Ilma Meijer schreef op vrijdag 25 september 2009, 20:10:


Van hieruit ook een gelukkige verjaardag!! Gefeliciteerd!

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 12:36:


Vrouwen en paarden of beter vrouwen en dieren in't algemeen, bij mij is dat toch zo
Ik geef Pien en Eddy groot gelijk, ik ben geen 'koetchiekoetchie'mens en ben helemaal geen extra voederaar maar ik ben wel ne 'pruller'. Ik poets langer dan dat de mannen zouden doen, ik geef ze een extra aai of knuffel, maar zijn vrouwen over het algemeen ni lijfelijker ingesteld dan mannen?

verasita schreef op donderdag 8 oktober 2009, 14:11:


Idd!
Doen die van mij ook en die krijgen zo goed als niks extra.
Overlaatst wou iemand komen kijken hoe het was om met halsring te rijden. Als ik met halsring rijd, geef ik wel sporadisch een koekje maar zo weinig en onregelmatig dat Jean de halsring en het koekje ni linkt, het is gewoon een extraatje dat zou kunnen bovengehaald worden.
Deze persoon (wedstrijdamazone dressuur) ging Jean uitstappen om het eens te ervaren hoe het is om op een paard te zitten met halsring en hoe het is om te sturen. Jean kwam naar mij toe en ik had haar nog niks gegeven Kben toen op de grond gaan zitten en Jean kwam op een metertje afstand voor mij staan. Ergens vond ik dat wel plezant (stout van mij hè) en ik nam een koekje dat ik op mijn hand naar haar uitstak terwijl ik zat, Jean bewoog geen mm. Ik zei nog dat ge goe kunt zien dat ze het ni gewoon zijn om iets te krijgen. Reactie: ze krijgen niks maar ze volgen wel, straf zenne!
Straf, bwa, kweenie.

Arabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 13:59:


Toen ik Blackske kreeg was ik 14 en vroeg ik aan de hoefsmid om hem op ijzers te zetten want dat was toch zo'n cool ge-klik-klak op straat (jong en naïef, ik weet het). Hij raadde het me af omdat Black heel sterke hoeven had en gaf me zo'n logische uitleg dat zelfs deze 14-jarige puber geen ijzers meer wou. Black is op de wei van de manege gaan staan wanneer ik ging verder studeren en zodat ik me niet schuldig moest voelen als ik een dag ni kon komen. Hij veranderde van een zure bijterige pony naar de flodderaar waar elke vrouw van droomt (kon het ni laten, sorry ). Toen gingen belletjes rinkelen dat een paard buiten veel gelukkiger was.
Jeanneke kwam op mijn pad toen ik in mijn laatste jaar zat, ze werd mijn verzorgpaard. Geen ijzers want haar hoeven waren goed genoeg hoe ze waren zonder ijzers. Wel het gebruikelijke dekentje en ze stond op stal.
Ik begon al plannen te maken om als ik afgestudeerd was en ging werken, ik een wei ging zoeken, Jean ging kopen en mijn paarden zelf ging verzorgen. Dat is iets wat ik altijd al wou want die band is toch inniger.
Die winter heb ik echt problemen gehad met Jean: eerst zo'n harde diarree dat het er letterlijk uitspoot en dan het harde hoesten waarvoor de schrik kwam dat ze dampig zou worden. Ook was Jean duidelijk ni content in haar stal, ik had haar al een Jolly-bal gekocht om haar wat bezig te houden maar daar had ze eerder bang van
En voila, gaan werken, wei gezocht en mijn paarden verhuisd. Jean heeft sindsdien geen gezondheidsproblemen meer gehad, zelfs ni zonder deken (ik heb nooit het nut gezien van een deken buiten op een gezond paard).
Soraya kwam later op mijn pad, het eerste paard met ijzers. Ik heb de ijzers er laten afhalen want ik zag het nut niet in die dingen, mijn andere paarden deden het prima zonder. Maar Soraya bleek wel gevoelig te lopen zonder ijzers, op aanraden van de DA heb ik haar vooraan terug laten beslaan. Toen ze na de winter naar mijn wei ging, heb ik ze er laten afhalen want ik wou geen paarden met ijzers op de wei en op de zachte liep ze goed.
Bitloos is er wat later ingevloeid ten eerste omdat ik paarden bij iemand reed waar ik veel had gezien waar ik het niet mee eens was en omdat het begon te dagen dat het anders moest kunnen en ten tweede omdat Soraya nog steeds stressy bleef lopen hoewel ik verschillende 'paardvriendelijke' bitten had geprobeerd.
Mijn paarden worden sinds een jaar natuurlijk bekapt, dit vond ik de grootste stap omdat ik bang was om iets verkeerd te doen.

Ik heb geen beweegreden gehad maar wel gezond verstand, naar mijn paarden gekeken en naar lectuur gezocht toen ik met vragen kwam te zitten. Ik weet nog dat ik héél blij was toen ik deze site vond (in 2004 geloof ik), eindelijk een logische uitleg Toen ben ik veel beginnen lezen en met veel aha's ben ik stap voor stap gekomen tot waar ik nu ben.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 oktober 2009, 23:30:


Hier is toch zone smiley? Laat de mannen maar komen en turf de blozerkes. Kpeins dat er wel wa zullen zijn

van lennep schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 10:40:


Maar Esther toch, het doemste van het stel
Veranderen en niet blijven stilstaan bij wat je gewoon bent/weet/kent. Blijven openstaan voor nieuwe dingen is ni dom toch?

Anja Seijn schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 0:41:


Over het instappen maak ik me ni te druk om de reden zoals je zelf al zegt omdat ze een hele dag door kunnen bewegen. Loswerken doe ik dan weer wel, je paard soepel maken en de spieren 'warm' maken door veel laag te werken, eventjes de teugels korter nemen om dan aan een lange teugel een paar passen te stappen. Hoe langer ik rijd, hoe langer de periodes van (een gepoogde) verzameling.
Uitstappen daarentegen vind ik wel belangrijk om verzuring tegen te gaan en de spieren te laten ontspannen. Paarden bewegen wel in de wei maar niet voldoende voor als je net gereden het vind ik. Allé, die van mij gaan toch eten en staan dan vnl stil

Anja Seijn schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 0:29:


Tof idee Eva! Warm of koud maakt eigenlijk ni uit, alleen zo'n regen zoals vorige dagen kan roet in het eten gooien maar plezier maak je uiteindelijk toch zelf hè!