze staan nu in ieder geval veel rustiger gras of hooi te eten, ze staan er zelfs een dutje naast te doen, het is niet meer alleen maar eten. Ze spelen veel samen, en kriebelen elkaar veel.

Momenteel hebben de dames slechts een halve rijbak tot hun beschikking. Ik heb de helft afgezet omdat de eik enorm veel eikeltjes laat vallen. Ik hark elke dag anderhalve emmer bijelkaar.

Groeten,
Monique

Hallo,

Ik weet het even niet meer, hoor de laatste tijd steeds tegenstrijdige beweringen in verband met de dikte van het pad onder een westernzadel met boom.

De een zegt dat een dik pad noodzakelijk is omdat anders drukplekken ontstaan, de ander zegt dat een westernzadel de druk zo goed verdeelt, dat slechts een dunne pad nodig is. Ik heb zelf een pad wat tussen dun en dik in zit, ongeveer 1,5 cm dik. Dikke pads vind ik persoonlijk vreselijk, er zit dan zoveel "opvulling" tussen mijn achterwerk en mijn paard. Als een zadel goed past, is een pad van meerdere centimeters toch niet nodig?

Hoor graag jullie mening.

Groeten,
Monique

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 september 2009, 13:04:


Hallo, Eddy,

Bedankt voor je antwoord.

Ik heb deze week een zadel aangeschaft voor Lily. Dit zadel ligt goed op haar rug, de zadelpasser was erg kundig en nam alle tijd om een mal van de rug te maken, verschillende bomen te proberen en vervolgens verschillende zadels. De zadels werden eerst zonder pad geprobeerd, daarna nog een keer met mijn pad.

Tot mijn verwondering werd mijn pad kritisch bekeken (1,5 cm dik, niet stug, anatomisch gevormd, doorgestikt om de vulling op de plek te houden), en ik kreeg te horen dat mijn pad wel goed was voor korte ritten, echter niet voor ritten van 3 tot 4 uur. Het zou te dun en te zacht zijn. Er werd een stug vilten pad aanbevolen, wat de druk beter zou verdelen. Op mijn opmerking dat een zadel past of niet past en dat een pad daar niets mee te maken zou hebben, werd geantwoord dat dat alleen voor die korte ritten geldt. Pas op langere ritten zou je het verschil merken. Voor langere ritten zou ik een deken in vieren moeten vouwen en samen met mijn pad moeten gebruiken.

Groeten,
Monique