hoi allemaal

Vandaag eens serieus de snelle yoyo-game geoefend zoals marja vertelde op savvy-nl.
Dus achter je zwaaien met de CS. ik ben dit keer zo verstandig geweest om het eerst even te oefenen zonder paard. Toen ik eenmaal door had hoe ik ongevee achter me kon zwaaien heb ik het met Chip geprobeerd.
Hoe groot was mijn verbazing, hij sprong voorwaarts naar me toe en kwam vrolijk aandraven (klein minpuntje was dat hij me vervolgens straal voorbij liep, hij is misschien een beetje bijziend... )
maar goed, dat lukte dus wel aardig.
Later heb ik hem even losgegooid en probeerde hem op dezelfde manier naar me toe te laten komen. dat leek me namelijk wel leuk.
Nou, dat had ik dus nooit moeten doen!!! Chip stond 20 meter van mij af, achter ene laag hindernisje. Ik begon te zwaaien met de CS en achteruit te lopen en Chip nam een sprong en galoppeerde met zijn oren in zijn nek en zijn hoofd omhoog op me af, tot vlak bij mij. uit reflex heb ik hem weggejaagd met de CS. natuurlijk is dit misschien niet handig geweest, hij deed immers wat ik vroeg. maar die blik van hem, zo kwaad zo opgewonden... Brrr...

Nu is mijn vraag: wat zou er in hem om zijn gegaan? Waarom reageerde hij zo explosief?
Wat vraag je eigenlijk van je paard, als je deze lichaamsbewegingen maakt? En waarom zou een paard op het zwaaien van de CS afkomen, inplaats van er juist vanaf rennen.

Kan iemand hier meer over vertellen?

groetjes sandra
(die de snelle yoyo voorlopig maar even laat zitten en het houdt op de langzame versie)

hihi, een beetje... Dat "allé" en zo...


Nogmaals, kwaad maken heeft niet zovel zin. Je wilt toch dat je paard gaat reageren uit respect en niet uit angst voor jouw woede.
Jouw mep zal je paard niet kunnen begrijpen. in een kudde zal een leidende merrie ook nooit er gelijk op los rammen. Ze geeft eerst verschillende signalen door die het brutale paard duidelijk maken dat het moet maken dat hij weg komt, want anders.....!
linda haalde het al aan dat je hiervoor als mens ongeveer dezelfde signalen kan gebruiken, fases genoemd.
Een mep kan een paard als heel onrechtvaardig zien als hij is uitgedeeld zonder dat er voor hem bekende waarschuwingen aan vooraf zijn gegaan. het zal er ook niet van leren, hoogsten zal het angst voelen en daardoor gaan doen wat je wilt. Dat wil je niet als je met NH bezig wil gaan.
Hoe kun je zoiets dan met NH oplossen? Nou bijvoorbeeld door de 7 games van parelli. Hier komen evrschillende methoden naar voren die je paard duidelijk maken dat jij de baas bent van de kudde van twee. Bijvoorbeeld wat Linda al aanhaalde door hem opzij te 'duwen"met fases. Daarmee zeg je eigenlijk: ik wil daar staan, waar jij nu staat!!! Dat is iets wat paarden onderling ook veel doen met elkaar.
Of bijvoorbeeld de drivinggame. het zelfde principe maar nu zonder je paard aan te raken, dus op afstand. de yoyo-game: Je stuurt je paard eerst achterwaarts van je af ( ga uit mijn persoonlijke ruimte) en haalt hem dan weer naar je toe (kom maar weer terug, nu mag het).
Deze methoden die een beetje lang zijn om even op het forum te zetten zijn manieren om je paard op een paardse manier duidelijk te maken dat je met respect behandeld wilt worden. Al deze methodes gaan zonder slaan en meppen. je raakt je paard soms wel, maar daar heb je dan al 9 seconden voor gewaarschuwd op een manier dat je paard de waarschuwingen kon begrijpen..

Chip doet ook weleens iets hoor, wat niet de bedoeling is. Belangrijk is dan, om op dat moment te beseffen dat je paard vaak een betere reden ervoor heeft dan domweg vervelend zijn. Misschien vertrouwt hij je niet zo goed. Misschien associeert hij het halen uit te wei en het poetsen wle met iets vervelends. Bij het winnen van het vertrouwen van je paard begint het respect pas.
Een paard zal jou nooit als leider accepteren als jij hem niet voldoende reden geeft om jou volledig te vertrouwen. Een betrouwbare leider is voor een pard van levensbelang, dat zit nou eenmaal in zijn instinct.
Zolang jij onvoorspelbaar bent, opeens rare kreten uitslaakt, onebgrijpelijke lichaamstaal hebt en je paard pijn doet zonder dat hij begrijpt waarom, zal je paard je nooit als leider kunnen accepteren.

succes met Serene
groetjes sandra

.Vooral als ik naast haar loop is dit nog wel een probleem

er zijn verschillende handige trucjes voor, voor verschillende problemen.
Is je paard meer onoplettend. vind ze de omgeving veel spannender van jou en stopt ze daardoor te laat? Dan kan je bijvoorbeeld zodar ze voor je loopt, je omdraaien en in tegengestelde richting gaan lopen. Gebruik hiervoor een lekker lang touw zodat ze pas druk voelt als ze echt niet volgt, en niet alleen al door jouw beweging.
dit werkt meestal wel heel goed.

Is je paard echt opdringerig en probeert hij jou van je plek te krijgen door expres door je persoonlijke ruimte te lopen dan kan je beter iets anders doen. ik ken 2 goede methodes.
Bij de eerst stel je je voor dat het touw een soort schrikdraad is wat gek gaat doen zodra het de grond raakt. Je houdt het touw zo lang dat het op de gewenste afstand net niet de grond raakt. Komt hij dichterbij dan raakt het touw de grond en geef je er meteen een zwieper aan. Zo leer je je paard dat je een soort muur om je heen hebt waar je paard niet zomaar binnen mag komen zonder uitgenodigd te zijn.
Bij de andere loop je voor je paard en zodra hij te dichtbij komt sta je stil en loop je achteruit, je beweegt hierbij je armen net als "i feel like chicken tonight!", dus met je ellebogen op en neer zeg maar. Tot nu toe ging elk paard hiervoor opzij.

succes,

groetjes sandra

dat als zij naar voor wil ik opzij moet gaan

Op een demo van een duitse parelli-instructeur vertelde ik een keer dat ik met de 7 games was getrapt door een paard. Hij vertelde dat dat paard waarschijnlijk zich rotgelachen heeft en de hele avond heeft staan opscheppen tegen zijn stalgenoten hoeveel "sukkel-punten"hij bij zijn mens heeft kunnen scoren die dag...
Jouw paard is misschien wel tot sukkelpuntenkampioen uitgeroepen en wil die titel niet zo makkelijk laten gaan.
Aan jouw de uitdaging...

groetjes sandra

Wat je misschien zou kunnen proberen is een loswerk oefening waarmee Hempfling altijd begint. Ik heb dat pasgeleden ook met Chip gedaan omdat hij altijd aan me knabbelde en ik dat vrij opdringerig vond. Het is er een stuk minder door geworden en misschien helpt het bij jouw probleem ook wel.

Je zet een stuk bak af, zeg maar de helft of nog iets minder. je neemt voor alle zekerheid een zweepje mee, maar probeer het eerst met lichaamstaal. Je paard gaat ongetwijfelt ergens stilstaan. je loopt dan vol vertrouwen op je paard af. Je kijkt hem kwaad en en probeert door je lichaamstaal 9dreigend houding, direct oogcontact) je paard van zijn plek te krijgen. Blijft hij staan, ook als je er bijna bent, dan sla je een keer met de zweep op de grond, tot hij weggaat. Vervolgens ga jij op precies dezelfde plek staan.
Zodra je paard weer ergens stil staat doe je precies hetzelfde. Elke keer eis jij dat plaatsje op en maakt hiermee duidelijk dat jij bepaald waar je paard gaat en waar hij mag staan.
Na een tijdje zal je zien dat je paard al rustig vertrekt als jij er aan komt. Laat hem dan met rust, sta een tijdje stil op je plek, en aai hem aan het eind van de oefening.

dit is een heel dominant "spelletje" met meestal heel goed resultaat. Ook is het lang niet zo moeilijk als de beruchte join-up. Het is te proberen. maar wees erop voorbereid dat je paard wel eens heel agressief kan reageren in het begin, vandaar dat ik je adviseer een zweepje mee te nemen.

Tja dat verschilt per paard. Als je gaat zien dat je paard zich begint te vervelen kan je het beste even een oefening doen die hij goed kan zodat hij weer gemotiveerd wordt om aan een nieuwe oefening te beginnen. Ikzelf doe met grondwerk elke oefening 1 of 2 keer achter elkaar, en ookal gaat hij niet super, dan doe ik toch even iets anders voor ik weer verder ga. Als je paard verward is door een nieuwe oefening en je geeft hem even iets te doen wat hij helemaal snapt, geeft dat hem weer moed voor het nieuwe

groetjes sandra

Hoi daisy
Zij

doet ze dat trappen alleen als je haat vast zet en haar over haar benen wilt aaien? Of ook als ze los staat?
Vastzetten kan voor paarden met een trauma heel angstaanjagend zijn. Vooral als dan een roofdier als een mens aan haar benen wil gaan zitten (het enige verdedigingsmiddel van een paard)

Dat zou ik zeker NIET doen. Je paard doet vast niet zomaar zo vreemd. strafen snapt een paard echt niet, zeker niet in zo'n geval. Ik denk ook niet dat ze zich realiseert dat ze iets fout doet. meer dat ze ziet dat je boos bent en daarom vastgenageld aan de grond blijft staan.

hier zeg je zelf al dat ze niet bewust iets "fout" doet maar puur reageert uit angst.
Linda gaf al aan dat je de friendly-game kunt gebruik om je paard eraan te wennen dat aanraken best prettig kan zijn.
Het idee is dat je je paard begint te aaien (desnoods vanaf afstand, met bijvoorbeeld zo'n carrotstick of iets wat daarvoor door kan gaan) op een plek die ze niet eng vind. langzaamaan kom je al aaiend dichterbij haar benen. Zodra je merkt dat je paard het nog maar net kan verdragen en over een centimeter weer spastisch gaan beginnen te trappen, stop je en aai je haar weer op een minder eng plaatsje. zo beloon je haar voor het feit dat ze niet is gaan draaien. Wordt niet boos als ze dat wel gaat doen. Bedenk dat dat jouw fout is geweest, jij vroeg teveel van haar. Dat is een NH gedachte die door heet PNH heen loopt, zoek steeds de fout bij jezelf. Dit helpt je om minder snel gefrustreerd te worden.
Als je zo steeds weer richting haar benen gaat en je doet dat rustig, in een vast ritme en gaat nooit zover dat ze bang wordt, zal ze er langzaam van ontspannen en kan je steeds een centimeter verder komen. Zie dit als een grote vooruitgang en wees niet teleurgesteld als je een dag later opnieuw moet beginnen. Dit is de enige methode om haar over haar angst heen te krijgen. Je zal er de nodige uren in moeten steken. Maar dit soort problemen moeten eerst opgelost zijn, voor je uberhaupt verder kunt met grondwerkoefeningen.

succes. ik hoop dat je hier wat aan hebt,

Tja, wijken voor druk is een dominantiespel. Je zegt je paard dat hij voor je opzij moet gaan. De reactie van jouw paard is ook heel normaal. Daarom adviseert parelli ook om deze game op een afstandje te beginnen met een soort van carrotstick.

groetjes sandra

voor dat soort situatie zou je je pony eigenlijk het commando "attack" moeten leren. Haha, lachuh, een paard die aan de broekpijp van de aangewezen voorbijganger hangt, hiih.

sandra

hee melanie.
waar woon je eigenlijk in belgie? anders kan misschien iemand van de lijst een keertje langskomen op je op weg te helpen.

groetjes sandra

Kijk, ik denk dat daar een beetje het probleem ligt. Paarden zijn hele sociale dieren maar hebben hun prive-ruimte wel nodig. In hoeverre staat Star in contact met andere paarden op stal? zijn de tralies laag? hebben ze een plekje om alleen te staan? kunnen ze elkaar ook tijdens het eten de hele tijd zien? dit wil nog weleens frustratie geven.
In de stal heeft Star duidelijk de ruimte niet die ze zoals je al aangaf wel wil hebben als ze op de wei staan. Z voelt zich misschien bedreigt doordat haar buurvrouw steeds op 3 meter afstand van haar blijft staan terwijl ze van nature haar verder van haar vandaan zou jagen.
Misshcien kun je proberen de tralier een stukje dicht te maken, zeker bij de voerbak en zo het paard wat meer privacy geven.

misschien weet hier iemand een bach bloesemremedie voor?

groetjes sandra

Hoi Petra.
sorry, deze vraag heb ik gemist denk ik.

En join-up is een nogal verwarrende term dat snap ik. Je kane r nogal wat onder verstaan.
Wat een join-up voor mij is...
Ik stuur mijn paard van mij af en blijf het tempo aangeven, en blijf hem bij me vandaan houden tot hij zich overgeeft, Op ten duur als hij op tempo goed reageerd bouw ik er ook richtingveranderingen in door mijn positie t.o.v. het paard te veranderen. Ik blijf zelf redelijk neutraal in het midden staan. Terwijl het paard om mij heen loopt en geen tekenen van onderdanig gedrag evrtoont, kijk ik hem recht aan en neem zo een dreigende positie aan als het ware. Zodra hij bedenkt dat hij zich maar beter aan me over kan geven en gaat likken, kauwen, hals laag, naar binnen kijken, oren op mij gericht enzovoort, dan draai ik mij om en komt 9 van de 10 keer het paard naar mij toe en is de join-up gelukt. Om mijn positie te bevestigen laat ik hem even achter me aan lopen voor ik de sessie beindig. Dat noem ik een join-up.

wat is er

In de eerste instantie vond ik er niets gevaarlijks aan. Het is bij mij ook altijd precies "volgens de boekjes" verlopen. Al doe ik het niet vaak, hoogstens 1 keer per paard. Over de join-up hebben we onlangs op yahoo nog een hele uitgebreide discussie gehad, maar misschien heb je die gemist of was je nog niet aangemeld. Hoe dan ook. ik zie de join-up als iets waarbij je je paard vraagt zich heel kwetsbaar op te stellen. Als je bij de join-up niet de juiste positie inneemt, niet op de juiste signalen let en niet de juiste timing hebt is komt wat je doet, naar mijn mening, heel onrechtvaardig over op je paard. Ik zie de join-up als een oefening die een diepe indruk op een paard maakt en die je daarom precies juist uit moet voeren. Daarom vind ik hem goed, maar tegelijk ook gevaarlijk omdat de persoon die ik dit (niet) adviseerde, naar wat ik denk, zich nog niet zo heel veel heeft verdiept in dit soort dingen en wellicht niet goed weet waar ze mee bezig is als ze een join-up zal doen.
Berucht is misschien niet het goede woord geweest, maar in de discussie op yahoo kwam naar voren dat sommige paarden heel bang of agressief werden van de join-up. vandaar dat niet iedereen even enthousiast is van deze methode.

heb ik het zo een beetje uitgelegd?

groetjes sandra

waarom je de join up doet, wat je ermee wilt

Hoi Petra.
Ik wil echt met alle liefde je vragen beantwoorden. Maar waarom lees je niet even terug op yahoo? even mijn verkorte antwoorden.
Ik heb een join-up enkele keren gedaan. Waarvan 1 keer omdat het paard waar ik mee bezig was met PNH mij 2 keer had aangevallen en had willen bijten in mijn nek omdat hij zijn dominante positie tegenover mij niet wilde opgeven. 1 keer omdat een ander paard mij met leiden steeds hapte in mn schouder en soms over me heen liep.


Mijn doel hiermee was om deze probleme op te lossen. Aangezien ik zeker wist dat dit dominantieproblemen waren en er geen angst of onbegrip was.

Als ik hem vriendelijk aan zou kijken zou hij naar binnenkomen, iets wat ik nog niet wilde. Ik begon beide keren met de join-up nadat het paard mijn persoonlijke ruimte was binnengetreden en onrespectvol had gehandeld. Ik stuurde hem verolgens van mij weg en liet hem pas weer bij mij komen als hij toonde dat hij zich naar mij wilde schikken.

Beide keren heb ik een duidelijke ommekeer gezien in het gedrag van desbetreffend paard. de eerst die mij naar mijn nek had gebeten bleef voortaan netjes op afstand, was heel beleefd en was zijn speelsheid ook niet kwijtgeraakt. Ik heb met deze pony nooit mee problemen gehad. Dat was mijn bedoeling ook, en dat was dus gelukt. Bij de laatste pony is het bijtgedrag sterk afgenomen. Deze pony was in stal altijd erg kwaad, maar is sindsdien een stuk rustiger geworden en gewoon aaibaar als je bij zijn stal komt.

Als je ziet hoedanig een enkele (goeduitgevoerde) join-up een paard kan evranderen, stel ik mij voor dat het niet zomaar een oefening is die je eventjes kunt doen.

is dit voldoende antwoord op je vragen?

sandra