Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 september 2009, 13:58:


Ja inderdaad! Ik vind het wel heel kort door de bocht om te zeggen dat die paardjes dan gewoon meer moeten bewegen, en dat de korf maar een onding is. Onze pony heeft insulineresistentie, is ietsje te dik (mensen die er geen verstand hebben vinden van niet overigens, maar zien die kenmerkende plekken niet). Onze pony krijgt 5x per week beweging. Dat is flink rijden, of een lange bosrit, of gelongeerd worden. Ondanks die beweging krijg ik er geen kilootje af. En als ik hem zonder korf zou zetten is het dweilen met de kraan open, en is hij zo weer hoefbevangen voor de zoveelste keer.
Ik ben heel blij met die korf. Momenteel staat hij er 's nachts mee op de wei (nu eindelijk met het gaatje open om weer voorzichtig gras te kunnen gaan eten nu de nachten kouder worden), en overdag speelt hij met zijn maatjes in de rijbak en hebben ze hooi. Die andere 2 moeten ook niet dikker worden, en op deze manier is dat goed te combineren en nodigt de rijbak uit om te crossen en te spelen, wat ook weer een heleboel extra beweging is. Het is een vrolijke ondeugende pony die met zijn graaskorf zo vindingrijk is en er makkelijk hooi mee kan eten dat hij er geen last van lijkt te hebben. Pogingen om hem af te krijgen doet hij niet eens. Hij weet inmiddels niet meer beter. Ik vergelijk het een beetje met mijn nichtje van 10 jaar oud. Zij heeft het zwaarste type suikerziekte, al vanaf haar zesde jaar. Ze moet zichzelf ooit wel 15 keer prikken op een dag. Echt heel zielig, maar dat is voor haar eigen gezondheid. Een korf doet dan nog niet eens pijn, maar kan heel veel betekenen voor de gezondheid van zo'n dier.

Groetjes Jolanda

Onze pony heeft een problematisch gebit waardoor er een aantal tanden losstaan. Een daarvan (een van de voorste ondertanden) staat heel erg los (die wiebelt op en neer) en is zelfs al 4 mm omhoog gekomen. Hierdoor raakt hij nu de tand erboven. Het maakt een klikkend geluidje (zoals dat van een opa die met zijn kunstgebit klappert).

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die een paard hebben waarvan een tand is getrokken. Hoe ging dit in zijn werk? Wordt het verdoofd? En vormt dit geen probleem met de tegenoverliggende tand? Kan een paard dan nog goed grazen? Ik wil graag een beetje voorbereid zijn op wat onze pony te wachten kan staan.

Helaas heeft mijn vertrouwde tandarts het stokje over gegeven aan een ander. Deze is de laatste keer geweest maar ik vond hem een stuk gehaaster te werk gaan, en ook ietsje lomper zeg maar. Als ik mijn oude tandarts kon bellen dan maakte ik me niet zo'n zorgen, maar ben niet echt te spreken over zijn opvolger, en verder ken ik geen enkele andere (goeie) paardentandarts. Dus mocht iemand nog een goede weten in zuid brabant/noord limburg, dan hoor ik dat ook graag!

Groetjes Jolanda

Coralie schreef op woensdag 7 oktober 2009, 22:15:


Brrrrr ik moet er ook niet aan denken om zo'n ding vast te moeten houden. Vreselijk! Daar ben ik stiekem toch een beetje bang voor, dat er hier zich een tafereel gaat afspelen wat jarenlang op mijn netvlies blijft staan . Omdat de voortanden van onze pony zo slecht zijn moet ik (op advies van de tandarts) dagelijks zijn voortanden helemaal schoonmaken en poetsen. Ik heb hier zelfs zo'n speciaal tandartsen instrumentje voor. Hij is hiermee goed bekend en laat vrij makkelijk aan zijn tanden zitten. Maar hij is vroeger mishandeld geweest en inmiddels ben ik zover met hem dat hij mensen weer vertrouwd en ze zelfs op komt zoeken i.p.v. dat hij ervan wegloopt. Ik ben bang dat dat vertrouwen weer wordt verknald door zo'n pijnlijke ervaring met mensen. Dus dat wil ik toch wel graag voorkomen. Ik vind het wel een geruststelling dat er in elk geval plaatselijk verdoofd kan worden. Mist je paard nu de middelste (grote) voortanden of ernaast zittende tanden? Ik heb het trekken van tanden al eens eerder met mijn oude tandarts besproken. Hij zei dat tussen het moment van "loszitten" en eruit kunnen trekken, nog een heel gedoe zit. Omdat die wortels inderdaad erg lang zijn, en daardoor de tand er nog zomaar niet uit is. Vandaar dat ik dit alleen wil doen als het niet anders kan, maar omdat 1 tand nu echt hoger staat dan de anderen ben ik bang dat hij anders gaat eten wat consequenties heeft voor zijn hele gebit. Pfff, ik zie er gewoon heel erg tegenop.

Bedankt Coralie!

Groetjes Jolanda

Ik ben zelf gaan bekappen omdat ik niet meer tevreden was over het werk van mijn hoefsmid. Ik had altijd al in gedachte dat het beter en logischer was om de hoeven rond af te vijlen, en dat mijn paard dan wel zonder ijzers (en zooltjes) kon. Mijn hoefsmid heeft dit altijd tegengesproken, in het voordeel van zijn portomonee. Mijn paard loopt prima zonder ijzers, heeft bikkelharde hoeven. Ook onze andere 2 pony's bekap ik al jaren zelf. Het feit dat ze alle 3 nog nooit zo'n goede en sterke hoeven hebben gehad zegt mij voldoende.

Ik heb "half" de overstap gemaakt naar bitloos rijden. Puur om zo vriendelijk mogelijk te kunnen paardrijden. Hoe fijner het is voor mijn paardjes om gereden te worden, hoe fijner ik dat vind. Ik rijdt ze bij ons thuis in de bak en in de wei bitloos. Maar voor buitenritten durf ik dat echt niet aan bij mijn paard. Met de pony's wel. Maar met mijn paard heb ik in het verleden heel wat ongelukken gemaakt in het bos (slaat zomaar op hol, en gaat dwars door alles heen). Puur voor mijn eigen veiligheid rijdt ik hem met een stang in het bos. Mijn teugels hangen altijd in een enorme boog, het is puur als noodrem. Sinds ik hem daarmee rijdt, durf ik weer het bos in, en anderen durven weer met mij mee te gaan (ook fijn). En mijn paard ziet het bos weer.
Ik zou het super vinden om hem bitloos te rijden in het bos, maar ik durf dat niet aan. Helaas heb ik ook geen hulp of zoiets, dus dat blijft voorlopig toch echt met stang. Ik vraag me dan ook af hoe anderen met zo weinig tot niks hun paard onder controle kunnen houden als die eens aan de kletter gaat? Ik zou willen dat ik dat ook kon .

Groetjes Jolanda

Judith A schreef op donderdag 8 oktober 2009, 20:32:


Dank je! Ja, ik ben gewoon erg bang om tegen zo'n beul aan te lopen zonder dat ik dat weet. Die kans is natuurlijk aanwezig als ik zomaar lukraak paardentandartsen bel. Dan zijn andermans meningen en ervaringen toch wel erg fijn, om een klein beetje te kunnen selecteren.
Ik heb een aardige tip gekregen van iemand voor een tandarts, dus die ga ik morgen eens bellen. Ben benieuwd!

Groetjes Jolanda

Wil schreef op donderdag 8 oktober 2009, 16:18:


Ik heb geen idee waarom hij aan de kletter gaat. Hij schrikt in ieder geval niet. Hij doet het als ik met hem alleen in het bos rijdt (handgalopje en het zonnetje breekt door), maar ook als er 2 of 4 of 6 andere paarden bij zijn. Hij doet dit meestal als hij mag gaan aandraven of galoppere n. Hij hoeft maar een cm ruimte te hebben en hij schiet ertussenuit (laat gewoon de andere paarden achter), het lijkt erop dat hij dan weer schrikt van zijn eigen reactie en gaat echt finaal op "zwart". Daarmee brengt hij niet alleen mij in gevaar, maar loopt daarmee zelf ook steeds verwondingen op doordat hij echt niet meer kijkt waar hij is. Zo gaat hij in het bos van het pad af, en dwars door het dichtbegroeide bos. Hij is ook al eens onderuit geschoven doordat hij een bocht niet kon halen in zijn snelheid. Ik ben er van al die keren nog maar 1x vanaf gevallen, en kan aardig wat uitzitten/plat liggen. Ben verder een hele relaxte ruiter met 22 jaar ervaring. Hij is 19 jaar (engels volbloed), totaal niet bang aangelegd. En ik krijg hem overal doorheen of langsaf (zelfs langs een berm die ineens in de fik vloog). Wat dat betreft heeft hij zeker wel vertrouwen in mij. Ik kan hem ook moeiteloos alleen meenemen, allemaal geen punt. Lekker uitrennen kan hij ook in de wei met zijn maatjes dus dat kan ik niet plaatsen. Een instructrice van natural horsemanship zei dat ze nog nooit een paard gezien had met zo'n grote truukendoos als de mijne. Misschien dat hierin ook wel het probleem ligt.

Hartstikke fijn die tips, maar voor mij is dat in de praktijk echt niet haalbaar. Ik zou echt nooit meer willen meemaken dat hij weer aan de kletter gaat, dat is zo gruwelijk eng. Gelukkig is dat nooit meer gebeurd sinds ik hem met stang in het bos rijdt, ondanks de pogingen die hij wel blijft doen. Voorheen reed ik hem met bit, zelfs tieleman en slofteugels geprobeerd uit pure wanhoop, maar met alles ging hij echt snoeihard aan de kletter.

Als ik er het geld voor had, en de mogelijkheid dan zou ik graag iemand inschakelen die met hem aan de slag kan gaan. Die hem goed wil leren kennen, die ermee ritjes maakt in het bos zonder bit. Iemand die in staat is om hem beter te annalyseren dan dat ik na 7 jaar heb gedaan, die erop kan blijven zitten als hij gaat, en die hem dan ook veilig thuis kan brengen. Iemand die mij zelf met hem aan de slag ziet, en mij kan vertellen wat ik niet goed doe. Zo vanuit internet zijn tips erg fijn, maar ga ik toch nog niet met een veilig gevoel bitloos met hem het bos in. Wat ik trouwens wel moeiteloos doe met mijn andere pony. Wie weet lost het zich nog eens op, maar uiteraard niet vanzelf.

Groetjes Jolanda

Marlies Sanders schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 15:49:


Fijn om te horen dat ik niet de enige ben met zo'n probleem. Het is gewoon zoeken naar mogelijkheden die je in je bereik hebt. Ik heb ook vanalles geprobeerd en aardig wat geld gespendeerd aan lessen en diverse hoofdstellen e.d. Heb zelfs een paardengedragsdeskundige naar hem laten kijken, en geprobeerd om mensen te vinden die binnen betaalbare bedragen naar hem willen komen kijken en les geven. Maar die zitten allemaal erg ver weg, en dat kan ik momenteel niet betalen. In de rijbak doet hij dat uiteraard niet, dus daar kan een instructeur mij op dat moment niet mee helpen.
Ruiters die hem aan de kletter hebben zien gaan, gaan er voor geen goud opzitten, en wilden zelfs niet meer met mij buitenritten maken omdat hun paarden in paniek raakten door mijn paard. Mijn vriend kreeg er zelfs moeite mee als ik alleen met mijn paard het bos in ging. Wat dat betreft gaat mijn eigen veiligheid (en die van anderen) toch echt wel voor.
Ik voel mijn paard erg goed aan, weet precies wanneer hij zich ergens druk over maakt of in wat voor bui hij is. Ik weet ook precies wanneer hij probeert ervandoor te gaan en dat kan ik nu met stang onder controle houden. Sinds ik die stang heb is het hem niet meer gelukt, en dat zegt toch ook iets vind ik. Niet dat het de beste oplossing is, zeker niet, maar daartegenover staat wel dat hij het al 3 jaar niet meer gedaan heeft, dat we al 3 jaar allebei ongeschonden en veilig thuiskomen, en dat ik sindsdien weer lekker het bos in kan met hem, en met andere paarden en ruiters. Mijn teugels hangen in grote bogen, hij loopt lekker met zijn hoofd vrij, kan lekker om zich heen kijken en heeft altijd zijn oortjes naar voren. Die stang gebruik ik echt als nood, voor de rest alleen mijn lichaam en stem. Dat is voor mij op dit moment waardevoller dan waarmee ik hem in het bos rijdt. Als hij er geen plezier meer in heeft wordt het een ander verhaal, maar dat is nu helemaal niet het geval.
Ik heb inderdaad vaker gehoord dat hafliners 2 kanten hebben. Een vriendin van mij heeft er eentje, met een aardige gebruiksaanwijzing. Zij kan er een heel eind mee lezen en schrijven maar vreemden gooit hij er zo af. Maar ik vind ze wel erg leuk om te zien .

Groetjes Jolanda

Michiel schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 22:46:


Ja ik ben blij dat het nu al zo lang goed gaat. Hij probeert het nog zeker wel hoor, maar ik kan hem op precies het goede moment corrigeren. Dat lukt heel aardig, helaas met stang, door al het andere wat ik heb geprobeerd ging hij alsnog ervandoor. Ik zou Eddy weleens vragen wat de mogelijkheden zijn. Misschien dat dat wel een oplossing biedt?

Groetjes Jolanda

verasita schreef op maandag 12 oktober 2009, 0:08:


Doe ff normaal zeg! Je kent me niet eens, weet compleet niks over mij maar staat wel lekker klaar met je oordeel, zonder mij of mijjn paard eens te hebben meegemaakt. Lekker makkelijk! Ik zou zeggen, kruip eens lekker bitloos op mijn paard en ga lekker een bosritje maken. Eens kijken in wat voor toestand je terugkomt! Als je me persoonlijk zou kennen, dan zou je zoiets hier niet neerzetten, integendeel. En dan zou je ook weten dat ik mijn dieren niet verpest, en mezelf ook niet.
Ik hoop dat je in het vervolg eerst de moeite neemt om te weten over wie je praat, voordat je met je oordelen en commando's komt.

De groeten!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 oktober 2009, 12:39:


Hoi Eddy,

Waar behandel je paarden die (zoals de mijne) aan de kletter gaan in het bos? Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk, maar weet inmiddels wel dat je paarden voor andere mensen rijdt, om diverse redenen.
Werk je alleen vanuit je eigen plek (was dat niet de Poedertoren?), of kom je ook bij mensen thuis? Ik heb hier in de omgeving helaas geen kilometerslange bospaden waarop je een paard flink kan laten gaan, en ook geen bergen . Ik ben ook niet in de mogelijkheid om mijn paard ergens naartoe te brengen. Dus ik vraag me af hoe zoiets in zijn werk gaat. Al besef ik dat ik momenteel erg weinig mogelijkheden heb.
Je mag me overigens ook mailen als je dat prettiger vind.

Groetjes Jolanda

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 20 oktober 2009, 7:35:

Ik wacht nog op de grootmeester die het vanaf de
Hoi Sandra,

Even helemaal buiten deze discussie om, misschien kun je wel iets vinden over de rus Nevzorov. Ik heb nog nooit eerder iemand gezien die op zo´n mooie manier (als het klopt wat hij allemaal erover verteld) paarden laat lopen. Bitloos, zadelloos, spoorloos, erop, en ernaast.
Ik heb er dvd's van gezien, echt geweldig. Ik vind het alleen jammer dat hij alleen het eindresultaat van zijn trainingen laat zien, en niet de weg ernaartoe. Ook al lijkt me dat erg moeilijk omdat het om jarenlange trainingen gaat, maar ieder stukje is meegenomen

Groetjes Jolanda

Het was mij ook al opgevallen dat onze pony, die normaal niet snel zweet, nu erg snel zweet tijdens het rijden in de bak of met bosritten. Ik was me ook al een beetje zorgen aan het maken, maar ik denk toch dat het aan de vrij hoge temperaturen ligt. De vacht is echt al dik terwijl het weer nog erg zacht is voor de tijd van het jaar. Fijn dat ik niet de enige ben die denkt dat de wintervacht iets te warm in voor nu Ik houdt hem in de gaten.

Groetjes Jolanda

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 30 oktober 2009, 15:52:


Hahaha die van jou staan tenminste netjes op als je aan komt lopen. Die van mij blijven vaak gewoon liggen (de 2 pony's) en een daarvan die moet ik echt "wakkerschudden" voordat hij eens overeind komt. Daarna moet hij zich eerst uitgebreid uitrekken en dan is ie zover . Ik ben er gisteren eens voorzichtig op gaan zitten, maar ook dan blijft ie gewoon liggen.

Mijn andere pony lag laatst uitgestrekt op de klinkers. Toen dacht ik echt dat er iets niet goed was, maar eenmaal aangekomen kwam hij weer overeind. Pffff

Groetjes Jolanda

Groetjes Jolanda

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 2 november 2009, 7:34:


Ja ze laten mij regelmatig schrikken op zo'n moment. Ze hebben in elk geval wel humor

Groetjes Jolanda

Niet zo'n moeilijke keus hoor. Ik zou ook echt voor 2 gaan. Ik kan me wel voorstellen dat je in je zoektocht naar pensionstallingen de voors en tegens naast elkaar legt, en je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet. Maar optie 2 maakt je paard denk ik het gelukigst.

Is er niet iemand die voor je in kan vallen als je op vakantie bent om dat spul voor zijn artrose te geven?? Misschien wel stalgenootjes die je daar ontmoet?
Of zoek tegen die tijd eens op marktplaats bij "diensten". Daar staan ook vaak mensen die zich aanbieden als vakantiehulp. Wie weet tref je meteen iemand die in je vakantie op je paard wil letten/verzorgen/rijden?

Succes met de verhuizing van je paard!

Groetjes Jolanda