Ondertussen staat Maia een flink aantal maanden bij mij thuis. Het heeft even geduurd vooraleer ik met haar op de baan durfde te gaan. Ik reed af en toe met haar in de wei maar eigenlijk veel te weinig. Ondertussen staan we een heel pak verder en ga ik meerdere malen per week op stap met haar: alleen, met een ander paardje van de buren, met mijn moeder voorop die gaat joggen,...
Vandaag maakten we een wandeling van 2,5 uur: over de velden, in het bos, op de baan,... Af en toe twijfelt ze en dan stapt ze liever achteruit dan vooruit maar meestal is ze erg ontspannen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik haar kan geven waar ze recht op heeft! Nu nog durven galopperen buiten en dan zijn we er helemaal!