Moniek schreef op donderdag 10 september 2009, 18:29:


Ja, wij hebben dus ook "last" van die gele plekken.
Ik heb even wat gegoogled en volgens mij zijn het de engerlingen(larven van de meikever of de junikever of nog een andere keversoort) die zorgen voor de meeste overlast. Zij eten de wortels van de graszoden.
De emelten (larven van de langpootmug) schijnen alleen het gras bovengronds op te eten.
De mestkevers zijn juist NIET schadelijk: zij slepen een bolletje mest onder de zode, hierin wordt de larve geboren, die zich met diezelfde mest voedt om daarna uit te vliegen.
Ik heb nog niet aan bestrijden gedacht.
Dit jaar is het wel erger dan andere jaren overigens.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 13 september 2009, 14:02:


Hoehoe, gefeliciteerd Nathalie!!!!!!!!!!!!
Wat goed van jou en je nieuwe collega's!
En een ontroerend leuk verhaal over Pat, ik kan me nog herinneren dat ik bij de eerste DVD's die ik van hem zag, gefascineerd was door de oprechtheid die hij uitstraalde.
Zijn motto:" put your heart in your hands when you touch your horse" kon hijzelf zo fantasisch demonstreren.
Ik ben blij dat jij dat gevoel in real live ook hebt ervaren.

Arabesk schreef op maandag 28 september 2009, 19:08:


kijk maar eens hier:
http://www.knhs.nl/news.asppCatID=231&CatID=317&ppCatID=&ID=113&style=1&zoomstyle=11&men=

ik heb in een grijs verleden ook eens de cursus (kandidaat) basis-instructeur gevolgd.
gewoon uit interesse, en omdat er geen alternatieven waren.
is een erg traditionele opleiding, enkel gebaseerd op de standaard kennisoverdracht over paard en ruiter.
je kunt deze opleiding volgen zonder dat je zelf rijdt, er is ook een soortgelijke opleiding, waarbij je rijkunsten ook geoefend worden.
ik ben het helemaal met Sky eens, je wordt er niet blij van.
misschien is het een goed idee iets te ontwikkelen dat beter aansluit bij de huidige kennis over paarden houden en paarden rijden/trainen.
ik weet niet of er al mensen mee bezig zijn.
alternatieve opleidingen zijn er wel: zoals b.v. de ISPH en Tinley, maar die vallen niet onder auspiciën vd KNHS.

lies zondag schreef op maandag 28 september 2009, 20:38:


http://www.knhs.nl/overview1.asp?pCatID=231&CatID=317&ppCatID=&style=1&zoomstyle=11&men=

zo werkt-ie wel, hoop ik.

Cindy Helms schreef op maandag 5 oktober 2009, 19:56:


Ja, geweldig!!!

Spirithorses schreef op dinsdag 3 november 2009, 11:05:


Om toch even door te lezen
http://www.myopathieatypique.be/fr/news.php

Ik ben ook niet van plan om mijn paarden helemaal van het gras af te halen, terwijl ik toch redelijk dichtbij Kolham woon.
Ze gaan ´s nachts in de paddocks en krijgen goed ruwvoer bijgevoerd.
Verder adviseert Fred in ieder geval NIET om de paarden maar op stal te zetten, alleen om ze MINDER te laten weiden, en goed bij te voeren met ruwvoeder.
Ik ken Fred al jaren als een bevlogen en zeer goed onderlegde dierenarts, ik schat zijn oordeel dan ook naar waarde.
Het probleem schijnt nogal vaag te zijn, maar het uiteindelijke resultaat is WEL dat de paarden die besmet zijn er aan sterven! En dan is ieder paard er 1 te veel toch.
Rellen is niet nodig, negeren of bagatelliseren is m.i. ook niet de aangewezen taktiek.

Graag zou ik jullie mening/advies horen over het volgende:

1 van onze paarden is Memphis, een 15 jarige KWPN merrie, die wij als veulen kochten en dus nu ong. 14 jaar bij ons is.
Wij houden haar in een groep van 7 paarden, verschillend van leeftijd en geslacht, 24/7 buiten, op het moment overdag in het gras (kort, speciaal paardenmengsel van Barenburg) en 's avonds met grove kuil in de paddock.
Dit regime hanteren we nu ong. 4 jaar, daarvoor stond zij nog wel eens 's nachts op stal.

Al onze paarden lopen goed tot zeer goed over puin (grof) alleen Memphis kan maar niet haar draai vinden.

Zij heeft haar hele leven slechts 2 x een half jaar ijzers onder gehad, en is blootvoets eigenlijk met tussenliggende perioden gevoelig. Ik kan hierin geen regelmaat ontdekken.
Zij wordt door mijzelf bekapt,en gecontroleerd door een off. bekapper.
Omdat ik geen idee heb waar deze gevoeligheid vandaan komt, heb ik kortgeleden X-foto's van haar voorbenen laten nemen. De uitslag was dat ik trots kon zijn op haar beendergestel, dat zagen ze niet vaak bij 15 jarige paarden. Fijn dus, maar nog geen verklaring voor haar gevoeligheid. Ik heb daarna een insulinetest laten nemen, ook daaruit kwam niets: glucose 4,7 en insuline minder dan 2. (alles binnen de ref.waarden)

Wat kan er met haar aan de hand zijn?
Even voor de duidelijkheid: zij loopt wel prima op gras en zand, en redelijk goed over asfalt en beton. (dan houdt ze altijd een beetje haar snelheid in.)

Ook mij ken je niet,maar ook ik las altijd je verhalen over Vera.
Je bericht van vanochtend trof mij als een mokerslag.
Hoewel dit einde bijna onafwendbaar leek door de beslissing haar terug te zetten in de weide, hoopte ik dat het zover niet zou komen.
Ik begrijp het vreselijke dilemma waar je voor hebt gestaan, hier bij mij thuis heb ik een soortgelijk probleem moeten tackelen.
Lieve Trudy, leven is loslaten en dat heb je gedaan.

Julia el Mecky schreef op vrijdag 22 januari 2010, 11:37:


Volgens mij is er nog steeds sprake van een vorm van onduidelijkheid betreffende de term : kuilvoer.
Ook kuilvoer heb je in diverse kwaliteiten. Een goede kuilleverancier kan gras maaien op het moment dat het uitgegroeid is en aren heeft geschoten.
Als het dan ook nog eens van relatief onbemest land komt met een diversiteit aan grassen en het wordt bijna volledig gedroogd ingepakt, dan is het ook "kuil", maar natuurlijk van een andere samenstelling dan de "kuil" die gewonnen wordt nadat koeienweide in het voorjaar gemaaid wordt en na 2 a 3 dagen drogen gewikkeld wordt. Het cellulosegehalte in de eerste soort zal in elk geval veel hoger zijn.
Er is echter ook een duidelijke overeenkomst: beide soorten kuil zijn wel kuil: d.i. gezuurd door de zuurstofarme verpakkingswijze.
Wij voeren al jaren de eerste soort (voor het gemak maar paardenkuil genoemd). Toch kreeg 1 van onze paarden (16 jaar) dit najaar last van haar voeten. (wordt al jarenlang door onszelf bekapt) De zolen werden gevoelig en ze liep heel beroerd.
Alles gedaan en iedereen er naar laten kijken: bekapping was in orde, inwendig (via X-rays) geconstateerd dat zij geen afwijkingen had.
Na ong. 3 maanden puzzelen, hebben wij besloten de kuil voor 90% uit haar dieet te schrappen en te vervangen door zeer stengelig hooi. Binnen 1 week was het resultaat dat de gevoeligheid zeer sterk verminderde. Bij metingen van de straalgroevendiepte bleek dat deze zich had verbeterd met ong. 1/4 inch.
Heb ik hiermee bewezen dat de kuil niet goed voor haar was? Waarschijnlijk, maar helaas niet helemaal zeker, omdat zij deze periode ook geen gras heeft gehad.
Onze bevindingen lijken de jouwe te staven, althans wat dit paard betreft.
De anderen (10) lijken nog geen klachten te hebben van dezelfde aard.
Het e.e.a. heeft me toch aan het denken gezet over hoe (on)gezond ook goede kuil voor paarden kan zijn.
En of het verzuren van het product misschien in dit geval erger is dan de gehaltes aan fructaan.

muriel schreef op vrijdag 22 januari 2010, 12:44:


Hallo Muriel,

Ja, het gaat inderdaad over Memphis :))
Ik ben ook erg blij met de verbetering, de uitdaging zit hem nu in het stabiel houden van deze situatie.