Piet schreef op dinsdag 29 september 2009, 8:17:


Natuurlijk is het geen 'echt' trainen maar lokken, maar dan nog. Ik neem aan dat Trea ook wel snapt dat als je hierna ineens de klep en alles dicht doet en gaat rijden, dat geen lekkere voorbereiding is en dat je daarmee problemen creëert. Maar als je hierna wat meer gaat trainen is dit alsnog een positieve ervaring geweest voor zo'n eerste keer oefenen.
Het zegt toch iets over hem, hij is in ieder geval dapper, en dapper en traumaloos is een lekkere bodem om op verder te bouwen
Bandido was ook traumaloos maar die ging écht niet zo in zijn eentje die trailer op hoor! (die maakte zich met 10 maanden al zorgen over of zijn brede andalusiër hengstenborst wel in dat nauwe gangetje zou passen, haha... en gelijk had ie natuurlijk)

Heb t net gezien in de herhaling..

Jeetje... is zij nou echt zo simpel? Of zal ze gedacht hebben... dit programma is toch voor een simpel publiek gemaakt? Wat een opmerkingen zeg, de een na de ander. Ze kan niet eens fatsoenlijk uitleggen wat er met het couperen van de staart gebeurt.
En dan die uitspraak over mensen die moedwillig kwaad doen, dat ze daar niet tegen kan... heeft ze haar eigen rij filmpjes wel eens bekeken?
Die vergelijking van 23 uur op stal vs. buiten zonder water haha.. je zou je toch kapot schamen?!

muriel schreef op woensdag 7 oktober 2009, 9:21:


Wat een prachtig nieuws!! Heel veel plezier met hem!

Nadine Claessen schreef op woensdag 7 oktober 2009, 15:24:


Hartstikke leuk
Inderdaad niet te moeilijk maken in het begin, je wilt voorkomen dat het enthousiasme afneemt omdat ze het niet begrijpt. Weet je echter zeker dat ze het begrijpt en is ze nog niet al te gretig, dan kun je gaan aftasten waar dat aan ligt. Noem maar even wat dingen op;

Snelheid is inderdaad een hele belangrijke (niet alleen om het boeiend te houden maar ook omdat je wil dat zij snel gaat reageren, graag of niet )
Sommige paarden zijn nog zo bezig met dat ze iets gekregen hebben, dat ze amper doorhebben dat de nieuwe vraag alweer gepresenteerd wordt, kan ook een reden zijn. En ook, makkelijk is niet altijd beter, 'been there, done that', niet alle paarden gaan helemaal door het lint voor voedsel, sommige doen het echt voor het spelletje zelf (dan is dat de beloning), hou het interessant. Check of de beloning wel echt een beloning is voor haar, verander die als dat nodig is.
Sommige paarden durven in het begin nog niet zoveel initiatief te nemen, of begrijpen nog niet dat ze zelf actief op zoek moeten naar het antwoord, en daarbij dus vanalles kunnen proberen. Je kunt nog versteld komen te staan van hoe je paard daarin kan veranderen.
En zo zijn er nog wel wat dingen, is een beetje kijken hoe jouw paard overal op reageert en wat voor haar het beste werkt, wat zij het leukste vindt.

Amable schreef op woensdag 7 oktober 2009, 22:09:


Haha, wat een lekker ding die Jauke, kan me voorstellen dat je daar erg om moet lachen! Toen Sieta nog in een box stond 's nachts moest ze ook in een open box op haar eten wachten, alleen die box had een drempel. Ik hoorde meestal ook haar voetstappen wel als ze er stiekem uit ging, en als ik dan terug kwam en iets zei van 'wat is dat nou?' of iets dergelijks, dan keek ze altijd naar haar eigen voorvoeten, haha. Moest daar altijd zo om lachen. Kwam natuurlijk gewoon omdat ik naar haar voeten keek of wees, maar het was net alsof ze dan dacht van 'potverdorie, zijn ze nou alweer over de drempel gegaan?'.

Verder is ze erg oraal ingesteld, heeft ook zo'n heel beweeglijke mondje, altijd aan het friemelen met die lip. Knopen losmaken kan ze dus goed, maar ze heeft op een vorige stal ook wel de grote elektrische schuifdeur zelf opengemaakt (moest je voor aan een touw trekken). Was gewoon toeval natuurlijk maar ze deed het wel eens vaker.

Verder 'verzint' ze tijdens clickeren vanalles als ze niet weet wat ik bedoel, maar dat zijn dingen die ik haar zelf vooraf heb aangeleerd, dus dat telt niet echt. Ze trekt gewoon haar boekje open van wat ze al wel weet.

Wat ze wel heel erg heeft, is dat vooral als we in de bak rijden of aan het lange teugelen zijn, ze zelf wel denkt te weten wat voor oefening ze moet gaan doen. Moest bijvoorbeeld op de ene hand contragalop oefenen, en als ik dan van hand verander doet ze 'm daar ook maar meteen (en kiest dus zelf de 'verkeerde' galop uit) zonder dat ik iets aangeef. Of van hand veranderen in galop, wisselt ze zelf op de X. En zo zijn er nog meer van die dingen, vooral met lange teugelen biedt ze zelf veel zijgangen aan, maar dan uit eigen initiatief. Waar ik overigens soms echt wel streng in moet zijn, want ze kan daar wel in doordraven. Dat ze nog chagrijnig wordt ook als ik dan 'nee' zeg. Alsof ze denkt, wat nou nee, ik laat hier een perfecte schouderbuiten zien ja!

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:57:


Ja ik kan er ook erg om lachen, en het is natuurlijk ook mijn eigen schuld. Lach erom en ze denkt helemaal dat ze het goed doet. Gewoon een net iets te inconsequente clickeraar
Maar goed, het is mijn paard, en er zijn ook een aantal dingen heel erg prettig aan een meedenkend paard. Een aantal dingen die ik helemaal nooit geleerd heb of niet kan, kan zij wel, en daar profiteer ik van. Het scheelt me soms een hoop werk Piet Bakker zegt toch ook altijd, je bent gek als je geen gebruik maakt van wat ze je aanbieden.
Ik zit niet vast aan 'ze mag het alleen maar doen als ik het vraag', maar wel aan, het moet over zijn als ik wil dat het over is. Zolang dat zo is maak ik me eigenlijk geen zorgen, als ik zou merken dat zij de overhand neemt dan is het snel afgelopen en dan kan het ook niet meer op deze manier.

Kreeg laatst een heel steiger tafereel, zelf aangeleerd, vind het prachtig mooi en ben ook altijd heel erg enthousiast over hoe hoog ze kan, ze doet het ook niet in mijn ruimte, mooie keus ook uit haar repertoire, maar blijf nu maar weer met je beentjes op de grond, want we waren iets anders aan het doen he miep
(het kwam overigens voort uit het galopperen tijdens het lange teugelen, wat ze nog niet kan zo langzaam want daar is ze nog niet sterk genoeg voor, dus er was wel enige aanleiding, gewicht op de achterhand, iets ingehouden worden van voren, maar toch, dat was niet de cue, haha)

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:41:


Vrouwen met paarden bedoel je?

En Eddy als ze hem nou wel zelf voorbij de wei krijgt, mag het dan wel?

Cedric Coucke schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 19:31:


Ik zou idd Piet zelf even mailen. Ik weet wel meerdere mensen in NL die hier les in geven, iemand heeft zijn eigen lange teugel showteam ook bijvoorbeeld, en er worden lange teugel dagen georganiseerd, maar daar heb jij op zo'n afstand niet zoveel aan.
In ieder geval zit er bij de orginele dvd's ook dat boekje waarin alles nog eens uitgebreid staat beschreven. Aan de hand van dat boekje kun je zelf ook heel goed aan de slag.

Succes ermee

Toch ook nog even reageren

Ik was een echte tradi dressuurmiep, rijden op de manege, wedstrijden, enzovoorts, alles erop en eraan. Heb best veel plezier gehad in die tijd hoor, maar de manier waarop er met paarden werd omgegaan daar werd ik al nooit blij van. Ik paste er ook niet echt bij hoor moet ik eerlijk toegeven, ik reed nooit op de beste paarden en was eerder het meisje wat dat ene overgebleven paardje ging poetsen terwijl iedereen in kantine naar de lessen aan het kijken was. Als commentaar kreeg ik altijd al dat ik strenger moest zijn, enzovoorts.
Toen ik 17 was moest Sieta (daar reed ik op de manege wedstrijden en carrousel mee, was mijn 'verzorgpony') naar de slacht en daar hebben mijn ouders toen godzijdank een stokje voor gestoken en haar voor me gekocht.
Toen begon het drama

Ze was zacht uitgedrukt, moeilijk, en ik had het helemaal niet in huis om daar iets mee te beginnen. Na alle adviezen die ik kreeg van mensen om me heen, uitgevoerd te hebben, was de situatie nog véél erger geworden. Na het zoveelste gevecht en de zoveelste keer dat ik huilend in de stal zat, besloot ik dat ik zo geen paard wilde hebben, omdat het eigenlijk vooral veel ruzie, frustratie en teleurstelling was.
Gaan googelen op termen als 'gedragsproblemen' op de site van PN terechtgekomen en toen ging er een wereld voor me open.

Niet alles heb ik meteen kunnen realiseren, bitloos rijden ben ik vrijwel meteen gaan doen, maar ze heeft nog een flinke tijd op die pensionstal gestaan (waar ze overigens overdag wel de hele dag naar buiten gingen in de winter en 's zomers 24/7 op het land) omdat ik nergens natuurlijke huisvesting kon vinden. En tja, je bent jong, zit nog op school, moet alles op de fiets doen.. niet zo heel eenvoudig dan.
Met natuurlijk bekappen ben ik ook vrij snel begonnen, maar dat werd een drama. Uiteindelijk zijn er toch weer ijzers onder gekomen en besloot ik dat als ze lichamelijk weer wat beter was en ik haar natuurlijk kon huisvesten, ik het nog een keer ging proberen.

Inmiddels staat ze alweer een tijdje natuurlijk gehuisvest op de Veluwe, weliswaar 80 km van mijn huis vandaan, maar ik ben ontzettend blij met de plek waar ze nu staat. Haar achterijzers waren er alweer een tijdje af, haar voorijzers nu bijna een jaar, en dat gaat echt fantastisch en boven verwachtingen. In het begin nog mijn smitjes nodig gehad voor over de weg, die ik dan uit deed in het bos, maar inmiddels is dat ook niet meer nodig en kiest ze zelfs gewoon voor de grindberm.

Een Happy End dus

Böske schreef op zondag 11 oktober 2009, 12:42:


Hey wat leuk dat je dat vraagt

Bandido's eczeem gaat wel iets beter, maar ik ben absoluut nog niet tevreden. Volgend voorjaar zal het moment van de waarheid zijn. Hij verhuist in ieder geval even weg van al die bomen en dat water (hij staat naast dat saunacomplex, en die warme vochtige toestand daar komen natuurlijk veel mugjes op af). Ik ben er nog steeds niet helemaal van overtuigd dat het van de mugjes komt, maar we zullen het zien.. Er zijn nog een aantal dingen die ik misschien kan uitsluiten.

En verder (want hij is natuurlijk méér dan zijn eczeem) gaat ie wel goed. Hij verhuist zoals gezegd binnenkort, naar een plekje waar hij in een groep komt met een heleboel leeftijdsgenootjes. Hij heeft al die tijd bij zijn moeder gestaan (met uitzondering van de week dat hij weg was), hij is nu een jaar en bijna 4 maanden en mag van mij nu in ieder geval een jaar even lekker alleen maar spelen.
Het is gewoon een superpaard, hij is lief, leergierig, zacht, braaf, en een onwijze knuffelkont.

Jij hebt ook een paardje met eczeem als ik me niet vergis, toch? Hoe is het daarmee?

Groetjes!

Anja Seijn schreef op woensdag 14 oktober 2009, 21:35:


Sieta schuimt ook en we zijn toch echt al wat jaartjes bitloos. Zat erover na te denken wanneer ze dat nou precies wel en niet doet... maar er is eigenlijk geen touw aan vast te knopen.. Geen hele schuimvlokken hoor, hoewel ze dat héél zelden ook nog wel eens heeft, maar idd zo'n 'melkmondje'. Ik maak me er niet druk om eigenlijk, ik denk echt dat dat zo'n overblijfsel van de manege is, net als dat ze nog héél lang deken en singelnijd heeft gehad, en net als jij zegt, naar het bit bleef happen wat er helemaal niet was. Gewoonte dus.

Piet schreef op zaterdag 17 oktober 2009, 8:28:


Hey the big bang theory, dat is erg leuk idd! Moest hier ook weer erg om lachen, vooral die eerste. Dank je

Meteen mn vriend even helpen herinneren de rest van de seizoenen te scoren!

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:37:


Toch niet helemáál eens Bitten zijn er niet voor niets. Het is niet alleen maar gewoonte en het nadoen van anderen omdat het nou eenmaal zo hoort. Er zijn genoeg paarden die met een bit wel degelijk in bedwang gehouden kunnen worden. Er zijn paarden die juist gaan rennen van die pijn, maar er zijn er ook zat die daardoor wél 'luisteren'. Ik ken zat paarden waar niet veel meer mee aan te vangen is (in eerste instantie) als dat bit er niet inzit. Simpelweg omdat er geen vertrouwen is of omdat er andere oorzaken zijn waardoor dat paard niet kan of niet 'wil' meewerken. Ik heb het helaas zelf ook mee moeten maken terwijl ik zelf al jaren bitloos reed. Bitloos één groot blok beton en er continu vandoor schieten, met scharenbitje werkelijk geen stap verkeerd. Tuurlijk heeft dat een andere oorzaak, maar toch lijkt het paard prima naar het bit te 'luisteren'.

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 16:33:


Gebrek aan vertrouwen, gebrek aan leiderschap. Een paard wat met bit gedwongen werd om te luisteren, en nu zonder bit ineens ervaart dat het mens hem geen pijn meer kan doen en er tussenuit piept. Of inderdaad een paard wat bang is en je door het bit toch 'bij je kunt houden'. Uiteindelijk zal dat ook met bit een probleem worden als er niet aan gewerkt wordt, maar dat kan soms járen 'goed' gaan.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 17:25:


Jammer van die eigenaren he Als het niet meer lukt gooi je er gewoon iets scherpers in, dan gaat stukken sneller dan leren rijden of tijd investeren in je training en de band met je paard