Gisteren avond terug thuis gekomen. Na een week kamperen tussen de geweldige mensen van A Ma zon, voelde thuis zelfs niet meer als thuis aan.
Zelfs niet voor de paarden.
Amaroc en Enno hebben elkaar gevonden. Rock geeft Enno (zelf)vertrouwen en rust. Bij het naar binnen leiden van deze paarden in de paddock ontstonden er meteen conflicten tussen deze oudere artiesten en de achtergebleven hengstenjongeren.
Amaroc had het druk. Ineens Cora en Invierno op hun plaats gezet. Invierno probeerden oververmoeide Enno te drijven (wat raar genoeg ook lukte). Cora ging overal als bumper tussen staan en smekken. En dan ... het grootste conflict dat ik ooit tussen Nino (shetter) en Amaroc gezien heb.
Amaroc was razend. Brulde en gierde alles bij elkaar. De pony gaf geen mm toe. Enno wilde overnemen van Rock, maar werd op zijn plek door Rock gezet. Uiteindelijk heeft de pony afgegeven, bloedend uit zijn mond.
Om Invierno terug te laten weten dat Enno sterker is dan hem, heb ik eten genomen en Enno regelrecht en strak naar hem toe geleid. Het was direct weer in orde. En dan gaan slapen ...
Om terug te komen bij A MA ZON: Er heerste die week een ongeloofelijk familiale sfeer. Bepaalde mensen die ik niet erg goed kende, hebben mij enorm weten te ontroeren. Jongeren en volwassenen. Marrianne, Jozefien, Lore, Valerie, Koert en Dirk zijn alvast vrienden voor het leven! Waarvoor mijn dank.
Daarnaast waren er nog tal van boeiende personen die me wisten de verrassen. Te veel om op te noemen
De eerste generale repetitie was zeer spannend voor zowel ruiters, dansers, organisatoren, medewerkers als voor de regie. Voor het eerst werden alle elementen samengevoegd, wat voor de nodige spanningen zorgde bij de paarden, maar ook bij de ruiters en dansers. Enno die als de dood is van andere paarden die op hem afkomen, werd samen met mij door een ander paard in rengalop uit de piste geduwd. Ik ben blij dat ik de laatste seconde nog juist over mijn schouder zag, anders had ik het zelfs niet zien aankomen.
De strakke scene van de eenzaamheid waarin ik met Enno reed als eerste gemaskerde, was nog nooit van de eerste goed geweest. En nu liep het al helemaal mis.
De dag erna deden we alles over. En alles verliep meer dan vlot. Zelfs die "U-lijnen" voor het eerst in een half jaar van de eerste keer raak!
De dag van het optreden zelf, hing er backstage een gespannen sfeer. Voor een aantal van ons was het ook nog maar de allereerste keer. Ook voor sommige paarden. We nochtans zeer sterk van start gegaan en hoewel er gezegd was dat er geen flitsers mochten gebruikt worden, leek het backstage of dat mensen volop foto's aan het trekken waren. Ik maak Enno gereed voor zijn optreden en stap op en zie plots dat het bliksem is die van alle kanten komt. Niet aan denken, voortdoen!
Als eerste gemaskerde ruiter de piste in rijden op een paard dat zich op pompt en zich volledig aan het ritme overgeeft, is een oppermachtig gevoel. 400 man in de tribune en ik voel me fantastisch op mijn paard! Hij blijft zich groot maken, probeert wel eens galop aanzetje, maar ik hou hem BITLOOS perfect bij me. Enno heeft een fantastische indruk op veel mensen gemaakt. De U-lijnen voor de 2de maal perfect uitgevoerd.
Lore komt op met het boerepaard, maar dan begint het onweer. Klankman en belichting kunnen niet doorgaan. Er komt zelfs hagel uit de lucht gevallen. We lassen alles af en de mensen die kunnen/willen mogen zaterdag opnieuw komen kijken.
Zaterdag; iedereen vree ontspannen, want velen van ons hadden gemerkt dat ze geen plankenkoorts hadden en dat hun paarden het goed deden. Een rustige dag voor allen en iedereen. Deze dag hebben we de vertoning van begin tot einde (de finale) kunnen laten doorgaan! Wat een succes en nu met 600 man in het publiek). Enno was iets nerveuzer dan de dag voordien (had ik al gemerkt tijdens de dagelijkse buitenwandeling die ik met hem maakte). Amaroc was geweldig rustig met de lange teugel (ons eerste optreden). Ik moest hem zelfs een beetje aanmanen om zich wat op te pompen. Tot ik tussen publiek en vuurswingers moest. Daar stijgerde hij. Ik had de andere paarden juist opgepikt en daar ik leiding had en zij mij volgen moesten, heb ik toen besloten via een volte met zijn allen de piste te verlaten (met live muziek gaat dat ). Als ik hem daar doorgezet had, had hij prachtig gelopen, maar dan had ik na mijn piaffe de gevreesde capriool gehad in mijn richting. Ik heb leren luisteren naar mijn paarden, waarvoor Amaroc me zeer dankbaar was op dat moment.
Alles bij elkaar was het één van de meest geweldige ervaringen ooit! Hier stopt het zeker niet bij. Ik dank Benny voor al zijn steun aan mij en onze paarden! En ik dank mijn paarden omdat ze gewoon zichzelf zijn! En ik dank alle A Ma Zoners voor de kansen die ze ons gegeven hebben!
Tot zover.
Cindy
En nu? Vakantie!!!!!!!!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 augustus 2009, 1:40:


Rome is niet op één dag gebouwd. Hoeveel paarden heb jij al gelukkiger gemaakt door hun eigenaars te kunnen overtuigen en door hen anders te leren denken? Door hen te leren luisteren naar hun paard en hen de juiste beslissingen te laten nemen? Heb jij ooit gedacht dat ik Rock bitloos aan de lange teugel regelrecht door vuur zou kunnen sturen op zijn gemakske voor 600man? Heb jij ooit gedacht dat ik de juiste beslissing zo nemen en alle druk instant zou laten vallen op een moment dat ik hem ongemakkelijk voel worden? Heb jij ooit gedacht dat Enno op een kleine 1000man een inmense indruk zou maken? Hoe prachtig verzameld en opgepompt dit dier toch liep en bij mij te houden was BITLOOS zonder al te veel druk, maar vooral door de rust en het vertrouwen van zijn ruiter? Had jij ooit gedacht dat ik een rustige amazone kon worden, die haar paarden vertrouwde en hen vertrouwen kon geven? Hadden mijn paarden en ik dit allemaal kunnen verwezelijken zonder dat ik jou ooit ontmoet had? NEEN!
Wees tevreden met elke kleine sprong in de goede richting, ookal gaat het schijnbaar traag ... je gaat vooruit!

Britt Claeys schreef op vrijdag 4 september 2009, 23:08:


Nee ni echt alles. De zondag voordien hebben Sas en Benny nogmaals geprobeerd Enno aan de lange teugel terug te laten wennen. Hij reageerde net het zelfde als hier, vloog door de picadero met die twee erachter. Sas was echter niet van plan te lossen, wat ook een les voor Enno moest zijn. Benny was hier thuis trouwens achter een boomwortel blijven hangen, waardoor Enno geschrokken was en er vandoor spurtte. Dit is jammer genoeg blijven hangen. Benny en ik hebben dan die zondag besloten dat Benny maar beter niet meer meedeed met Enno in het stuk van de lange teugel en dat we dit op ons gemak (al duurt het weken) en met vertrouwen gaan oplossen. We waren er echt wel van aangedaan, maar de vertrouwensband met het paard staat boven alles. Ik heb soms alleen en soms met Benny erbij al Enno zijn vertrouwen terug om er met een lange lijn kort achter te staan en hem enkele stappen te laten zetten. Om verder dan dit te gaan had ik vorige week geen tijd en nu hebben de paarden een weekje rust. Volgende week pikken we die draad weer langzaam op.
Maar Enno is echt een speciaal paardje: zooooo ontzettend bang van andere paarden/mensen/dieren die bruuske bewegingen maken of op hem af komen (hij wil dan weg, zo snel mogelijk), zo attent en vertrouwend op zijn ruiter en zoooo bang om iets verkeerd te doen. Eigenlijk is hij zeer hard voor zich zelf.
Maar voor de rest was dus wel alles goed
Moet eerlijk bekennen, heb zelf die rescue eens getest: DAT WERKT!!!!

Landman D schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:58:


je paard 'bokt' naar je als je te veel druk achter je vraag gezet hebt. Dat is mijn ervaring hier met Amaroc.

Anja Seijn schreef op zaterdag 5 september 2009, 9:39:


bij mij blijft het zinnetje hangen: vandaag bokt Bjorn als ik met WAT KLEM DWING .... brrrrrr .... ik zou ook bokken. Met freestyle vraag je alles zo zacht mogelijk met zo min mogelijk. Met wat klem dwingen ... dat is een antwoord op een vraag. Verder dan dat denk ik even niet direct.

Britt Claeys schreef op zaterdag 5 september 2009, 14:18:


ivm Rescue, dat ging over Bach therapie Rescue Remedy. Haalt de scherpte van de nervositeit, bij paard en mens Een aantal mensen waren benieuwd naar wat ik daarvan zou vinden ...
Enno? Zou ik voor geen geld van de wereld meer kunnen missen, net zoals Rock. Elks een spiegel van een deel van mijn ziel Maar beide paarden zijn inderdaad hard voor zichzelf, net zoals ik. Dat weet ik best

Cindy Helms schreef op zaterdag 5 september 2009, 22:57:

by the way, leuke vakantie gehad?

Peter Donck schreef op zondag 6 september 2009, 9:46:


ik vind het paard ietwat te fijn gebouwd voor de ruiter, maar ik zie liever dit dan een rollkür. Ik zie geen getrek noch gesleur en het ziet er voor het paard relaxer uit dan menig andere dressuurfilmpjes. Over al dan niet ijzer heb ik het even dan niet.

Moniek schreef op zondag 6 september 2009, 11:21:


Edward Gal heeft een prachtpaard met fantastische gangen. Maar ofdat die Kür (hier ergens geplaatst) er ontspannen uitzag voor zijn paard laat ik in het midden ... Dan zie ik liever dit filmpje (heb het enkel over dit filmpje en over geen enkel ander van Branderup nu even), maar dat is een persoonlijke kwestie.

Britt Claeys schreef op zondag 6 september 2009, 13:58:


zaaaaaaaaaaaalig gevoel hé!