Peter Donck schreef op dinsdag 1 september 2009, 19:36:


Weet je dat zeker?????
e bent toch niet in overtreding als je je land eerst bemest en er later vee (koeien of paarden) op laat.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 1 september 2009, 21:20:


Ik kan mij ook niet voorstellen dat dit klopt, maar ga morgen eens bellen met het LNV en kom dan hier terug.

Piet schreef op zaterdag 19 september 2009, 22:08:


Ik kan ook zo'n toevoeging doen: mijn buurvrouw hield haar pony's (zoals zo velen) in de zomer 's nachts op stal en in de winter ook vaak overdag.
Wij wonen hier nog niet zo lang en hebben de pony's altijd buiten.
Na aanvankelijk erg sceptisch te staan tegenover onze manier van houden, gaf buurvrouw na enkele maanden toe dat onze pony's er toch wel "erg goed uitzien en ook zo relaxed zijn".
Inmiddels staan buurvrouw's pony's in de zomer de klok rond en
in de winter ook bij slecht weer overdag lekker buiten te bewegen.
Buurvrouw blij, pony's blij, wij blij.
Nu nog die dekens in de winter....tja..."sportpony's, dat kan natuurlijk niet"......dus we hebben nog een uitdaging

Heb al de berichten eens zitten lezen en wil graag op een aantal dingen reageren:

Ik denk dat er, net zoals er onder mensen gewoonweg rotzakken zijn, er onder pony's ook gewoonweg rotzakken zijn.
En net als bij mensen kunnen we dan gaan zoeken naar hoe het van A via B tot het vreselijke C gekomen is, en daaropvolgend dan allerlei verzachtende omstandigheden verzinnen, feit blijft dat bepaald gedrag niet en nooit acceptabel is.
En een pony die zonder enige aanleiding trapt naar willekeurige mensen die niet eens met hem bezig / op hem gericht zijn, is niet aan het puberen maar gewoon niet pluis in z'n bovenkamer!

Een pony met zulk gedrag 'doorschuiven' naar "één of ander kind met lef die er jumpings mee wil gaan rijden .... of als crosspony of marathonpony voor een wagen", dat vind ik eigenlijk ook niet pluis.
Jij wilt "je nek niet wagen voor deze pony", dus dan moet een kind met sportambities het wel maar doen, omdat dit kind toevallig sportambities heeft, niet zijnde de dressuur die jou past?
Wij springen hier, maar rijden hoofdzakelijk cross met pony's en één ding is daarbij crusiaal: een 200% stevige band van wederzijds door-en-door vertrouwen en dat kweek je in hoofdzaak niet onder het zadel!

Een pony basic beleren en vervolgens stil op de weide zetten (en dus niet doorrijden) is half werk: je opent een deur naar een nieuwe wereld en treedt die vervolgens niet binnen. Of misschien moet ik de volgende vergelijking trekken: een pot lekkere jam openmaken en vervolgens wekenlang open op het aanrecht laten staan. Ik hoef niet uit te leggen wat er met die jam gebeurt; waarom is het dan wel een raadsel dat deze pony onvrede vertoont?

Ga lekker met deze jonge vent de wereld verkennen, ga in de bossen met 'm stappen en laat hem zien waarom het nodig was z'n evenwicht met jou op z'n rug te hervinden. Geef 'm daarmee iets om mee bezig te zijn, ook in z'n koppie.
Als hij dan nog steeds onvoorspelbaar, explosief en agressief gedrag richting mensen blijft vertonen, dan zou ik zo'n pony niet willen aanhouden.

Wil schreef op zondag 20 september 2009, 22:52:



Mee eens. Ik vind wel dat je echt alles moet proberen (zelf of door andere deskundigen, dus niet "doorschuiven" ...) om zo'n beest te helpen een voor alle partijen normaal bestaan te leiden. En dan bedoel ik met "normaal" binnen de algemeen geaccepteerde marges (die m.i. onder de gemiddelde PN-er nog iets ruimer liggen dan daarbuiten).
Maar een mens die echt gestoord blijkt, wordt ook niet meer "teruggebracht in de maatschappij"; voor een pony hebben we geen gestichten, dus zit er dan inderdaad niets anders op dan hem te laten inslapen. Maar nogmaals, dit pas nadat echt alles, alles, alles is geprobeerd! Zover is topic-starter dus nog zeker in de allerverste verte niet, al betwijfel ik wel of zij hier zelf aan moet beginnen (gezien wat ik zo lees over hoe zij ertegenover staat).
Om een moeilijke pony te willen helpen moet je er naar mijn idee nl allereerst echt zelf voor willen knokken.

Ans Jondral schreef op maandag 21 september 2009, 0:29:

Beste Ans,

Het beeld wat in dit topic over jouw pony is ontstaan, heb je zelf geschetst met teksten zoals het onderstaande citaat:
"Ik ga ook geen eufemismen gebruiken om het probleem te verdoezelen of de situatie aan te passen om te voldoen aan de publieke opinie. Een pony die mensen aanvalt, noem ik een rotzak. Of heb jij daar een ander woord voor?
En of dat dan mijn schuld is of dat hij gefrustreerd is door weet ik welke reden, verandert daar niks aan. T'blijft nog steeds een rotzak."

Ik denk dat jij ook de enige bent die kan bepalen of je pony "gevaarlijk", een "rotzak" of wat dan ook is. Dat soort pony's bestaan, net zoals dat soort mensen bestaan, alleen zijn het in beide gevallen gelukkig uitzonderingen.

De enige manier om te kunnen weten hoe een mens of dier écht is, is volgens mij veel tijd met hem of haar doorbrengen en dan bedoel ik niet alleen met primaire verzorging of rijden.
Ik las dat je de pony al hebt sinds hij 1,5 is; dan dus nu zo'n 3 jaar. Dan verbaasd het mij dat je hem niet door-en-door kent. En als ik zo door je teksten lees (bv "feit is wel dat ik erg weinig met hem doe. Ik zie hem een paar keer in de week als ik ga checken of de ponies nog water hebben en alles in orde is") dan breng je misschien ook niet genoeg tijd met 'm door om hem echt te kennen.
Doordat je hem niet goed genoeg kent, verrast hij je met gedrag, onplezierig gedrag in dit geval. En misschien mede door de heftigheid hiervan proef ik angst in je teksten ("dat ik er niet om sta te springen", "geen enkele pony is mij m'n nek waard").

Het onderstaande verhaal gaat over ons, misschien haal je er iets uit waar je wat aan hebt:
Mijn dochtertje van 9 heeft een pony van 7 (krappe 1,40 hoog, ze kan er nu nét zelf op). We hebben de pony nu ruim een jaar en zijn veel met 'm bezig: rijden, wandelen, poetsen, knuffelen, spelletjes, alles laten zien en onderzoeken, ect; lekker 'klooien' noemen wij dat.
We zijn er achter gekomen dat de pony heel snel ergens bang voor is (vreemde mensen, nieuwe voorwerpen, maar soms zien we ook niet eens waarvoor hij bang is) en daarop dan ook heel heftig kan reageren. We vermoeden dan ook dat hij veel slechte ervaringen heeft gehad voor hij hier kwam.
We kennen hem inmiddels goed genoeg om te weten dat hij ons nooit bewust kwaad zou willen doen. En de pony kent ons inmiddels ook goed genoeg om te weten dat hij altijd op ons kan vertrouwen en dat hij van ons ook nooit iets te vrezen heeft. Daarmee brengen we hem af en toe ook zover dat hij z'n angst durft te overwinnen.
Zo reed mijn dochtertje afgelopen zaterdag op een onbekend cross-parcours. Een hindernis was ongelooflijk "eng", zo merkte ze bij het aanrijden. Ze zei tegen haar pony "toe maar Victor, je kunt het" op de manier waarop ze hem met haar stem altijd vertrouwen geeft. De pony sprong inderdaad, met een reuze-sprong, wel 3x te hoog en ver als nodig.
En vervolgens ging hij bokkend verder, 2 achterbeentjes naar links, naar rechts en ga zo maar door. Uiteindelijk stoof hij nog een stukje in volle galop door. En mijn dochter: die nam haar teugels in een hand, stak haar andere armpje in de lucht als een cowboy en riep "ja Victor, je deed het goed zo, goed zo". Samen kwamen ze terug, met 2 blije snoetjes.
Mijn dochter is alles behalve stoer of dapper. Maar ze weet dat haar pony haar niet van z'n rug af wilde hebben, maar alleen heel erg blij was omdat hij de sprong toch maar mooi gedaan had. Ze herkende zijn gedrag als vreugdedans (net zoals een pony die met z'n maatjes een verse wei in mag). Daarna sprongen ze de hindernis nogmaals, gewoon, niet te hoog en niet te laag en daarna lekker rustig verder, het was nl niet meer eng.

Wat ik wil zeggen Ans is het volgende: neem de tijd om deze pony echt te leren kennen. Breng veel tijd met 'm door, vooral ook ernaast. Doe spelletjes met 'm, neem 'm mee uit wandelen en laat 'm de wereld zien. Deze leeftijd is zo mooi voor dat soort dingen.
Stempel niet elk vervelend gedrag meteen af als negatief gedrag, misschien is het dat nl helemaal niet.
Als je dit zelf niet (meer?) wilt of kunt, vraag dan iemand anders die dat wel wil en kan. Maar wie het ook doet, die persoon moet er wel echt tot in z'n tenen voor gaan!
SUCCES!

Mariss schreef op maandag 21 september 2009, 10:36:


Je schrijft dat het in september "tijdelijk ook weer meer voedingsstoffen" bevat. Maar ik heb mij al vaker afgevraagd of dat wel klopt. Zakken die voedingsstoffen dan na verloop van tijd weer terug in de bodem? Of verdampen ze?
Ik heb onze pony's vorig jaar pas in december voor het eerst hoeven bijvoeren. Tot die tijd konden ze hun bekkies nog vol happen vanaf de bodem. Als ze vanaf september tot december te weinig voedingsstoffen binnen hadden gekregen, dan hadden we dat toch moeten merken aan figuur, conditie, vacht, hoeven, gedrag, oid?
En als je natuurlijk houdt, wat voer je dan bij? Hooi, waarvan ik hier ook gelezen heb dat de voedingswaarde in de loop van de tijd rap afneemt.
En toch blijven ze gezond en voldoende gevoed, hoe kan dat dan?
Natuurlijk, ik heb in een verhaal van Frans gelezen dat ze sommige vitaminen zelf aanmaken, maar onder "voedingsstoffen" versta ik veel meer dan alleen vitaminen en mineralen.
Waar maak ik dan de denkfout?

Spirithorses schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:


En een kanjer van een pony; die 2 zijn samen echt 3!!

Arme motorrijders, ik kan voortaan maar beter de fiets pakken.....ik heb de bal 16 keer zeker zien botsen .... maar zag de gorilla pas toen ik het filmpje opnieuw ging bekijken nadat ik het blauwe kader had gelezen.....

Volgens mij gaat het niet om de aap en evemin om de ballen.
Ik denk dat de moraal van het verhaal is dat je niet álles kunt waarnemen, ook al denk je zelf van wel, zeker niet als er zich onverwachte zaken aandienen.
Is hier iemand die én 16 stuiters heeft geteld én de gorilla heeft gezien?

Anja Seijn schreef op woensdag 23 september 2009, 8:54:


Jaaaah, Anja, nou ben je het bokkie......

Anja Seijn schreef op woensdag 23 september 2009, 15:28:


Ik heb niks te vrezen....'k zie immers heel die aap niet....

Anja Seijn schreef op woensdag 23 september 2009, 23:09:


Ik zweer het, ik was zo super-geconcentreerd naar de vloer aan het kijken om geen stuiter te missen, dat ik alleen voeten zag.....
Toen ik later de toelichting las en de video nog eens terugkeek zag ik hem meteen en kon zelf ook eigenlijk niet geloven dat ik 'm de eerste keer niet gezien heb.
En weet je wat .....ik ben ook motorrijdster....en baal altijd zo van die automobilisten die me niet zien.....

Martina schreef op donderdag 24 september 2009, 16:30:


Onze pony's zijn dol op een stukje kolf of een handje pitjes.
Waarom mogen ze dat dan eigenlijk niet hebben?

Spirithorses schreef op vrijdag 25 september 2009, 8:38:


Hier (= Veluwe) wordt ook al flink mais geoogst.
Het gras groeit hier ook niet meer zo hard, maar het is nog wel fris/groen (ik denk doordat er in de ochtend flink mist neerslaat of zo).
En ik heb volwassen pony's al sinds het voorjaar op stripbegrazing staan.

Maar weet iemand nog antwoord op mijn vraag: kan het kwaad als je pony's als verwennerij een stukje kolf of een handje maispitjes geeft?
Ze vinden het nl zó lekker :)