angelique hage schreef op dinsdag 1 september 2009, 16:22:


Ik heb het ook niet zelf bedacht en geprobeerd en uitgevonden...
Wat ik net geschreven heb is info van een aantal jaar , waar ik ook niet alle linken meer van heb.
lezen,lezen....en lezen , en doorlinken.
Agriton is een site , daar staan ook veel wetenschappelijk proefmateriaal op.
Bioron is een leuke site , vooral voor kleine grondbezitters.
En de site van de VAM , veel info over compost versus andere meststoffen.
Dan nog de nodige pdf bestanden via google gevonden.
Af en toe leuke stukjes hier op het forum , en zoeken naar waarom mijn paard zo heftig schuurt levert ook veel info op.
Zolang je paarden er goed bij staan , zul je ook niet kijken naar wat je verbeteren wil . Waarom zou je?! Ze doen het immers goed!
Ik heb dan misschien het ''voordeel'' dat ik een seme paard heb staan , en daardoor erg veel lees over , tja alles eigenlijk!

Vraagje , heb jij mollen in je weilanden?
Ikke niet , alleen rond de composthoop , daar zitten er wel een paar!
Met mijn weiland is het dus nog steeds niet al te best , ook al is hij groen en groeit er gras...

Ik denk dat ik de buurman zijn mest [hihi , mest van zijn paarden ] ook maar eens ga opslaan , en gebruiken....

Gr Esther

Piet schreef op donderdag 3 september 2009, 19:27:


Ja graag Piet , en het maakt mij niet uit welke.
Neem maar mee op 2 oktober , oke?!

Gr Esther

Piet schreef op donderdag 3 september 2009, 19:27:


Ja graag Piet , en het maakt mij niet uit welke.
Neem maar mee op 2 oktober , oke?!

Gr Esther

Cindy Sarodnik schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:02:


Hallo Cindy,

De verplichte stalrust na inspanning zal hier de oorzaak wezen vrees ik...Wil je dit voorkomen , dan zul je , of zelf zeer lang uitstappen met je paard voordat je hem op stal zet , of gewoon niet op stal zetten!
Dat het nu zo extreem is , komt waarschijnlijk doordat ze toch flink heeft lopen rennen in de wind.

Gr Esther

Piet schreef op dinsdag 8 september 2009, 8:21:


Helemaal mee eens !


En dit een waarheid als een koe!

Je doet het goed , echt!
Als het nog moeilijker word , en ze krijgt last van haar spieren door het vreemde lopen , dan kun je pijnstillers overwegen.
Als je op dit woordje klikt ; hoefbevangenheid dan krijg je misschien nog meer ideetjes om toe te passen.
Geef je paardje maar een dikke knuffel , en misschien zijn hoefschoenen ook een optie...

Sterkte!!

Gr Esther

Moniek schreef op vrijdag 11 september 2009, 11:30:


Dus , als de vogels bezig gaan is het eigenlijke kwaad al geschied?De wortels zijn er al af...
Laat die vogels dan maar lekker eten...lijkt mij...
Das de manier om er van af te komen.
Maar ik heb makkelijk praten!

Gr Esther

Moniek schreef op vrijdag 11 september 2009, 11:32:


Ik zou mijn portie mest , wat ik afgelopen winter verzameld heb , er nu op kunnen gooien...
Zomers gaat het sneller.
De mest van dit jaar zomer is nog niet ver genoeg bij mij , maar ik verzamel het eerst in een grote diepe bak. Daar zitten ook wel wormen in , maar de mest ligt te hoog op gestapeld.
Ik doe dit express ,die bak is dicht bij de stal , en op die manier word het tenminste een keer omgegooid als het uit die bak op de bult in de wei gegooid wordt.
Snappie?

Gr Esther

Marlies Sanders schreef op vrijdag 11 september 2009, 11:53:


Hi Marlies,

Heb geen ervaring met die kleine mazen , wel met hooibak met grote mazen.
Het enige voordeel hiervan is dat ze veel minder knoeien , maar hun eettempo wordt hierdoor niet langzamer.
Hier drie friezen die normaal gesproken 2 balen per 24 uur krijgen , in de winter als ze niet in de wei staan.
Ik moet dit ook wat minderen , gezien de omvang van een van de dames , en eventueel de andere twee de kans geven wat extra te eten. Die zet ik wel eens met zijn tweeen in de inloopstal met wat extra hooi , dan staat die dikkerd even alleen buiten.
Wij proberen om de 12 uur de bakken te vullen , onderin wat plakken stro , en daarboven op het hooi.
Op die manier hebben ze altijd wat te knabbelen , en staan ze zich niet vol te vreten met alleen maar hooi.
Stro vinden ze minder lekker , dus doen ze er langer over.
Soms hebben ze de bakken goed leeg , maar een uurtje geen eten is niet zoon ramp.
In het wild eten ze ook geen 24 uur per dag...

Afgelopen winter moest ik elke dag hooi en stro weken , vanwege een hoestend paard.
Als je zorgt dat ze het natte hooi binnen 12 uur op hebben , dan is er niets aan de hand.
Ligt het langer , dan gaat het naar boter stinken. Dat eten ze dan niet graag meer.
Ze vinden nat hooi minder lekker hier , maar das in ons geval niet erg. Doen ze er alleen maar langer over!

Wat betreft het sjaggy zijn.
Ze moeten misschien nog even wennen aan die kleine mazen.
Kijk het een weekje aan zou ik zeggen .
Het is ook een beetje voor hun eigen bestwil...

Gr Esther

Hi,

Ik zie kneuzingen in straal en toon na de bekapping.
Ik zou voorlopig op een scherpe ondergrond , met steentjes ed , niet rijden.
Je schrijft dat ze nu weer erg gevoelig loopt?
Met of zonder hoefschoenen?

Gezien de kneuzingen misschien toch meer onbelast oefenen.
Als je merkt dat ze elk grassprietje gebruikt om op te staan , zou ik afstijgen , en haar zelf laten bepalen waar ze loopt.
Misschien dat het ruitergewicht nu op dit moment nog teveel is voor haar?!
Of toch de hoefschoenen aan doen als je wilt blijven rijden.
Het lijkt mij dat als ze gevoelig loopt , het ook gevoelig is. Dan zou ik niet doorgaan...

Misschien doe je dat ook wel niet , maar dat komt niet duidelijk uit je verhaal naar voren , dus misschien heb ik nu teveel gezegd...

Gr Esther

Iedereen kan zich er wel wat bij voorstellen , en sommige van jullie hebben het zelf al gezien of meegemaakt , en ik ben inmiddels overtuigd ; stress veroorzaakt zeker een verergering van de seme.

Verhaaltje over Maike en zijn seme in relatie met agressief leiderschap van Namkje

Er was eens een lekker ding met erge seme. Zijn naam was Maike.
Afgelopen zomer is het erg goed gegaan met de seme , maar nu ligt zijn staart en manen gewoon open.
Wat is er gebeurd.
Nou veel!
Maike heeft vanaf mei alleen met Namkje gestaan , dit tot juli.
Toen is Namkje ook weggegaan [ 5 weken training voor de keuring ] en was Maike alleen.
Hij vond dat aan de ene kant niet leuk , maar aan de andere kant wel , als je het mij vraagt.
Namkje is op een zeer onkundige manier de leider hier , en gebruikt mi te vaak haar achterbenen op een niet zo snel kunnen vluchtende Maike. Veel gejaag , en in de hoek drijven , groomen eindigt altijd met dreigen van Namkjes kant.
Ook Tekla moet het vaak ontgelden , maar die is sneller.
Als ze met zijn drieen staan is het helemaal erg. Namkje weet het dan helemaal niet meer , drijft Maike in de hoek van de inloopstal , en staat met haar kont richting deur zodat Tekla niet naar binnen kan.En probeer het dan maar niet , want Namkje blijft schoppen , als je er dan langs probeert te komen.
Tekla en Maike mogen niet bij elkaar in de buurt komen , want Maike is van Namkje , en Tekla staat dus vaak maar wat afzijdig en alleen.

Maike deed het erg goed toen Namkje weg was , en hij het rijk alleen had.
Hij stond geregeld in de wei , en vermaakte zich met eten en gek doen , in zijn eentje.
Ook de keren dat ik met hem ben wezen fietsen en wandelen , had ik een zeer vrolijk en bokkend paard , die er gewoon zin in had. Jemig , wat fleurde dat paard op!
Maar af en toe toch even schreeuwen naar de paarden van de buren , en dat ging mij door merg en been... zo leuk vond hij het dus ook niet om alleen te staan...
Zijn seme ging erg goed , hij kon zelf alles regelen , waneer hij gras wou eten , en waneer hij binnen wilde staan. Hij stond voor zijn doen erg veel buiten , maar de jeuk bleef goed te doen.
Wel schuren , maar absoluut niet tot bloedens toe. En dat in de maanden juli en augustus....

Namkje is weer terug , en het gejaag is niets veranderd , erger zelfs in mijn ogen.
Continu heeft ze het idee Maike te moeten vertellen dat zij de baas is.
Maike heeft weinig rust.
Hij mag niet op stal als hij dat wil , hij mag niet grazen als hij dat wil , hij mag zelfs alleen maar drinken als Namkje dat toestaat.
Toch vind hij het fijn niet meer alleen te zijn!
Hij laat zich gewillig alle kanten opsturen , en laat zich weer bewerken met achterbenen omdat hij niet snel genoeg is.
Hij is weer het paard wat zijn hoofd laat hangen... de vrolijkheid die hij liet zien toen Namkje er niet was , is geheel verdwenen.
En staart en manen dus tot bloedens toe open van het geschuur!

pfff....

Tuurlijk geef ik Maike af en toe wel rust , door hem alleen op te sluiten in de wei of inloopstal.
Dan ook geen gegil om andere paarden.
Maar daarom heb ik geen paarden hier , om ze individueel op te sluiten ,omdat ze in mijn ogen niet met elkaar overweg kunnen!

Toen Namkje in Emmeloord stond , en Maike en Tekla met zijn tweeen waren , was er meer rust.
Tekla is ook wel de baas over Maike , maar bevestigd dat op een veel Maike vriendelijker manier dan Namkje. Gewoon oren spel is voldoende , en Maike krijgt de kans om hier op te reageren .

Tekla komt 25 september weer terug.
Ze heeft een poosje in een kudde gelopen , daar heb ik ook al eens wat over geschreven.
Ze is daar niet zienderogen van opgeknapt , kon wel snel en makkelijk haar draai in de kudde vinden , en was een geliefde merrie binnen die kudde.
Ik had gehoopt dat ze mee zou doen met de spelletjes van sommige paarden in de kudde , maar ze lijkt daar te serieus voor of zo.
Ook daar bleef ze een beetje de binnenvetter , die af en toe wat dromerig overkomt.
Haar vacht is hetzelfde gebleven , en haar training daar ging langzaam , maar goed.
Tekla wil eerst weten waarom ze iets moet doen , en beslist zelf of ze er met volle overgave aan meedoet , of dat ze kantjes er af loopt , of gewoon blijft vragen , waarom?!!!
Een lief dier die af en toe het leven te serieus neemt , gezien haar leeftijd , althans , zo denk ik er over...

De mensen die hier geweest zijn , hebben de liefelijke achterbenen , of gejaag van Namkje zelf kunnen zien. Zelfs Erik , die helaas nog steeds niets van de paarden wil weten , ''voelt'' het.
Ikzelf heb steeds meer moeite om objectief te blijven , en me er niet mee te bemoeien.
Het beinvloed mijn gevoelens ten opzichte van haar op een negatieve manier , terwijl ze mijn eerste echte leerpaardje is , en we samen al zoveel bereikt hebben.

We zullen zien wat er gebeurd als Tekla weer terug komt , maar we houden ons hart al vast...

Dit was even gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen , en te delen met mensen die misschien begrijpen in wat voorn dilemma ik mij in geplaatst voel...

Gr Esther