Piet schreef op dinsdag 9 juni 2009, 12:30:


Voor degenen die het verhaal hebben gevolgd.......
lang niet hier geweest vanwege de drukte met vakantie en met de paarden...
Inmiddels heeft Amber wat onderzoeken ondergaan omdat ze, ondanks het verhelpen van hoefproblemen en minder worden van allergie nog steeds erg stijf liep.
Conclusie is kissing spines/artrose schoft en nek en zeer waarschijnlijk ook de rug. Mogelijk ook artrose in heupen en andere gewrichten, maar we vonden verder onderzoek niet meer echt zinvol.
Het was duidelijk. Opstappen was nu geen optie en in de toekomst ook niet. In de wei, als ze in haar eigen tempo rondscharrelt, loopt ze houterig, maar wekt ze een zeer tevreden indruk (zei de dierenarts ook) DA vermoed dan ook dat ze dan weinig pijnklachten heeft, zolang ze maar op haar eigen manier op eigen voorwaarden kan bewegen.
Voor de rest is ze dus volledig tot gort gereden en ook psychisch gebroken.
Ik heb inmiddels wel veel vertrouwen kunnen winnen en over het algemeen is het een heel lief aanhankelijk paard geworden wat zelfs aan mijn voeten gaat liggen. Kleine clickeroefeningtjes vindt ze leuk. Werken absoluut niet.
Soms heeft ze dagen waarop ze weer ff wantrouwend is. Maar dat zijn slechts momenten en ik vermoed dat ze die gespletenheid wel een beetje houdt.
We hebben de beslissing genomen dat ze met pensioen mag. Na alles wat ze in haar leven heeft meegemaakt heeft ze recht op resterende dagen gewoon lekker paardzijn Ze mag blijven rondlopen en het leven genieten zolang ze er nog zin in heeft. Ze moet niets meer, wordt lekker geborsteld (vindt ze fijn) en doet, als ze zin heeft, wat kleine clickeroefeningen. De clicker heeft erg geholpen om hoefverzorging en doktersbehandeling mogelijk te maken, dus dat houden we een beetje bij.
En mijn rijden...tja, dat zal het niet meer worden.
Overweeg nu serieus om de shetjes in te spannen en die mee op buitenrit te nemen, zodat ik toch met mijn man met zijn paard de bossen in kan.
Soms moeten we een beetje aanpassen, nietwaar...
En de shetjes kunnen met hun dikke buiken wel wat beweging gebruiken.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 18:11:


Ze is 17 jaar eddy en kan echt niets meer op de rug hebben. Ze is enorm stijf en beweging en therapie hebben eerder een tegengesteld effect gehad. Kapotgereden. Heeft niet perse met draver zijn te maken, maar met alles wat ze erna heeft meegemaakt...
Zoals problemen waardoor ze de galop niet meer kon maar daarna evengoed heftig springen, een jaar lang, totdat de hoefsmid al zei dat er rugproblemen waren, doorverkocht, verder gereden zonder er iets mee te doen, met kapot zadel gereden, nog een paar keer van eigenaar gewisseld omdat het stomme paard maar niet echt wilde, gereden met neus in de lucht en weggedrukte rug omdat het bit pijn deed (tanden waren dusdanig verwaarloosd dat ze nu misvormd zijn) en ga nog maar ff door... Niet zo verwonderlijk dus...
Als het op de drafbaan niet lukt om een paard naar de knoppen te helpen, lukt het door de eigenaars wel die haar daarna voor een prikje kopen en er alleen plezier van willen hebben zonder dat het geld of werk mag kosten.
Oh en oh ja... tussendoor werd ze in de wei nog een keer van achteren opengesneden, wat ze ternauwernood heeft overleefd. Achterbenen waren met touwen vastgebonden... enig idee hoeveel schade dat aanbrengt?

Klinkt allemaal misschien nijdig, maar dit wat met dit paard is gebeurd maakt me kwaad...
Ik zal eerlijk zijn. Ik denk niet dat ze erg lang rondloopt voordat het helemaal af is. Training en therapie zijn geen opties meer...We hebben alle mogelijkheden bekeken. Alleen onder zware pijnstillers kan ze nog werk verrichten. Maar dan kun je je afvragen waar je mee bezig bent.

Maar de tijd die ze heeft, mag ze in de wei besteden, waar ze nog blijft rondlopen met de andere paarden (5 ha boswei en ze wandelen heel wat af. Dus die rust roest valt wel mee. Ze loopt nu alleen in haar eigen takt, op haar eigen manier.)

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 19:07:


Het spijt me eddy, maar het paard is niet meer in staat om iemand of iets op de rug te dragen. Maar het is knap van je dat jij vanuit je stoel achter de computer daar een beter zicht op hebt dan paardenkliniek, equitherapeut en nog wat andere mensen met behoorlijk kennis van zaken.
Jammer ook dat mensen denken dat alles op te lossen is met training. Klopt dat je veel kunt oplossen, maar als alles op te lossen was, zouden er geen mensen en dieren meer zijn die ernstig lijden onder artrose en andere slijtageproblemen. Dat zou heel mooi zijn.
De werkelijkheid is echter anders. Niet alles is te genezen.
Dat heb ik helaas moeten ervaren in meer dan een opzicht.
Maar goed...
Ik trek me weer stilletjes terug van dit forum (weet alweer waarom ik niet zo vaak kwam) Wilde alleen ff laten weten hoe het verder ging voor de mensen die oprecht interesse toonden.

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 21:03:


Marlies... lichte oefeningen doe ik nog met haar hoor. Ben dagelijks met haar bezig.
Pensioen betekent bij mij niet op de wei zetten en niet meer naar omkijken, maar het betekent dat ze niet meer echt hoeft te werken/rijden.
Ze moet echter wel dagelijks in handen komen, want haar hoeven vergen ook veel onderhoud (nabehandeling hoefzweer) en er mankeert haar nogal eens wat; kleine infecties, allergie, enz enz... eigenlijk altijd wel wat.
Waarschijnlijk ook een gevolg van jarenlange stress.
Aandacht en samen dingen doen heeft ze dus wel nodig en dat doen we met de clicker.

Daarnaast loopt ze in de kleine kudde op een boswei van ong 5 ha en ze zijn eigenlijk altijd in beweging.
Heb zelf ook de nodige problemen in mijn lijf, moet ook oefeningen doen en weet daar dus ook alles vanaf.
Maar opstappen is simpelweg geen optie.
Dat kan haar rug niet meer aan en ik ben niet van plan om haar ten koste van alles te berijden. Zij kan prima zonder...

Duivelsklauw heb ik wel aan gedacht... ook aan glucosamine, maar dat schijnt bij KS minder effect te hebben, Maar wellicht op de rest van de botten.
Ben dat nog een beetje uit aan het zoeken.
Misschien gewoon proberen hoe ze daarop reageert....

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 september 2009, 1:17:


Marlies... zij heeft ook goede en minder goede dagen. Niet alleen lichamelijk, maar ook psychisch.
En je hebt het helemaal goed. IN haar geval is belasting van de rug geen optie. In veel andere situaties met KS zijn wel nog mogelijkheden, maar bij haar speelt er meer mee. En beweging is dan goed, maar als rugpatient ga je zelf ook niet meer met rugzakken op je rug lopen. Dat is in haar geval niet goed. Nog even afgezien van het psychische aspect.
Clickeren was voor haar een uitkomst, vooral omdat ze geen da en geen bekapper en niets anders aan haar lijf moest hebben. Na de therapeut was ze in staat iemand ondersteboven te schoppen als die in de buurt van haar achterbenen kwam.
Ik heb het clickjeren vanaf de basis opgebouwd en ze doet alles voor een click'
Dat maakt het leven van de bekapper een heel stuk prettiger.En voor mij ook omdat ze meer problemen heeft, zoals gezegd, en verzorging wel nodig is.

Nils... Hier is dus oa iemand bij geweest die hetzelfde doet als AdB. Ik weet dat hij goede resultaten haalt, ook bij KS vandaar. Helaas waren haar problemen te complex en flipt ze volledig als ze ook maar denkt dat je wil opstappen. Dat maakt haar zelfs voor de zeer ervaren mensen met deze problemen gevaarlijk. (je krijgt niet eens de kans op op te stappen, want ze doet alles wat in haar macht ligt om het te voorkomen)
De enige optie was het proberen onder zware pijnstillers en evt kalmerend middel, maar dat gaat mij simpelweg te ver. In mijn visie doe je het paard daarmee bepaald geen plezier.
Ik trek hier dan ook een grens.
Hoe mennen is... tja... daar hoop ik binnenkort achter te komen.
Voor de shetten iig een uitkomst. Dat zijn vierjarige levendige pubers met veel streken en te dikke buiken. Droog mennen en al het grondwerk gaat prima. Ze hebben er zin in. Nu ff aanschaf doen voor de volgende stap
En wil ik werkelijk rijden, dan jat ik het paard van mijn man wel.
Een zeer eigenzinnige merrie met een karaktertje waar je u tegen zegt.
Leuk beest.

Wil... ik heb idd het hele circuit wel doorlopen en heb op een bepaald punt een grens getrokken. Dat heb ik hierboven al genoemd.
Ik ben overigens niet de enige...
Maar jij had dat al begrepen.

Anja Seijn schreef op maandag 7 september 2009, 22:56:


Goed artikel. Nu de uitvoering nog.
Gezien de gemiddelde leeftijd van een paard tegenwoordig op 7 jaar staat
(is uit een onderzoek gekomen... heeft te maken met het vroeg inslapen/afmaken van paarden vanwege zware lichamelijke problemen veelal ontstaan door training en erop gaan zitten terwijl het paard daar de benodigde spieren nog niet voor heeft om de rug te beschernen)

Waarom nog geen toepassing?'
Kost wel veel tijd en geduld om dat werkelijk te doen...

Piet schreef op maandag 14 september 2009, 8:07:


Bedankt piet. Die dvd heb ik trouwens. Werk ik ook allang mee. Dat is het lichte werk wat ik met haar doe. Net als eenvoudige oefeningen van Bernt Banderup (grondwerk/rechtrichten) en natuurlijk buig en strekoefeningen.
Helaas zijn haar mogelijkheden meestal erg beperkt.
Mede door bijgekomen hoefproblemen zoals hoefzweer. Haar hoef is voor een deel opengekapt en dat maakt de voetzetting momenteel ook niet echt goed. Duurt nog even voordat het behoorlijk is aangegroeid.
Misschien dat daarna meer kan.
Mits haar algemene gezondheid dat toelaat.
Maar ik bekijk het dag voor dag.

Martina schreef op maandag 14 september 2009, 11:13:


Walgelijk!

Mag ik trouwens even vragen welk hoofdstel je gebruikt met mennen?
Wil zelf ook bitloos gaan mennen met de shetten en dacht aan sidpulls.
Droog mennen doe ik met de cross rope briddle, maar die lijkt me minder geschikt voor het daadwerkelijke mennen.

Martina schreef op maandag 14 september 2009, 12:02:


Thanx... Als ik de mentuigjes bestel die ik nu heb gezien, krijg ik daar ook menhoofdstelletjes bij. Was me al af aan het vragen hoe ik die kan opbouwen... Was ook al van plan om de oogkleppen richting prullenbak te doen.
Bedankt voor de tips en mocht je zin hebben om hoofdstel met touwcontructie te sturen..... graag

ben erg benieuwd naar de foto's.
Hier is weinig verkeer en mijn knulletjes zijn niet zo snel van iets onder de indruk. Ik men droog met hen en kom zelfs langs merries met veulens, dekhengsten en ander gespuis. Tractors ed is verder ook geen probleem. Eentje kan ooit beetje schrikken, maar herstelt meteen. De ander is voor de duvel niet bang. Vrachtwagens met hout, tractors, hoogwerkers, buldozers, aanhangers, stieren... maakt allemaal niet uit.
Nou ja... . Schapen zijn redelijk eng.
Maar daar zet hij zich dan wel overheen.

Martina schreef op maandag 14 september 2009, 13:38:


helaas weten deze mensen het altijd beter... want ze hebben het altijd zo gedaan enz enz...
Daarom zijn ook zoveel paarden voor hun zevende al afgeschreven.
Diep triest.

Nils Vellinga schreef op woensdag 16 september 2009, 0:02:


met de cook heb ik geen ervaring. Kun je een gewoon menhoofdstel ombouwen naar iets met dezelfde werking als cook (dubbeltuigjes worden hier verkocht met hoofdstel, vandaar...) Werkt toch kruislings, dacht ik...
Zou iets op dien aard eens kunnen proberen...

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 0:05:


Ik heb hier twee pubershetten die zeker hun grenzen verkennen. Ik men 'droog' met hen zodat ze beweging krijgen en ze hebben natuurlijk hun streken. Dat vind ik heel normaal bij pubers. Ook het op de wei kijken hoe ver ze kunnen gaan, hoort daarbij. Maar dan heb ik het over 'normaal' pubergedrag. Dus niet heel lang superbraaf en dan opeens een explosie, maar over gewoon af en toe klieren, zoals je dat mag verwachten.
Ik moet er eigenlijk wel mee lachen.

Jouw situatie lijkt me heel wat minder grappig. Ik vind het niet zonder meer normaal gedrag en denk dan toch aan frustratie of iets niet wat niet helemaal lekker functioneert.
Enig idee of die merries aandacht aan hem besteden/spelen?
Als hij een overdosis energie heeft kan dat nodig zijn. Mijn shetters zijn de halve dag met elkaar aan het sodemieteren. Ze vechten voor de lol (niemand raakt gewond) en hollen, bokken en steigeren wat af met zijn tweetjes. De merries die erbij staan zijn voor hun te saai. Sil wil nog wel eens bokkend een sprintje trekken met wat slidingstops, maar ze doet dat maar af en toe. Amber houdt het meer bij een drafje als het echt nodig is.
Wat ik dus wil zeggen is dat de pubers veel meer dan dat nodig hebben en zij hebben elkaar.
Ik zou mij dus kunnen voorstellen dat je pony zich niet kan afreageren (geen werk/geen andere pubers om mee te spelen) en dat daarin een oorzaak ligt.

Persoonlijk zou ik kijken of ie bij een jonge knaap in de wei kan om eens flink te spelen ed en wellicht zelf gaan wandelen/steppen/fietsen? Dus kortom... zorgen dat ie flink wat beweging krijgt. En dan eens kijken hoe het zich ontwikkeld.

Als dat niets uithaalt, is het misschien zinvol om te kijken of er iets mis is in dat koppie van hem. Komt voor, maar is wel een uitzondering.

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:10:


Daarin moet ik je gelijk geven. Pubers hebben zeer consequent gedrag nodig. Ik gaf al aan dat mijn shetterpubers ook regelmatig hun grenzen verkennen. Omdat ik altijd zeer duidelijk ben over de ligging daarvan, heb ik twee zeer betrouwbare pony's-. Welliswaar met jeugdige streken, maar ze schoppen/bijten nooit, laat staan dat ze aanvallen.
Kleine kindjes kunnen de pony's poetsen, ermee tutten en ermee door de tuin wandelen en het 'stoutste gedrag' wat ze daarbij aan de dag liggen is naar een graspolletje lopen.
Maar ja... met de training (droog mennen) kijken ze wel eens of ze opeens de berm in kunnen duiken/zich om kunnen draaien enz en in de wei kijken ze wel eens of ze je niet stiekem toch ff aan de kant kunnen duwen... kleine dingetjes die wel meteen moeten worden herkent en waarmee iets gedaan moet worden op een manier die volgens mij bij pubers past: eerlijk, duidelijk en rustig.

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 11:43:


Ik bedoel dus ook spelen met leeftijdsgenoten. Met andere pubers. Volwassen paarden spelen vaak wat minder. Tenminste... als ik hier zie hoeveel de pubertjes met elkaar spelen... daar kunnen de volwassen paarden niet aan tippen.
En dus idd voor veel ontspannen beweging zorgen zoals steppen..