Anja Seijn schreef :
> Vrouwen én paarden, Eddy, daar moet je ver van blijven!
Ik ben ook een vrouw en ik loop tegen precies dezelfde dingen op als Eddy hoor.
Is gewoon een kwestie van hoe je naar paarden kijkt en met ze omgaat.
Voor veel vrouwen is een paard nou eenmaal het kind dat ze hadden willen hebben, de baby, de knuffel, het oeziepoezieschoothondje, hun problemenoplosser, het luisterende oor, partnersubstituut. 't Moet allemaal 'gelijkwaardig' . Hoe kan het dat het meestal vrouwen zijn die problemen met hun paarden hebben? Sjeezes, hééle discussies worden er gevoerd ('ja, als je geen zin meer hebt mag je terug naar de weide, ach ja, ik heb zelf ook wel eens geen zin om te werken, néé, ik heb je gezegd dat ik daar niet van houd')
Alle gaten en uitsteeksels moeten dagelijks worden schoongemaakt met babydoekjes, de worteltjes fijn gesneden, de maantjes glad gestreken, het staartje recht geknipt, maar inderdaad : ze komen niet verder dan het hek of ik moet de mannen wegzetten want ze durven er niet langs met hun merrie. Als wij alleen op het terrein aan het werk zijn dan zie je vaak heel andere dingen dan wanneer de eigenaars er zijn. Ik zie precies welk paard met de hand wordt gevoerd; die hangen allemaal over het hek te bedelen als het baasje in de buurt is of ze een plastic zak horen ritselen. Die duiken ook in je zakken in de hoop op...En als het baasje er niet zijn ze gewoon een onderdeel van de groep.
Jammer vind ik dat. Door een paard te vermenselijken en betuttelen zie je de eigenlijke waarde van dat dier niet meer maar wordt hij/zij gemaakt tot iets wat je graag wílt zien.
Het grootste probleem bij het werken met paarden is de mens niet dat paard. De wishywashy-heid, onduidelijkheid, inconsequentheid en het willen betuttelen. Door met een hoog stemmetje te praten ben je totaal niet-gegrond, hoe kun je in vredesnaam een paard leiden/ergens doorheen loodsen als je zelf zo omoog schiet in je emoties ?! Het eerste wat wij meestal moeten aanpakken is hoe die mens zich tegenover dat dier gedraagt, níét het dier tegenover de mens.
Sta je toe dat je paard bokkend van je weg rent, ongevraagd tegenover je staat te steigeren, je omver loopt, je naar de eerste de beste graspol sleurt ja, kijk dan niet vreemd op als datzelfde paard óf in verzet gaat als je eens wel 'strenger' bent, óf de kont tegen de krib gooit en niet meer vooruit te branden is, of, erger nog; gevaarlijk wordt zodat je niet meer veilig de weide in kunt. Als ik hier alle verhalen lees zouden er meer getraumatiseerde, scheve, zielige, mishandelde en ongelukkige paarden zijn dan dat er gezonde no nonsense paarden rondlopen die gewoon gezellig en meewerkend zijn.
9 van de 10 paarden die hier gebracht worden omdat ze problemen veroorzaken/ of problemen hebben zijn te produkt van een totáál vreemdsoortige communicatie van hun eigenaar. We hebben hier meer werk met eigenaren en rijders dan met de paarden zelf
Groet, Pien
Warboel
