Piet schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 16:16:
>>> Verdorie, toch weer met druk
>>>
>>> Marianne
> hiel in de flank, een knal voor zijn kop is een aaraking.
> Gewoon omdat mensen geen idee hebben dat het anders kan en
> meestal als ze op een paard zitten een kort lontje
> hebben.
"ruk", "ram" en "knal" is geen aanraking, vind ik ... dat is rukken, rammen en knallen ofwel geweld. Een aanraking associeer ik in mijn bovenkamer niet als vervelend, eerder aangenaam ... althans ligt ook aan de persoon die mij denkt te moeten aanraken. Zelf ben ik fysiek ingesteld, ik kan tijdens een gesprek mensen wel eens aanraken, ben me hier niet bewust van ... dus ik raak graag aan en wordt ook graag aangeraakt. Maar wat ik wel heel bewust kan en doe, is wachten tot het paard aangeraakt wil worden. Ik heb Jeen dat ook een beetje aangeleerd. Voorheen als mijnheer jeuk had dan liep hij me zowat van mijn klompen. Ik heb hem dat afgeleerd door heel rustig "nee" te zeggen en weg te lopen. Nu, als hij jeuk heeft of een lastige steekbeest en ik ben in de buurt, komt hij rustig dichterbij, doet zijn hoofd laag (bij mijn "ja" en "rustig", wrijft hij zachtjes met zijn hoofd tegen mijn schouder; 650 kg paardenvlees doet zachtjes hé?) of "wijst" de plek aan waar hij jeuk of steekbeest heeft met de gelaatsuitdrukking "alsjeblieft?" Ik heb Jeen ooit één keer een rotmep verkocht ... hij schrok van iets en ik stond bij zijn achterbenen in de poetsplaats (aan 3 kanten een wand), hij had geen idee dat ik er nog stond en heeft mij diverse keren geramd tegen de muur ... niet leuk ... ik kon alleen nog maar weg komen door hem een hele harde rotklap te verkopen. Verder heb ik hem nooit geslagen, nooit geschreeuwd, nooit gerukt, nooit niet niks niet. Als ik wil slaan of meppen, ga ik wel op boksen.
Dat korte lontje van mensen op paarden, was mij ook al opgevallen. Snap daar niets van. Geloof dat ik weinig snap, alhoewel ik zelf niet vind dat ik dom ben
Zo lees ik op andere fora wel eens berichtjes en dan hebben ze het over "je moet laten zien wie er de baas is, dan is het een heel braaf dier". Mijn wenkbrauwen gaan dan meestal wat omhoog ... laten zien wie er de baas is ... bij mensen praten ze dan al gauw over lichamelijke of geestelijke mishandeling ... maar goed, ik ben de slimste niet.
Maar even terugkomen op jouw "je weet bij druk wel waar je begint, maar nooit waar je eindigt". Je kunt toch vooraf bepalen wat je grens is. Ik heb ook wel eens zo'n
Parelli oefening nagedaan met de vinger op de achterhand. Aanraken tot echt duwen ... lukt bij mij voor geen meter. Erger nog, mijn paard ging in de slaapstand staan ... ik heb er vreselijk om kunnen lachen, ook weer niet handig als "trainer", maar echt het was zo komisch. Dat is toch geen schadelijk "druk" en daar mee heb je gelijk je begrenzing ... ik kan een paard met een wijsvinger (of ik moet in zijn ogen prikken) toch niet iets aandoen?
Warboel
