Ik kan in dit geval de hand schudden met Frans, geef paarden altijd de kans om zelf de "ziekte" aan te pakken.
Een van mijn paarden is heel stress gevoelig en kan zichzelf van stress hele hoge koorts geven (stress is voor hem ziekte van andere paarden, drukte om zijn eigen terrein, merries die weggaan).
De laatste keer dat hij echt koorst had was toen wij een veulen met blaasruptuur hadden die met spoed naar de kliniek werd gebracht samen met zijn moeder.
Paard stond binnen 12 uur met 40.5, wat opliep naar 41 de eerste dagen gewoon elke 4 uur tempen en alles bij houden zonder medicatie.
Nu eindigde we op een na 4 dagen op zo rond de 41.5 en toen toch maar wat koortsremmers gaan geven omdat meneer zichzelf zo ziek voelde dat hij al zwalkend over zijn eigen benen begon te stuikelen.

Als het echt een accuut aandoening lijkt te zijn (koliek, slokdarmverstoppingen, longontsteking, breuken ect ect) of het paard klinisch heel slecht is (niet eten (voor langere tijd) en drinken, opzwellen (allegische reactie) bel ik gelijk de DA.
Verder wacht ik liever altijd een paar dagen af omdat het gewoon levende wezen zijn die zich ook weleens niet helemaal fit voelen, vaak overleg ik dan wel ff met de DA zodat die weet dat er wel iets aan de hand is maar hoeft er echt niet gelijk actie te worden ondernomen.