joop schreef op woensdag 23 september 2009, 13:21:


Ach vertel dat maar aan hem maar ben het met je eens dat het uitzonderlijk is, tis ook niet de eerste keer dat het hem overkwam, ooit een dikke week ziek geweest toen zijn zoon werd afgemaakt met openbeenbreuk, hij werd ook ziek toen we een veulen afmaakte omdat deze erge afwijkingen had.
Heb verschillende DA erbij gehad, bloed laten trekken waar helemaal geen afwijkingen inzaten, ook behoud hij zijn eet en drinklust, blijft goed in zijn vel zitten behalve dan dat hij zo slap als een vaatdoek is van de koorts.
Er is helemaal niets met hem aan de hand, is bere gezond, is 2x echt ziek geweest (longontsteking wat hij te danken had aan de dierenartsen in Utrecht die vonden dat hij wel ff verdooft kon worden) en een vermoedelijke allegische reactie op koper waar hij helemaal van opzwelde en veranderde in het betuwe mannetje.

Heb er nog eentje staan die ik dus echt niet hoef mee te nemen naar andere lokaties, op lokatie gaat het nog goed maar eenmaal thuis kan je de klok erop gelijk zetten dat ze binnen 12 uur koliek heeft.

Nu zijn het arabieren die in mijn optiek heel duidelijk hun verhaal vertellen en zijn erg gevoelig voor alles wat om hun heen gebeurt.

joop schreef op donderdag 24 september 2009, 11:23:


Maar dan de vraag wanneer je begint met koorstremmers.
Gelijk bij de eerste symtomen of laat je het paard het eerst toch zelf even tegen de ziekte vechten?

Als ik het op mezelf betrek grijp ik helemaal niet snel naar koortsremmers en antibiotica omdat ik geloof dat mijn lijf best wel zelf tegen een aantal ziektes kan vechten (griepje, verkouwheid, kleine infecties ect ect) als je gelijk naar medicatie gaat grijpen geef je lichaam nooit de kans om zichzelf te herstellen.
Voor andere dingen wil ik wel weer graag antibiotica hebben (blaasontsteking, ernistige ziektes, kaakontsteking ect ect) omdat ik heb ervaren dat mijn lijf met die dingen veel moeite heeft.

Daarnaast is de inpact van sommige medicatie zo groot dat ik altijd weer spijt heb achteraf dat ik ze genomen heb.
Net een antibioticakuur achter de rug wegens een wortelkanaalbehandeling waar de ontsteking niet goed eruit is gehaald, ben alweer 5 dagen van de antibi. af maar mijn mond is nog steeds rauw, mijn darmen nog steeds van slag (gelukkig is de ontsteking wel weg).

Wanneer ingrijpen en wanneer eerst het lichaam de kans geven zichzelf te herstellen???

Arabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 13:59:


Paarden belasten heeft nadelige gezondheideffecten op een paard en dan maakt het echt niet uit of je er ijzerloos of met ijzer opzit.

Een van de mooiste stukje die ik ooit gelezen heb ging over echte dierenliefde, weet de exacte tekst niet meer maar het kwam op het volgende neer:
Iemand die echte dierenliefde voelt heeft zelf geen dieren maar geniet van alle dieren omzich heen, een vogel die vrij is, een zwaan die heerlijk ronddobbert in het water, een ree die door de bossen loopt.
Echte dierenliefhebbers hebben geen dieren, ze hebben geen doel met een dier behalve dat het dier dier kan zijn, geen hekken die ze binnen de eigen omgeving houd maar gewoon de vrijheid om dier te zijn.

Arabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 14:20:


Oei Arabesk, is het de bedoeling dat ik me wat moet aantrekken van jouw lange teentjes en echt naar bokt moet gaan???
Vrees dat die opzet niet gelukt is...

In mijn optiek geeft mijn verhaal erg goed weer hoe een echte dierenliefhebber zijn dieren het liefste ziet.
Daarnaast is de bewustwording dat ijzer slecht is voor paarden hier dan wel doordrongen maar je ontkomt er niet aan dat paarden belasten gewoon weg niet goed is.

Ik zeg helemaal niet dat je je paarden op de prairie moeten gaan zetten maar is is o zo gemakkelijk om steeds maar weer te wijzen naar de andere die het in jouw ogen niet goed doen.
Ergens toch een gevoelig punt geraakt?????

Omdat ik het zelf niet zag zitten om betongaas in de ruiven te leggen (beetje een nachtmerrie van mij om daar ooit een paard in verstrikt te zien liggen) hebben we gezocht naar een ander alternatief omdat de paarden verschrikkelijk smeerde met het hooi.

We hebben nu een soort open luik gemaakt waarin 2 of 3 dwarsbalken zitten (heb 4 ruiven van verschillende grote bij de loopstal) en deze met een pianoschanier aan de wand bevestig zodat deze met de andere kant naar beneden valt op het hooi.
Eerlijk is eerlijk, had er eigenlijk geen vertrouwen in omdat de gaten toch wel 40 cm bij 40 cm zijn maar het werkt wonderbaarlijk goed.
Nu is ons hooi wel erg lang stelig, kan zijn dat het met fijner hooi of gehakselt hooi niet werkt.

Kan er wel eens foto's van maken mocht er interesse voor zijn.

Nils Vellinga schreef op woensdag 14 oktober 2009, 21:58:


Nadat ik mijn antwoordt geschreven had bedacht ik me al dat wij dit doen om knoeien te verkomen en niet om ze langer bezig te laten zijn.
Het effect is wel dat ze nu nog langer met het hooi doen daar ze nu niet meer de helft op de grond gooien.
Echt langzamer doen ze niet met hun hooi maar dat hoeft ook niet, zit alweer op het punt om een aantal extra te gaan bijvoeren.

Trudy schreef op maandag 4 januari 2010, 15:09:


Trudy ten eerste nog heel veel sterkte met het verlies van Vera en heel veel respect voor je dappere en eerlijke besluit.

En dan moet ik ook mijn petje nog voor je af nemen omdat je Merry deze kans geeft.
Ik zou mij helemaal niet drukmaken om wat andere via het internet vinden over het op stal zetten en of onder een deken zetten van jouw Merry, jij bent namelijk de enige die exact weet wat Merry nu nodig heeft.

Zoals mij hier verweten werd is dat wij de keuze hebben gemaakt om onze bevangen merrie op een ijzertje te zetten toen bleek dat er geen andere pijnvrije optie voor haar was.
Ondertussen kan ik met een glimlach zeggen dat ze nu alweer maanden pijnloos zonder ijzers rondloopt, herstel met ijzers mag op dit forum dan wel niet bestaan maar bij ons bleek het toch op dat moment de juiste oplossing geweest te zijn.

Zo ook nu met Merry, jij ziet dat Merry die je, nog niet zo lang geleden, verwaarloosd, uit een donkere stal hebt geredt het nog niet red zonder extra hulp.
Jij bent de enige die kan handelen voor Merry en natuurlijk is het altijd raadzaam om naar het advies van andere te luisteren maar dat neemt niet weg dat elk paard en geval als een individu bekeken moet worden.
In mijn optiek doe je het super, volg je eigen weg naar een prachtig doel.

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:44:


Geen hoefijzers betekende pijnstillers
Hoefijzer betekende pijnloos
Bovenstaande gold voor onze bevangen merrie, foto's zijn beoordeeld door verschillende PA's en hoefsmeden en de conclusie was eigenlijk afmaken of permanent op pijnstillers.

Nu was de keuze voor ons niet zo moeilijk, ijzerloos en langere tijd met pijnstillers of het te proberen met een ijzer wat in elk geval de pijnklachten heeft verholpen.
Na een zeer intensieve periode van hoefverzorging (helpt als je altijd een hoefsmid in de buurt hebt en niet afhankelijk bent van zijn agenda in dit soort gevallen) zijn haar ijzers er in het voorjaar onder weg gehaalt (topic: ik neem mijn woorden terug) en tot op de dag van vandaag loopt ze pijnloos op elk type ondergrond.
Natuurlijk is het ijzer niet het enige wat we hebben gedaan maar het heeft haar wel door een zeer moeilijke periode geholpen.

In dit geval spreek ik alleen maar over deze merrie omdat ik heb kunnen aanschouwen hoe zij was en nu is.
Het liefst zou ik haar nu nog een keer laten x-rayen maar wil haar het vervoer niet aandoen en om nu een mobiel te laten komen voor een niet accuut geval vind ik ook weer zoiets.

Dat jij, frans, het hier niet mee eens bent is je goed recht, net zo goed als het mijn goed recht is om blij te zijn dat mijn merrie na een moeilijke periode waarbij ijzers haar van de pijnstillers afhielden nu lekker ijzersloos pijnvrij rond kan rennen.

Uit respect voor Trudy had ik mijn reactie op Frans zijn verhaal al naar een ander topic verhuisd: http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/forumreader.cgi?open=1&forum=pn&selsub=sorry+piet%2Fsorry+trudy%2Fff+nieuw+topic...&skip=0

Ik had mijn mijn naieve kop niet nagedacht over de redde van het overlijden van Vera en het leek mij ook niet gepast om hier binnen dit topic op door te gaan.

@ Nils Vellinga

Nils doe me een plezier en zet jouw woorden gericht aan mij in onderstaand topic als je een reactie verwacht:
http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/forumreader.cgi?open=1&forum=pn&selsub=sorry+piet%2Fsorry+trudy%2Fff+nieuw+topic...&skip=0

Ilona Kooistra schreef op maandag 4 januari 2010, 22:04:


Klopt helemaal, dankzij de ijzers was pijnvrij een optie, daarnaast niet vergeten dat een goed aangebracht en gesmeed ijzer qua doorbloeding niet zo heel veel onderdoet voor ijzerloos (en nee hiermee praat ik onnodig ijzer gebruikt niet goed) heb ik het geluk dat ik we de merrie steeds wanneer nodig bekapt hebben en het ijzer indien nodig bewerkt weer terug geplaatst, dat is een luxe die niet zo veel hebben denk ik.

Misschien dat ik het over een paar jaar met je eens zijn maar ik moet bekennen dat ik er op dit moment nog niet van overtuigt ben dat de huidige hoefschoenen het gene hadden kunnen bieden wat ik mijn merrie wilde geven.
Op het moment dat de situatie acuut is zou ik liever niet gaan uit proberen terwijl een van de pijnbestrijdende oplossingen bij de hand hebt.
Wie weet als ik in de toekomst kennis ga maken met hoefschoenen dat ik ze ga gebruiken maar op dit moment hebben ze voor mij nog geen meerwaarde daar al mijn paarden zonder problemen ijzerloos over verschillende ondergronden lopen.
En blijf het een raar idee vinden om een paard 24/7 met de hoeven en vaak ook een gedeelte van de koot in te pakken (zie het zoals jullie het een raar idee vinden om, in dit geval, mijn merrie een ijzer te geven)

Arabesk schreef op maandag 4 januari 2010, 22:39:


Het gaat echt niet om wie bij wie hoort, het gaat erom dat het welzijn van het paard centraal staat.
Vakje denken is zo menselijk maar je doet jezelf er zo te kort mee.

En de redenatie gezond paard in de steek laten als je een zielig paard neemt kan je voor een ander niet beoordelen.
Ik kies er bewust voor om af gedankte honden van andere in mijn huis te nemen en te laten genieten van het stukje paradijs wara we wonen, moet ik nu gaan lopen janken bij het idee van al die zielige puppies en andere honden die ik deze kans niet heb geboden of gewoon blij zijn met de dieren die ik nu om mee heen heb?
Voor mij een gemakkelijke keuze.

Nataschadevreede schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:51:



Dank je wel voor de link, hoe mooi ik de hoefschoenen er op deze site ook uit vind zien lijkt het mij nog steeds niet optimaal om ze permanent te gebruiken zoals in het geval met onze chronisch bevangen merrie.
ik kan me er compleet in vinden om deze schoenen voor kortere tijd te gebruiken bij gevoeligheid bij het rijden of ff een paar dagen maar ik betwijfel of langer dan een paar week geen kwaad zou kunnen omdat er veel meer ingepakt wordt dan eigenlijk nodig is.
Maar tis wat ik eerder al zei, het kan natuurlijk zijn dat als ik heb mogen ervaren wat hoefschoenen doen dat ik dan een andere keuze zou hebben gemaakt maar dat is nu niet het geval.

Want ook voor haar geldt dat er een hele lang geschiedenis met verwante problemen bij zit en ook haar bevangheid is iets waar we mee moeten oppassen vanaf de dag dat ze bij ons kwam (als 9 jarige vierkant op ijzers gekocht in Engeland in engelse conditie).
Nadat ze bij is is gekomen zijn gelijk de ijzers verwijderd en is ze netje onderhouden met ups en downs en vorig jaar rond deze tijd het dieptepunt in haar bevangen geschiedenis en na een langere tijd blootvoets alles zo wat geprobeert te hebben kom je voor keuzes te staan en in dit geval was de keuze voor een ijzer gemakkelijk gemaakt en helemaal toe de merrie na de eerste beslagbeurt zonder probleem haar weg vervolgde terwijl ze daarvoor met moeite over het harde naar de plek toe liep waar ze beslagen is.

Ik wil ook absoluut geen pro-ijzer verhaal op hangen maar ik vind het erg kortzichtig dat ijzers hier vaak worden afgebrand terwijl het dus wel verlichting kan geven aan een paard.
Ik zeg ook niet met dit verhaal dat iedereen met een bevangen paard naar ijzers moet grijpen, elk geval moet als een uniek geval gekeken worden en ook op deze manier behandeld worden zonder rekening te houden met al die verschillende stromingen die er heersen in paardenminnende nederland.

Ilona Kooistra schreef op maandag 4 januari 2010, 23:36:


Zo kan je wel doorblijven gaan, sowieso worden de hoeven in jullie vriezen niet geleverd met een briefje waarom het paard is afgemaakt.
Mijn vriend (die hoefsmid is) kan je verschillende voorbeelden geven van paarden die bevangen waren en waarbij goed bekappen de oplossing gaf maar hij kan je ook voorbeelden geven waarmee het paard geholpen is met een ijzer.
Je kan niet stellen dat wat voor Chaser geldt ook voor andere paarden geldt, net zo goed als ik niet kan stellen dat wat voor mijn merrie hielp de oplossing zou zijn voor alle bevangen paarden.
In mijn geval zijn er naast het ijzer ook andere dingen veranderd, dingen waarmee me bezig waren vanaf het moment dat deze merrie bij ons aankwam en bleek flinke problemen te hebben.
Na de laatste bevangenheid heb ik vooral mijn vader bij zijn oren moeten pakken en duidelijk moeten maken dat deze merrie een zeer sober bestaan moet hebben willen we nog lang van haar kunnen genieten.
Elke dag weer opnieuw inschatten waar ze komt te staan afhankelijk van haar lichamelijke gesteldheid (vermoedelijk heeft ze ook IR, dikke harde nek als het weer dreigt mis te gaan.
In mijn ogen ben je verplicht om elk geval als een uniek geval te bekijken ipv ze op een grote hoop te gooien.


Daarom is het dus ook van belang dat je je als mens blijft verdiepen in het wezen paard en dit zou absoluut niet stroming afhankelijk mogen zijn.
Mijn passie (nu we het toch over passies hebben) is om mensen aan het denken te zetten, duidelijk te maken dat niemand ermee geholpen is om binnen een kader te blijven denken en ieder te zien als individu ipv kampen/groeperingen.
Voor jullie geldt dat veel benaderd wordt vanuit de natuur maar vergeet niet dat de natuurlijk ook verschillende wegen kent qua genezing.
Ik probeer alles te benaderen vanuit het paard, zijn behoeftes en eigenaardigheden want ik ontkom er niet aan dat van de 11 die we hebben lopen ze allemaal hun eigen eigenaardigheden hebben en daar pas ik de omstandigheden aan.
Zo ook met voeren, heb hier paarden staan die het redden op alleen ruwvoer maar mijn 2 jarige wordt wel heel schraal als ik hem niet extra bijvoer terwijl de jaarling al groeit bij de geur van hooi.
In princiepe spenen wij de veulens na een jaar af (liever nog langer) maar toen mijn schimmelmerrie haar 5 maanden oude zoon niet meer in haar buurt dulde (ze sloeg met van haar af, terwijl haar vorige veulen pas op 15 maanden is afgespeend en waar ze dus geen moeite mee had) hebben we besloten om ze uit elkaar te halen want inhoud dat ik dit veulen wel extra moet bijvoeren.


Het is niet de oplossing maar het kan wel helpen om de genezing op gang te brengen want een paard wat alleen maar stilstaat zal nooit de doorbloeding stimuleren en dan is een ijzer wat de merrie aan het lopen houd altijd nog 10X beter.


Sorry Trudy, wilde dit er niet bijhalen, in mijn optiek heb je alles uit de kast gehaald wat mogelijk was om Vera te helpen maar moet toch ff reageren.
Je kan niet stellen dat het ijzer haar niet had geholpen omdat het niet geprobeerd is, voor het zelfde geld had een ijzer er voor gezorgt dat vera pijnvrij had kunnen rondlopen, zolang een paard niet wil of kan lopen van de pijn zal dit in mijn optiek elke genezing in de weg staan en/of zorgen voor nog meer andere problemen.
Pijnstillers en andere middelen geven weer bijwerkingen die de genezing vaak niet helpen.


Ik alle berichten van Trudy heb ik niet echt iets gelezen van genezing, 1 jaar lang aan klote met een paard wat pijn heeft, heeft geloof ik weinig met "genezen" te maken.
Mijn merrie heeft vermoedelijk ook IR (alle wijst die richting op) en toch hebben wij het aangedurft om haar in september weer in de buiten groep te zetten en dus op het gras.
Tot vorige week heb ik haar hier ook laten lopen, al hebben we haar nu wel weer op een zandpaddock staan om de problemen van vorige jaren proberen te verkomen.


Je zegt het zelf al, waarschijnlijk/niet 100% zeker want je kunt het zo niet stellen omdat Vera anders is dan een ander bevangen paard.
Maar dat neemt niet weg dat de ene stroming de andere in de weg behoort te staan want dan doe je jezelf en je paard in mijn optiek echt te kort.

Daarnaast wil ik nog maals benadrukken dat mijn post waar dit topic is ontstaan bedoelt was om nadruk te leggen dat ff eigenwijs zijn en je eigen weg volgen helemaal geen kwaad kan vooral als je de enige bent die het paard in werkelijkheid kent.
Ik weet wat voor mijn paarden het beste is, zoals iemand anders dat van zijn eigen paarden weet omdat je er elke dag mee in de weer bent.
Ik kan in 1 oog op slag zien als een van onze paarden zich niet lekker voelt terwijl andere dit niet opvalt maar andersom heb ik het dus ook wel dat ik van iemand anders zijn paard niet zo 123 kan vertellen dat er wat aanmankeerd omdat ik het paard niet ken.

Mijn oude pianolerares heeft verschillende kinderboeken geschreven waar geloof ik haar visie van paardenhouden in leesboek verhaal werd geschreven.
Majenka Palla, kan er alleen niets van terug vinden op het internet.
Misschien kennen Frans en Ilona haar, ze heeft heel lang op Odoorneveen gewoont met haar paarden.
Was zelf al te oud om weer aan de kinderboeken te gaan toen zij ging schrijven maar heb begrepen dat het wel erg leuke boeken waren.
Ik zou via haar dochter kunnen informeren of deze boeken nog verkrijgbaar zijn.
Zelf nog een hele mooie boeken reeks van de silver hengst (ging over een hengst, zijn kudde en de avonturen die ze beleefde) wat ik in mijn jeugd altijd weer leuk vond om te lezen.

Bianca lijkt mij niet helemaal de juiste voor Paardnatuurlijk maar heb ze allemaal versleten (staat hier nog een doos vol).