Iedereen kan zich er wel wat bij voorstellen , en sommige van jullie hebben het zelf al gezien of meegemaakt , en ik ben inmiddels overtuigd ; stress veroorzaakt zeker een verergering van de seme.

Verhaaltje over Maike en zijn seme in relatie met agressief leiderschap van Namkje

Er was eens een lekker ding met erge seme. Zijn naam was Maike.
Afgelopen zomer is het erg goed gegaan met de seme , maar nu ligt zijn staart en manen gewoon open.
Wat is er gebeurd.
Nou veel!
Maike heeft vanaf mei alleen met Namkje gestaan , dit tot juli.
Toen is Namkje ook weggegaan [ 5 weken training voor de keuring ] en was Maike alleen.
Hij vond dat aan de ene kant niet leuk , maar aan de andere kant wel , als je het mij vraagt.
Namkje is op een zeer onkundige manier de leider hier , en gebruikt mi te vaak haar achterbenen op een niet zo snel kunnen vluchtende Maike. Veel gejaag , en in de hoek drijven , groomen eindigt altijd met dreigen van Namkjes kant.
Ook Tekla moet het vaak ontgelden , maar die is sneller.
Als ze met zijn drieen staan is het helemaal erg. Namkje weet het dan helemaal niet meer , drijft Maike in de hoek van de inloopstal , en staat met haar kont richting deur zodat Tekla niet naar binnen kan.En probeer het dan maar niet , want Namkje blijft schoppen , als je er dan langs probeert te komen.
Tekla en Maike mogen niet bij elkaar in de buurt komen , want Maike is van Namkje , en Tekla staat dus vaak maar wat afzijdig en alleen.

Maike deed het erg goed toen Namkje weg was , en hij het rijk alleen had.
Hij stond geregeld in de wei , en vermaakte zich met eten en gek doen , in zijn eentje.
Ook de keren dat ik met hem ben wezen fietsen en wandelen , had ik een zeer vrolijk en bokkend paard , die er gewoon zin in had. Jemig , wat fleurde dat paard op!
Maar af en toe toch even schreeuwen naar de paarden van de buren , en dat ging mij door merg en been... zo leuk vond hij het dus ook niet om alleen te staan...
Zijn seme ging erg goed , hij kon zelf alles regelen , waneer hij gras wou eten , en waneer hij binnen wilde staan. Hij stond voor zijn doen erg veel buiten , maar de jeuk bleef goed te doen.
Wel schuren , maar absoluut niet tot bloedens toe. En dat in de maanden juli en augustus....

Namkje is weer terug , en het gejaag is niets veranderd , erger zelfs in mijn ogen.
Continu heeft ze het idee Maike te moeten vertellen dat zij de baas is.
Maike heeft weinig rust.
Hij mag niet op stal als hij dat wil , hij mag niet grazen als hij dat wil , hij mag zelfs alleen maar drinken als Namkje dat toestaat.
Toch vind hij het fijn niet meer alleen te zijn!
Hij laat zich gewillig alle kanten opsturen , en laat zich weer bewerken met achterbenen omdat hij niet snel genoeg is.
Hij is weer het paard wat zijn hoofd laat hangen... de vrolijkheid die hij liet zien toen Namkje er niet was , is geheel verdwenen.
En staart en manen dus tot bloedens toe open van het geschuur!

pfff....

Tuurlijk geef ik Maike af en toe wel rust , door hem alleen op te sluiten in de wei of inloopstal.
Dan ook geen gegil om andere paarden.
Maar daarom heb ik geen paarden hier , om ze individueel op te sluiten ,omdat ze in mijn ogen niet met elkaar overweg kunnen!

Toen Namkje in Emmeloord stond , en Maike en Tekla met zijn tweeen waren , was er meer rust.
Tekla is ook wel de baas over Maike , maar bevestigd dat op een veel Maike vriendelijker manier dan Namkje. Gewoon oren spel is voldoende , en Maike krijgt de kans om hier op te reageren .

Tekla komt 25 september weer terug.
Ze heeft een poosje in een kudde gelopen , daar heb ik ook al eens wat over geschreven.
Ze is daar niet zienderogen van opgeknapt , kon wel snel en makkelijk haar draai in de kudde vinden , en was een geliefde merrie binnen die kudde.
Ik had gehoopt dat ze mee zou doen met de spelletjes van sommige paarden in de kudde , maar ze lijkt daar te serieus voor of zo.
Ook daar bleef ze een beetje de binnenvetter , die af en toe wat dromerig overkomt.
Haar vacht is hetzelfde gebleven , en haar training daar ging langzaam , maar goed.
Tekla wil eerst weten waarom ze iets moet doen , en beslist zelf of ze er met volle overgave aan meedoet , of dat ze kantjes er af loopt , of gewoon blijft vragen , waarom?!!!
Een lief dier die af en toe het leven te serieus neemt , gezien haar leeftijd , althans , zo denk ik er over...

De mensen die hier geweest zijn , hebben de liefelijke achterbenen , of gejaag van Namkje zelf kunnen zien. Zelfs Erik , die helaas nog steeds niets van de paarden wil weten , ''voelt'' het.
Ikzelf heb steeds meer moeite om objectief te blijven , en me er niet mee te bemoeien.
Het beinvloed mijn gevoelens ten opzichte van haar op een negatieve manier , terwijl ze mijn eerste echte leerpaardje is , en we samen al zoveel bereikt hebben.

We zullen zien wat er gebeurd als Tekla weer terug komt , maar we houden ons hart al vast...

Dit was even gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen , en te delen met mensen die misschien begrijpen in wat voorn dilemma ik mij in geplaatst voel...

Gr Esther