Wat betreft de foefjes om paarden rustig te houden. Pas aub op dat je paard zich
niet afsluit (catatonic). Met andere woorden paard geeft zich ogenschijnlijk over maar "kookt" van binnen. Ik heb normaal bij het enige merrietje waar ik eens in de zoveel tijd een tandarts voor nodig hebt ook 1 maal laten overhalen om niet te verdoven.

Het is een furie bij dierenartsen en vreemden maar goed je kan niet alles zelf. Afspraak gemaakt met tandarts op moment dat er ook een dierenarts op het terein aanwezig was zodat ik altijd nog daar op kon terugvallen voor verdoving.
Maar dat zou volgens tandarts (Ik ga geen namen noemen want voor de rest prima tevreden) niet nodig zijn want hij kreeg alle paarden rustig en goed behandelbaar.
Merrietje ging eerst flink in verzet en liet daarna toe. Na de behandeling van een half uur gaat de tandarts weg en ik loop naar haar terug. Ik zie allemaal spieren onder haar bovenlijn trillen, diagnose spierbevangen, direct warme deken en dierenarts gebeld. Het is goed afgelopen maar voor mij niet meer zonder verdoving.
Naast het gevaar van het plotseling ontploffen omdat het paard ogenschijnlijk rustig lijkt maar dat totaal niet is krijg je dus de extreme spierspanning die tot verzuring en celschade lijdt. Ik vindt een roesje zo erg niet. Elektrisch gereedschap moet ik echter helemaal niets van hebben, geen gevoel meer in het gereedschap, onnodig veel herrie en snoeren en het maaloppervlak wordt veel te glad.

FaberSmid schreef op vrijdag 4 september 2009, 19:49:

Nee als reactie krijg je gebroken knie?

Ik denk dat ze bokbenig bedoelt en ik denk dat jij dat ook wel weet.

Faber, ik probeer je goed te lezen en ik begrijp wat je schrijft maar ik begrijp er geen fluit van wat je hier nu wil bereiken met je reacties.

Iedereen reageert op elkaar met een wedervraag ipv een antwoord en de discussies leiden nergens toe.

Ik ken beide kanten ik heb op nog ergens een diplomaatje liggen van een hoefsmeden opleiding en ken het groene boekje. Ik had echter na mijn examen meer vragen dan antwoorden en ben in de "natuurlijke hoek" gerold waar ik me heel goed thuis voel. Ik kijk echter nog wel altijd naar de voetas en de rest van het been en niet enkel naar de zool.

Ook heb ik beide kanten meegemaakt op het gebied van lijden bij hoefbevangen paarden. Dieren waar maar mee alles werd uitgeprobeerd sommige jarenlang met 5 a 6 "aanvallen" per jaar omdat men er maar niet achter kwam waarom en uiteindelijk het dier rust gegeven.

Enkel ik heb nog meer paarden gezien die naar de slacht gingen omdat de dierenarts en hoefsmid adviezen geven waar mijn haren van overeind gingen staan. Omdat een zeer groot deel van de paarden met hb voortkomt uit verkeerde voeding is dit met hooi, tijd en regelmatige bekapping te genezen. Echter een paard waarvan de lever b.v. niet goed meer werkt en zichzelf constant zelf vergiftigd is geen houwen aan.

Het verschil in een natuurlijk bekapper en een hoefsmid die bekapt is vaak niet zozeer enkel de verschillende manier van bekappen maar ook dat een nb vaak wat meer kennis heeft opgedaan ook op het gebied voeding en gezonde huisvesting. Veel hoefsmeden die ik tegenkom zitten nog teveel in de wereld van de paarden die 23/7 op stal staan of bij boeren die hun fokmerries gewoon de gehele winter in de box houden. Wellicht moet men daar eens wat meer aandacht gaan geven op de opleiding.

Ik zou bij veel pijn wel buut geven maximaal 5 dagen met afbouwen.
Zelf ervaring met hoefbevangen paard op vier benen en heb na bekappen of terugslag 2 a 3 dagen buut gegeven omdat zij vanuit een hb vervalt in spierbevangenheid als ze zo verkrampt staat. Je kan net de ergste dagen overbruggen. Wel heel voozichtig mee omgaan maar niet bewegen van de pijn is ook geen goede optie. Als vijlen niet goed gaat zou ik door een bekapper laten knippen met hoeftang dit gaat veel sneller bij zoveel pijn.

Ik heb aan mijn broek altijd een touwtje hangen (een parelli string in dit geval)
hier zwaai ik nonchalant mee om me heen als in dit geval de twee hengstveulens van de verschillende buren mij achterop komen. Zij komen in mijn actie-radius en lopen tegen het zwiepende touwtje op ik sla hun dus niet. Hebben ze zo door gaat prima zonder dat ze kopschuw etc worden. Zo kan ik rustig de afrastering repareren en door de weide lopen zonder constant op te passen dat er eentje in mijn nek springt. Bij een lang leidtouw kan je het uiteinde natuurlijk ook gebruiken.

Hallo Mariss,

Wat coralie probeert uit te leggen is dat het bokvoetje gevolg is van scheef zijn.
Dus veulen heeft rechte hoeven bij geboorte en door het scheef bewegen wordt deze niet recht belast waardoor een bokhoef zou ontstaan.

Zelf ben ik het niet eens met deze conclusie daar over het algemeen vaak beide achterbenen een bokhoef heeft. Daarnaast heeft een bokhoef over het algemeen een naar voren gebroken voetas wat dus betekend dat de hoeven zo op de grond landen dat de toon slijt en de hiel door groeit. Ik krijg steeds meer het gevoel dat er hier wordt gesproken over een steile en een platte hoef ipv van bokhoef.

Dit is iets wat ik regelmatig mis bij mensen met interesse in Natuurlijk Bekappen millimeteren over de hoef maar zeer weinig kennis over alles wat boven de kroonrand gebeurd. De hoef is een onderdeel van een geheel niet een op zichzelf staand iets. Als een paard verkeerd land/afslijt is het mischien meer zaak dat we werken aan spieropbouw/oefeningen etc dan altijd maar aan die hoeven gaan frummelen. Dat is ook mijn enige kritiek op de het NB gebeuren voor de rest enkel lof maar laten we gewoon is wat verder naar boven kijken bij problemen dan enkel de hoef.

Just my two cents....