Esther schreef :


Maarre, Bret was toch niet hoefbevangen of heb ik iets gemist?

marianne laenen schreef op dinsdag 15 september 2009, 20:53:


Join the fatty club

Groetjes, Pien

Els Kleverlaan schreef :

Nou, misschien wordt het dan nu eens tijd om wat puntjes op de i te zetten. Als je hem 3 keer tegen het zwiepende touw laat lopen in combinatie met afblokken van jouw eigen lichaam is het voorgoed over hoor, zélfs bij een Fjord
Lukt het niet dan die je het gewoon niet goed.

> Bijna een heel jaar rond heb ik hem telkens als hij van het

Waarschijnlijk toch niet zo'n goeie want echt, één van de aller- basisoefeningen die je elk paard leert is dattie je niet omver hoeft te lopen, gewoon volgt en mee stilstaat als jij dat wilt. Als jij er een jaar voor nodig gehad hebt vooraleer hij één stapje naar achteren kon deed of jij iets fout of schort er iest aan de methode van degene die jou dit geleerd heeft.1 jaar is nodeloos onduidelijk en lang.

Liet jij jezelf dan echt al die tijd al ondersteboven lopen, op je tenen trappen, wegduwen, meetrekken of hoe moet ik zoiets zien?

5 minuten, wat zeg ik; 1 minuut en elk paard kan achterwaarts, ja, zonder te slaan, zonder geweld (want ik zie de discussie alweer hangen).

Groet, Pien

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 21:39:


Een zwiepend touw is niet méér dan een zwiepende staart van het paard dat voor hem loopt. Hij weet van nature dat hij niet moet dringen en houdt afstand. Maak er nou niet weer gelijk geweld van. Geweld zou zijn wanneer ik hem met dat touw zou meppen en dat zou ik nooit doen.

Ik snap het niet. Jij die niet met lichaamstaal wil werken. Het meest basale dat een paard in zich heeft gebruik je niet

Groet, Pien

e m kraak schreef op woensdag 16 september 2009, 23:36:

Pien: Een zwiepend touw is niet méér dan een zwiepende staart van het paard dat voor hem loopt. Hij weet van nature dat hij niet moet dringen en houdt afstand. Maak er nou niet weer gelijk geweld van. Geweld zou zijn wanneer ik hem met dat touw zou meppen en dat zou ik nooit doen.


Léés: Ik zeg niet dat een zwiepend touw hetzelfde is als een zwiepende staart, maar het is niet méér....
Inderdaad om iets af te leren ja. Dattie door je heen wil stormen.
En ja, ik werk met het opbouwen van druk. Dit is ook zo'n voorbeeld. Ik geloof niet in het halfslachtige gedoe van weken nodig hebben om iets kleins te bewerkstelligen.

En zoals je weet zit daar nog een heel scala aan andere dingen bij die je kunt toepassen maargoed, ik heb alweer geen zin meer om dat hier op te schrijven dus lamaar.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef :



Mja, die krijgen wij hier wel in training omdat ze zo 'dominant' zijn.
In 99,9 % van de gevallen is het de eigenaar die getraind moet worden.
Sorry voor dit vervelende antwoord want dat is waarschijnlijk niet wat je wilde horen.

Er kan altijd een hoekje van je paard af zijn zoals jij dat zo mooi omschrijft, maar het merendeel van dit soort paarden is een ongeleid projectiel doordat ze onduidelijkheid en inconsequentie van de eigenaar hebben moeten ervaren. Het ene moment wél een snoepje krijgen, het andere moment niet. Het ene moment wel mogen grazen, aan het touw staan trekken, eigenaar omver lopen zonder dat eigenaar reageert/corrigeert en het andere moment is het eigenaar genoeg en grijpt deze wél in. Paard weet niet waaraan zich te houden en wordt boos omdat het hem anders wel lukt.

Onderstaand voorbeeld is wat ik (ook hier hoor) bijna dagelijks zie: Paard aan halster plus touw mag overal snuffelen, aan mest ruiken, hapje gras nemen, eigenares staat te kletsen, let niet op, laat zich meetrekken naar het volgende plukje gras. Dan trekt paardlief eigenares verderweg waardoor eigenares niet meer kan kletsen en dus grijpt eigenares in, geeft een schreeuw naar het paard en een ruk aan het touw terug naar de kletsplek, gaat weer verder kletsen, let weer niet op het paard en het spelletje herhaalt zich. Paard komt er volledig mee weg want die weet dat hij binnen 1 minuut weer z'n eigen ding kan doen.

Ans, een paard inrijden waarvan je wéét dat hij niet 100 % te vertrouwen is, is vragen om moeilijkheden. Vroeg of laat krijg je het op je bord. Niet meer voeren uit de hand, met stok of touw de weide in omdat hij bijt, steigert, aanvalt etc geven aan dat jullie bang zijn van hem en dat hij wéét dat hij de 'macht' heeft, dat ligt niet helemaal aan hem maar die heb je hem zelf gegeven. Hij test uit en komt ermee weg. Heel logisch voor een paard. Daar ga je toch niet ópzitten? Dat is toch stappen overslaan? En het paard krijgt het stempel 'dominant', onwillig, verzet zich altijd etc.

We hebben hier een paard in training die weliswaar niet aanvalt maar er zat wél al een verhaaltje aan van het vorige trainingsadres waarbij iemand tijdens het longeren maandenlang de ziektewet in geschopt was. En weer blijkt dat het het voornamelijk de eigenaar is die begeleiding nodig heeft. Dat is niet erg en ook geen kritiek, maar wel een gegeven waarvan je je bewust moet zijn.

Ik ben in m'n leven ooit één echt gevaarlijk paard tegengekomen en dat was Mazir. Voor de rest was het altijd nog op te lossen.

Groet, Pien

Geertje schreef op donderdag 17 september 2009, 7:23:



Ja, dat is gewoon pubertijdsgedrag, dat hebben veel jonge paarden.
Echter, als je dit gedrag niet ombuigt tot goed gedrag of, in een erger geval niet corrigeert is de kans groot dat het paard dit blijft doen en het een patroon wordt, zoals bij de pony van Ans het geval lijkt.

Groet, Pien

Wil schreef :


Wil, serieus, ik snap dat niet.
Als het zo lang duurt dan is er toch iets niet goed/duidelijk in jullie communicatie?

Een paard dat aan schoenveters mag trekken is een paard dat dat ooit gemogen heeft, dus iemand heeft dit toegestaan of erom gelachen. Met aflebberende of over je heen lopende hengsten hetzelfde. Ik vind dat net zo'n voorbeeld van een jonge pup die tegen je op mag springen maar als-ie dan 25 kilo weegt en modderpoten heeft is het ineens niet meer leuk en moet dat afgeleerd worden?

Waarom in godsnaam leren jullie het zo'n dier dan áán???????

Groet, Pien

trea hoex schreef op donderdag 17 september 2009, 16:42:


Dyango, nieuw paard, Trea?
Groetjes, Pien

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Eeven of oneven aantallen maakt niet uit, Joojo.
Het gaat om de karakters, temperament, voedingsbehoefte, ras èn verleden. Hoe het paard opgegroeid is, is ook van belang.
Sommige paarden die nooit hebben mogen socialiseren (alleen op stal) hebben dingen niet geleerd, zijn kwetsbaar, bang of juist overheersend.
Soms gaat het inderdaad nooit helemaal over.

Onze Holly (20 jarige Quarter met zwaar verleden) wil dolgraag in de groep, kan niet zonder, maar laat zich makkelijk ondersneeuwen omdat ze zo timide en bang is.
Op een grote weide gaat het prima, in de paddock delft zij echt het onderspit. Niet dat anderen tegen haar tekeer gaan, helemaal niet zelfs, maar zij is altijd wat bangig, houdt afstand, zoekt de kleintjes op (ideale oppasoma) want over hen kan ze moederen en hen durft ze wel op de plek te zetten of als eerste het hooi opeisen.

Bombita, Evy's paard, idem. Beiden zijn al jaren hier, hebben een vaste plek in de groep, worden niet achterna gezeten en toch moeten we hen af en toe echt eruit halen om ze wat rust te geven. Met name in de winter wanneer de paarden op een kleiner oppervlak staan. Holly, de muts, durft dan niet te gaan liggen om eens uit te rusten. Ze is nu 20 en wordt dan stijf, stram en ongelukkig. Bombita is al snel gejaagd en wordt stressy (terwijl niemand iets doet hoor).
Ze lopen beiden in een groep van 9 paarden. Hen samen apart zetten echter lukt niet want ze hebben dus helemaal níks met elkaar, staan ze allebei afzonderlijk te lonken naar de groep.

Dus wat doen we dan: Bombita met Izzy en Holly met de 21 jarige Stef. Stef vindt het prima zolang er maar te eten is en het niet te lang hoeft te duren. Hij en Holly kunnen goed door één deur, al wil Stef kunnen groomen en dat durft Holly niet. Dus wil Stef na een aantal dagen terug naar zijn vrienden.

Holly en Bombita kunnen echt een bron van zorg voor ons zijn hierdoor.
We hebben het in de jaren dat beiden hier zijn nooit helemaal kunnen oplossen.

groet, Pien

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 15:14:


Onze 3 jarige Quarab Najib liet zich amper vangen, niet aanraken, niet halsteren, vervolgens het halster niet uitdoen, trapte, beet én had bij zijn vorige eigenaar de naam "de kleine terrorist". What's in a name als je er zoveel nadruk op legt
Nu is het een poepie en volgens Evy en Jack heeft hij de meeste humor van het hele stel hier, vandaar dat wij hem de naam Najib (Amhali) hebben gegeven.

Groet, Pien

Ilma Meijer schreef op donderdag 17 september 2009, 23:39:


40 graden koort is heel slecht voor een paard. Heb je dit niet aan je dierenarts gevraagd dan? Ik neem toch aan dat die bij je paard geweest is?

Groetjes, Pien

Monique Meijer schreef op donderdag 17 september 2009, 13:31:


Een zadel past of het past niet. Een zadelpad moet niet iets hoeven opvullen of maskeren. Een te zachte zadelpad doet zowiezo niks. Ik heb ook altijd geleerd dat een stugge zadelpad de druk beter verdeelt dan een zachte fluffy pad. Wij hebben ook ooit wel eens in vieren gevouwen (leger)dekens gebruikt maar die waren al gauw te dik waardoor je op een wiebelig torentje zat en nul contact met de paardenrug had.

Wij gebruiken stugge wollen zadelpads. Soms een wollen zadeldeken eroverheen om het zadel beter te laten passen, al weet ik dat dit een tijdelijk iets moet zijn.

Groet, Pien

trea hoex schreef op vrijdag 18 september 2009, 3:23:


Nu we het toch over zadels hebben: Zijn er hier mensen met KWPN ers waarop een western zadel goed past? Wij hebben dit namelijk bij onze Moira uitgeprobeerd en zij loopt en zij loopt echt het beste met een engels zadel. Dat heeft zij nu. Van onze 10 westernzadels in alle soorten en maten is er niet één die haar goed past.

Groet, Pien

Hans Arendse schreef op vrijdag 18 september 2009, 7:55:


Toen ik mijn paard BD kocht was ze net 4 jaar en zij had een graasvoet. Indertijd toen ik er zelf nog geen verstand van had, had iedere hoefsmid een andere mening hierover en wat er allemaal aan gedaan diende te worden.

Nu zijn we 8 jaar verder en vanaf het moment dat ik haar ben gaan Natuurlijk Bekappen (eerst Strasseren), nu ca 7 jaar geleden is die voet vanzelf goed gekomen. Je ziet er nu helemaal niks meer van. Ik weet niet eens meer om welke voet het ging maar wat heb ik me er druk om gemaakt toen....

Groet, Pien