eddy DRUPPEL schreef :
> Zolang je het bitloze rijden als een vervanging van het
> bitrijden blijft bekijken zal de cent nooit vallen

.Als je
> paard er met jou vandoor gaat moet jij gewoon beter gaan rijden

> echt iemand die verschillende keren de bok kan uitzitten of de
> vlucht kan onderbreken om hun op andere gedachten te brengen
>

.IK heb in ieder geval, in al die jaren, nog geen paard
> tegengekomen dat "uit angst " ging lopen !!
't Wordt saai, maar ik ben het vandaag alwéér met Eddy eens

Daaraan toevoegend: Zolang mensen denken in termen van 'controle' , denken ze in termen van 'macht'. Veel liever zou ik dit in 'kracht' willen omzetten, mentale kracht dan wel. Paardrijden is niet 'controle' en vasthouden maar communiceren en
loslaten, samenwerken met je paard en erop vertrouwen dat hij hiertoe bereid is en blijft, ja, óók in galop en minder makkelijke situaties.
Vaak is de basis niet voldoende solide; opvoeden, grondwerken, rijden.
Het paard heeft te weinig vertrouwen, de rijder dúrft (begrijpelijkerwijs)niet te vertrouwen. Als je denkt/voelt/weet/bang bent dat dat paard ervandoor gaat ga je er geen scherper werktuig instoppen maar ga je éérst aan die basis werken. Pas als alle knopjes er in stap opzitten ga je naar dat drafje en als alle knopjes er in draf opzitten wordt het tijd voor dat galopje,
eerder niet.
Wat zie je in praktijk? Dat er giga veel stappen worden overgeslagen. Dat er knopjes ontbreken en er wordt gegrepen naar een scherper bit, de zweep of wat dan ook omdat de rijder zijn eigen tekortkomingen niet ziet.
Nu met de winter in het vooruitzicht krijg je weer de stalpaarden die de hele dag hun energie staan op te pompen en als baasje dan een buitenritje in de frisse vrieskou houdt is paardlief niet te houden....
Ik mag toch zeggen dat ik aardig wat paarden 'omschool' van bit naar
bitloos en ik zou voor geen meter op een paard klimmen dat niet controleerbaar is. Of dat nu mét of zonder bit is. Eérst die basis en de knopjes!
Groet, Pien