&IArabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 13:59:
> Ik ben weleens benieuwd wat ieder persoonlijke beweegreden was
> hier om over te stappen op een .....-loos leven voor zijn of
> haar paard.
>
> Mijn reden was dat ik in eerste instantie geen smid kon vinden
> voor mijn paard en toen dacht 'stik ik leer het zelf wel' en
> bij F terecht kwam en dat verhaal zoveel logischer vond.
>
> Verder ging ik pas
bitloos rijden toen ik doordrongen was van
> de nadelige gezondheidseffecten voor een paard.
Vijf jaar geleden kochten wij twee paarden: Apache (het paard van Sinterklaas) en Indy (een raket naar de maan). Bij Indy hadden we een stang meegekregen. En Indy, die ging niet alleen veel te snel naar onze zin, die kon ook geweldig steigeren, recht omhoog. Dat was haar "verzet". Opstappen, naar links, naar rechts, vertragen, stoppen, een plas...
bij alles steigerde ze.
We kochten ook alle boeken waar "paard" en "natuur" in voorkwam: o.a. "Natuurlijk paardrijden" van Hempfling, "Natuurlijk paardhouden" van Jo Bird en "Natuurlijk bekappen" van Frans en Ilona want we wilden alles paardvriendelijk doen.
En toen onze
DA dan ook nog Indy's tanden bekeek en zei dat we het maar eens zonder bit moesten proberen omdat ze wolfstandjes had... toen is dat bit voor altijd aan de haak gehangen. Met een touwhalster was Indy een heel ander paardje. Het steigeren was gedaan! En Apache volgde, wij hadden er gewoon alle vertrouwen in en we reden de paarden met een touwhalster alsof ze niks anders gekend hadden.
De ijzers vlogen er ook onderuit. Indy liep direkt goed. Bij Apache heeft dat wel anderhalf jaar geduurd.
Ondertussen is Apache gestorven. Sela, Couscous en Mel zijn er bij gekomen.
Sela en Mel hebben nooit een bit in hun mond gehad. Couscous bij de vorige eigenaars wel maar die liep vanaf de eerste seconde perfect zonder bit.
Indy heeft af en toe nog "slechte manieren" en is dan geen reklame voor "
bitloos"
Op weg naar huis wil ze altijd sneller. Wanneer ik met haar alleen ben, is er geen probleem, ik weet haar grens en ook hoe ik haar aandacht bij mij kan houden. Maar.... als er een ander paard achter haar loopt... kan ik haar niet laten stoppen of vertragen. Ook wanneer een andere ruiter zijn paard met geluid "aanspoort". Rengalop is dan het enige voor haar...
Ik weet wel een manier om het haar af te leren maar ik heb niet de durf: het lopen voor haar oninteressant maken en haar laten ontdekken dat het comfort in het stoppen ligt...
Een tijdje geleden heeft Jossy Reynvoet drie kwartier als een passagier op haar rondgecrosst vooraleer ze begon te vertragen...!!!
Ons Indy'tje heeft wel conditie.
Ik ben ervan overtuigd dat dit met een bit nog veel erger zou zijn!
Maar eigenlijk is Indy een scheetje
Marianne
Warboel
