KB schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:35:


Alles wat je haar kunt doen om evt pijn te verlichten is prima.
KC La Pierre ( ff googlen) verkoopt speciale pads, want een zachte pad die platgetrapt wordt is net als een dot hard zand, ook keihard.
Maar wie weet loopt ze met de juiste bekapping wel veel minder pijnlijk dan waar je bang voor bent.
Normaal adviseer ik altijd een paard niet meteen te bekappen wanneer het van de ijzers komt, maar een bevangen paard kan alleen maar profijt hebben van een betere voetstand en een kortere teen denk ik.
Het belangrijkste is dat jij met zelfvertrouwen aan de klus begint en je jezelf niet aan het twijfelen laat brengen door de ijzerlobby, hoe lang het ook duurt en hoeveel hoefzweren er mogelijk ook volgen. Het vooruitzicht dat je paard op deze manier beter kán worden, is je houvast.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 5 september 2009, 6:22:


Eigenlijk is een paard de eerste tijd niet bekappen ook niet het meest optimale advies wat ik kan geven. Het is nog veel te veel een smid methode.
Als de hoefwanden te lang zijn kun je daar best direct mee beginnen.
Maar dan wel zoals wij de NB manier -dwz met beleid- aanleren, gecombineerd met beweging over een harde ondergrond. .
Stel de hoefwand is 1 cm te lang. Je raspt dan 2 mm de eerste week. De week erop weer 2 enz.
Ondertussen kijk je naar je paard, gaat ie moeilijker lopen dan wacht je een weekje. Zo krijgt ie de tijd om de voeten te trainen en te wennen aan het verbeterende hoefmechanisme en bloedcirculatie.
Op deze langzame manier is niet alleen de kans veel groter dat je hoefzweren voorkomt, maar dat de hele overgangsperiode van beslagen naar blootsvoets veel soepeler verloopt.

Cedric Coucke schreef op zaterdag 5 september 2009, 8:21:


ik wou je al mailen over hoe je het gevonden had.
Het is nog beter Cedric. Ik heb met Antoine een projectje gedaan met de vraag of je aan de voeten kunt zien hoe scheef een paard is.
En ja natuurlijk!
Alle verhalen van "ja dat is logisch, mijn paard heeft vroeger een graasvoetje gehad" kunnen wat mij betreft al lang de prullebak in. Veel annemelijker is het dat er bij een veulen al voor of vlak na de geboorte iets mis is gegaan in de hals of rug.
Scheef paard is ongelijke hielen en andersom.
Door de veel grotere belasting op een voet kan et niet anders dan dat dit doorwerkt in de spieren en de vorm van die voet.
De monden van de mensen bij wie ik kom met paarden met voetproblemen of onbegijpelijk moeilijk blijven lopen met blote voeten vallen open, omdat ik na de voeten gezien te hebben eerst ga kijken of hun paard in balans is, want daar heeft nog geen veearts, of smid, die er soms al tig keer bij geweest zijn ooit naar gekeken.
Soms denken mensen zelfs dat ik maar een verhaaltje vertel, totdat ik ze wijs op de sypmtomen van hun scheve paard.
Of dit met behulp van mijn warmtecamera onomstotelijk aantoon. Dan gaan de mondjes nog een stukje verder open.

Toch is het niet allemaal halleluja. Hoe snel het ook meestal gaat: ik vind op een kreupel paard ga je niet zitten, er zijn andere manieren dan hem nog eens extra te belasten met jouw gewicht, om je paard als hij door scheef te zijn kreupelt, zover te krijgen en dat je pas na het kreupelen weer gaat rijden

Mensen die zelf de voeten van hun paarden bij houden zijn de ènige natuurlijk bekappers.
Iedereen die voor zijn brood voeten van zijn paardenklanten onderhoudt is een professionbeel bekapper die in mindere of in meerdere mate volgens de voorschriften van NB eenmaal per 6 of 8 weken bekapt.
Dit kan nóóit natuurlijk bekappen zoals het bedoeld is zijn.

De definitie van natuurlijk bekappen is het zéér regelmatig nabootsen van de natuurlijke slijtage die een paard zou hebben als het altijd over harde onregelmatige grond zou bewegen.
Daar volgt uit dat als door voldoende beweging op zo'n ondergrond de groei en slijtage in evenwicht zouden zijn een paard helemaal niet bekapt hoeft te worden.

Tegen de schade die ijzers toebrengen wordt in leerboekjes van smeden zelf voldoende gewaarschuwd. Het oudste boekje wat ik heb is van 1950.

Het paard van Wil liep op dat moment zeker niet meer op de hoefwand. De stand van het hoefbeen door de lagere hiel zal veranderd zijn , waardoor de punt al wat minder pijnlijk in de zool drukt.
Genezen in een paar weken kan niet bij een zware hoefbevangenheid. Zo gauw er druk op de hoefwand komt zal de nieuwe groei weer losgetrokken worden.
Het is duidelijk dat een op die manier bekapt paard, om dat te voorkomen helemaal niet beslagen kán worden en je wilt de ijzers met al hun nadelen al helemaal niet bij een doodzieke voet toepassen.
Denk alleen maar aan het beslaan zèlf.



Ik schrijf aan mensen die de káns hebben hun paard zelf te bekappen
en maak me sterk dat je er zelfs nog nooit over na gedacht hebt wat nou de meest prettige manier van werken voor het paard zou zijn om mogelijke problemen te voorkomen omdat je de kans had om elke week, elke dág desnoods, zo'n veranderingsproces te kunnen begeleiden.
Werken met beleid aan een natuurlijker stand en tegelijkertijd de effecten van jarenlang ijzer getimmer weg werken door de voeten te trainen zonder de noodzaak van rigoureuze ingrepen is niet moeilijk doen. Is alleen geen smeden manier. Want tja, wie laat zijn smid elke week komen? Dus je kunt niet anders.


Lees mijn aanvangsregels nog eens?
Het herstellend vermogen van een paardenvoet is gelukkig enorm!

Cedric Coucke schreef op zaterdag 5 september 2009, 11:19:


Klinkt als de Strasser methode Cedric.
en juist die ervaringen zorgen ervoor dat er in de lage landen bij mijn weten geen(gecertificeerde) strasser bekappers meer zijn?
Er is een heel topic over tandartsen, even kijken bij onderwerpen?
Wij doen voort

Peter Donck schreef op zaterdag 5 september 2009, 15:53:


Kom op Peter!
Degenen die er de nadruk op leggen dat hielen te laag zijn zijn de hier nu en dan aanwezige smeden. Terwijl voor de neiging de hielen langer te houden al gewaarschuwd wordt in mijn befaamde smidjesboekje uit 1950. Officiele lesstof uit Utrecht!
Het volgen van de zool aan de hand van de witte lijn zorgt voor een daaruit te bepalen hoogte van de hiel en een automatisch correcte lengte van de teen.
Ik begrijp dus niet zo goed wat je bedoelt met doorgroeiende tenen.

Hephaistos schreef op zaterdag 5 september 2009, 19:40:


Ik reager op jou en op Cedric, jammer dat ik je niet gewoon Jan of Klaas of Tuurken kan noemen
Ik ben het voor een groot deel met je eens.
Maar zo 'recht mogelijk" is precies wat ik tegen heb op de traditionele manier van bekappen als je daarmee bedoelt zo 'vlak mogelijk"
Dat is een paard bekappen alsof er morgen weer een ijzer onder moet kunnen.
Dat heeft dus NIETS met de anatomie van de paardenvoet te maken.
Zoals onze dorpsgek Faber Smid constant schrijft over de anatomie van het paard , kan je er bijna niet verder van afwijken.
Een van de grote voordelen die mensen die zelfbekappen, dus de natuurlijk bekappers is dat een eenmaal aangenomen stand , die ontstaan is door het aanhouden van de zool ook zo blijft en dat de stand van die voeten door het zeer regelmatig onderhouden ervan dus nooit meer verandert.
Een enorm voordeel omdat iemand die eens in de drie maanden komt om zijn werk te doen dit nooit kan bereiken natuurlijk.

Ik kan vriend Cedric alleen maar aanraden om terug te gaan naar de uiterst simpele methode van het natuurlijk bekappen.
Met beleid.... niks forceren..., dus desnoods millimeter voor millimeter werken. NOOIT snijden in de zool , de straal zoveel mogelijk laten meedragen, de teen bij de witte lijn houden, de holling van de zool in de kwartieren volgen en via het verloop van de witte lijn en het breedste punt van de straal de hoogte van de hielen bepalen.
Zó liepen jouw paarden goed Cedric. Het is zo verleidelijk te denken dat het simpele, het natuurlijke , niet goed genoeg zou zijn.
Bedenk eens hoe de voeten van jouw paarden eruit zouden zien als je de definitie van het natuurlijk bekappen zou volgen.
DAT is waar je naartoe moet.

FaberSmid schreef op zaterdag 5 september 2009, 21:06:


Dorpsgek is perfect abn, ik begrijp niet waar je een fout ziet.

Koen Theys schreef op zaterdag 5 september 2009, 22:23:


Koen, de nb cursus leert mensen redelijk gezonde en normale hoeven te bekappen.
Is dat niet het geval of twijfelt men daaraan dan wordt met nadruk geadviseerd - de laatste sheets tijdens de presentatie van de cursus gaan over niets anders- er iemand met meer kennis en ervaring bij te halen, een proffesioneel bekapper in de meeste gevallen.
Jammer dat het wat lang geduurd heeft voordat die mens jou gecontacteerd heeft.
Ik denk dat je de serieuze instelling van de cursus wat verkeerd inschat.

Piet schreef op zaterdag 5 september 2009, 22:35:


Nog even: aan de hielhoogte, de gelijkheid daarvan én de ligging van de zool t.ov. de voet wordt veel serieuze aandacht besteed.
Natuurlijk is het mogelijk dat iemand het dan toch nog niet goed begrepen heeft. Ik hoop dat jij als professioneel bekapper het nog eens nader hebt uitgelegd én haar het advies gegeven hebt nog eens een praktijk middag mee te gaan maken.

FaberSmid schreef op zondag 6 september 2009, 11:50:


"Beste vriend", dat is niet schelden, maar constateren.

FaberSmid schreef op zondag 6 september 2009, 14:17:


Een ding is zeker, er is geen woord Spaans bij!