Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:57:


Ja ik kan er ook erg om lachen, en het is natuurlijk ook mijn eigen schuld. Lach erom en ze denkt helemaal dat ze het goed doet. Gewoon een net iets te inconsequente clickeraar
Maar goed, het is mijn paard, en er zijn ook een aantal dingen heel erg prettig aan een meedenkend paard. Een aantal dingen die ik helemaal nooit geleerd heb of niet kan, kan zij wel, en daar profiteer ik van. Het scheelt me soms een hoop werk Piet Bakker zegt toch ook altijd, je bent gek als je geen gebruik maakt van wat ze je aanbieden.
Ik zit niet vast aan 'ze mag het alleen maar doen als ik het vraag', maar wel aan, het moet over zijn als ik wil dat het over is. Zolang dat zo is maak ik me eigenlijk geen zorgen, als ik zou merken dat zij de overhand neemt dan is het snel afgelopen en dan kan het ook niet meer op deze manier.

Kreeg laatst een heel steiger tafereel, zelf aangeleerd, vind het prachtig mooi en ben ook altijd heel erg enthousiast over hoe hoog ze kan, ze doet het ook niet in mijn ruimte, mooie keus ook uit haar repertoire, maar blijf nu maar weer met je beentjes op de grond, want we waren iets anders aan het doen he miep
(het kwam overigens voort uit het galopperen tijdens het lange teugelen, wat ze nog niet kan zo langzaam want daar is ze nog niet sterk genoeg voor, dus er was wel enige aanleiding, gewicht op de achterhand, iets ingehouden worden van voren, maar toch, dat was niet de cue, haha)

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:41:


Vrouwen met paarden bedoel je?

En Eddy als ze hem nou wel zelf voorbij de wei krijgt, mag het dan wel?

Cedric Coucke schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 19:31:


Ik zou idd Piet zelf even mailen. Ik weet wel meerdere mensen in NL die hier les in geven, iemand heeft zijn eigen lange teugel showteam ook bijvoorbeeld, en er worden lange teugel dagen georganiseerd, maar daar heb jij op zo'n afstand niet zoveel aan.
In ieder geval zit er bij de orginele dvd's ook dat boekje waarin alles nog eens uitgebreid staat beschreven. Aan de hand van dat boekje kun je zelf ook heel goed aan de slag.

Succes ermee

Toch ook nog even reageren

Ik was een echte tradi dressuurmiep, rijden op de manege, wedstrijden, enzovoorts, alles erop en eraan. Heb best veel plezier gehad in die tijd hoor, maar de manier waarop er met paarden werd omgegaan daar werd ik al nooit blij van. Ik paste er ook niet echt bij hoor moet ik eerlijk toegeven, ik reed nooit op de beste paarden en was eerder het meisje wat dat ene overgebleven paardje ging poetsen terwijl iedereen in kantine naar de lessen aan het kijken was. Als commentaar kreeg ik altijd al dat ik strenger moest zijn, enzovoorts.
Toen ik 17 was moest Sieta (daar reed ik op de manege wedstrijden en carrousel mee, was mijn 'verzorgpony') naar de slacht en daar hebben mijn ouders toen godzijdank een stokje voor gestoken en haar voor me gekocht.
Toen begon het drama

Ze was zacht uitgedrukt, moeilijk, en ik had het helemaal niet in huis om daar iets mee te beginnen. Na alle adviezen die ik kreeg van mensen om me heen, uitgevoerd te hebben, was de situatie nog véél erger geworden. Na het zoveelste gevecht en de zoveelste keer dat ik huilend in de stal zat, besloot ik dat ik zo geen paard wilde hebben, omdat het eigenlijk vooral veel ruzie, frustratie en teleurstelling was.
Gaan googelen op termen als 'gedragsproblemen' op de site van PN terechtgekomen en toen ging er een wereld voor me open.

Niet alles heb ik meteen kunnen realiseren, bitloos rijden ben ik vrijwel meteen gaan doen, maar ze heeft nog een flinke tijd op die pensionstal gestaan (waar ze overigens overdag wel de hele dag naar buiten gingen in de winter en 's zomers 24/7 op het land) omdat ik nergens natuurlijke huisvesting kon vinden. En tja, je bent jong, zit nog op school, moet alles op de fiets doen.. niet zo heel eenvoudig dan.
Met natuurlijk bekappen ben ik ook vrij snel begonnen, maar dat werd een drama. Uiteindelijk zijn er toch weer ijzers onder gekomen en besloot ik dat als ze lichamelijk weer wat beter was en ik haar natuurlijk kon huisvesten, ik het nog een keer ging proberen.

Inmiddels staat ze alweer een tijdje natuurlijk gehuisvest op de Veluwe, weliswaar 80 km van mijn huis vandaan, maar ik ben ontzettend blij met de plek waar ze nu staat. Haar achterijzers waren er alweer een tijdje af, haar voorijzers nu bijna een jaar, en dat gaat echt fantastisch en boven verwachtingen. In het begin nog mijn smitjes nodig gehad voor over de weg, die ik dan uit deed in het bos, maar inmiddels is dat ook niet meer nodig en kiest ze zelfs gewoon voor de grindberm.

Een Happy End dus

Böske schreef op zondag 11 oktober 2009, 12:42:


Hey wat leuk dat je dat vraagt

Bandido's eczeem gaat wel iets beter, maar ik ben absoluut nog niet tevreden. Volgend voorjaar zal het moment van de waarheid zijn. Hij verhuist in ieder geval even weg van al die bomen en dat water (hij staat naast dat saunacomplex, en die warme vochtige toestand daar komen natuurlijk veel mugjes op af). Ik ben er nog steeds niet helemaal van overtuigd dat het van de mugjes komt, maar we zullen het zien.. Er zijn nog een aantal dingen die ik misschien kan uitsluiten.

En verder (want hij is natuurlijk méér dan zijn eczeem) gaat ie wel goed. Hij verhuist zoals gezegd binnenkort, naar een plekje waar hij in een groep komt met een heleboel leeftijdsgenootjes. Hij heeft al die tijd bij zijn moeder gestaan (met uitzondering van de week dat hij weg was), hij is nu een jaar en bijna 4 maanden en mag van mij nu in ieder geval een jaar even lekker alleen maar spelen.
Het is gewoon een superpaard, hij is lief, leergierig, zacht, braaf, en een onwijze knuffelkont.

Jij hebt ook een paardje met eczeem als ik me niet vergis, toch? Hoe is het daarmee?

Groetjes!

Anja Seijn schreef op woensdag 14 oktober 2009, 21:35:


Sieta schuimt ook en we zijn toch echt al wat jaartjes bitloos. Zat erover na te denken wanneer ze dat nou precies wel en niet doet... maar er is eigenlijk geen touw aan vast te knopen.. Geen hele schuimvlokken hoor, hoewel ze dat héél zelden ook nog wel eens heeft, maar idd zo'n 'melkmondje'. Ik maak me er niet druk om eigenlijk, ik denk echt dat dat zo'n overblijfsel van de manege is, net als dat ze nog héél lang deken en singelnijd heeft gehad, en net als jij zegt, naar het bit bleef happen wat er helemaal niet was. Gewoonte dus.

Piet schreef op zaterdag 17 oktober 2009, 8:28:


Hey the big bang theory, dat is erg leuk idd! Moest hier ook weer erg om lachen, vooral die eerste. Dank je

Meteen mn vriend even helpen herinneren de rest van de seizoenen te scoren!

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:37:


Toch niet helemáál eens Bitten zijn er niet voor niets. Het is niet alleen maar gewoonte en het nadoen van anderen omdat het nou eenmaal zo hoort. Er zijn genoeg paarden die met een bit wel degelijk in bedwang gehouden kunnen worden. Er zijn paarden die juist gaan rennen van die pijn, maar er zijn er ook zat die daardoor wél 'luisteren'. Ik ken zat paarden waar niet veel meer mee aan te vangen is (in eerste instantie) als dat bit er niet inzit. Simpelweg omdat er geen vertrouwen is of omdat er andere oorzaken zijn waardoor dat paard niet kan of niet 'wil' meewerken. Ik heb het helaas zelf ook mee moeten maken terwijl ik zelf al jaren bitloos reed. Bitloos één groot blok beton en er continu vandoor schieten, met scharenbitje werkelijk geen stap verkeerd. Tuurlijk heeft dat een andere oorzaak, maar toch lijkt het paard prima naar het bit te 'luisteren'.

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 16:33:


Gebrek aan vertrouwen, gebrek aan leiderschap. Een paard wat met bit gedwongen werd om te luisteren, en nu zonder bit ineens ervaart dat het mens hem geen pijn meer kan doen en er tussenuit piept. Of inderdaad een paard wat bang is en je door het bit toch 'bij je kunt houden'. Uiteindelijk zal dat ook met bit een probleem worden als er niet aan gewerkt wordt, maar dat kan soms járen 'goed' gaan.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 17:25:


Jammer van die eigenaren he Als het niet meer lukt gooi je er gewoon iets scherpers in, dan gaat stukken sneller dan leren rijden of tijd investeren in je training en de band met je paard