Danielle Zontrop schreef op maandag 12 oktober 2009, 19:02:


Ik zit de laatste tijd hier een beetje met een 'omgekeerde situatie'. M'n paarden zijn kalm maar ik niet (heb een hoop stress vanwege belachelijke dingen die op m'n werk gebeuren). De laatste keer dat ik met m'n ervarener menpaard ging rijden (ik dacht ff het rustige rondje te doen) zaten we op een smal bospad met achter me opeens 2 mega landbouwmachines. Op een gegeven moment blokkeerde een 3e de weg voor me, geen afslagen. Je kon er als mens alleen al niet langs, laat staan met een koets. De hele colonne moest zo met me mee rijden zodat we weer naar een afslag konden. Dit paard houdt niet zo van groot verkeer dus toen ik al die dingen zag stond het zweet me in de handen en klopte het hart me in de keel... Alleen Jack, het paard dus, bleef doodkalm en zag nergens een probleem. Die keek vrolijk als altijd om zich heen hahaha.
Een week later ga ik met m'n 2e paard mennen, het was z'n 2e echte ritje voor de koets (weer dat zelfde 'rustige' rondje... hij is vers beleerd); kom ik opeens midden in een old-timer autorally (3 auto's moesten nog een heel eind achteruit omdat ik met de koets hun route blokkeerde. Fijn dat ze je even vertellen dat je langs het parcours woont... not). Ik schiet in de stress, hoewel ik weet dat dit paard zich geen drol aantrekt van verkeer (zou ik niet half overspannen zijn zou ik ook kalm zijn gebleven...). Ik roep nog tegen m'n vriend 'ik wil uitspannen en naar huis lopen'... Het paard bleef volledig kalm, hij draaide nog geen oortje om voor die 50 auto's die achter ons met vol gas weer optrokken... Die ene koe die een stukje later in de wei lag te slapen was overigens wel erg eng en moest er ff wat sneller gestapt worden (iedereen heeft zo zijn 'Angstgegner' ).
Deze reactie van mijzelf is absoluut niet normaal. Ik denk dat ik voorlopig even niets ga doen... gestresst met je paarden werken is niet goed. Dan doe je domme dingen en gaan er dingen mis. Eerst zorgen dat het bij je zelf goed zit...

Michiel schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 13:30:

Jep, ik weet zeker dat me het ontslag aangezegd is... heb het zwart op wit, ook andere beschuldigingen heb ik zwart op wit... geen kwestie van geloof maar een hoop juridische touwtrekkerij. Het gaat economisch slecht... dat haalt in sommige mensen niet het beste naar boven.
Valt niet veel te geloven, is de dagelijkse realiteit.
Behoorlijk dom bezig. Sommige dingen krijg je niet weg door je kop in de wolken te steken.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 14 oktober 2009, 22:01:


Ik hang hier verschillende hooinetten aan de bomen die we hebben. Dat werkt prima, maar zodra ik het op de grond leg kunnen ze er goed op staan, vooral als het leger wordt (in de winter is er ook nog es vaak modder). Mijn paard Jack bijt graag overal op en trekt overal aan met z'n tanden en omdat hij 1 zeer scherpe hengstentand heeft is het touw van zo'n hooinet in 1 ruk doormidden. Clean cut. Alsof iemand het met een vlijmscherp mes gedaan heeft.
Ik gebruik van die hele dikke kunststoftouwen die je soms om van die grote pakken kuil hebt (vierkante) om m'n roundpen dicht te maken zodat ik met 1 paard dingen kan doen. Als Jack de buiten geslotene is neemt ie tegenwoordig dat touw in de mond en hups (kost 'm weinig energie), hij doet vrolijk mee in de roundpen hahaha. Touw door midden zonder rafels. Doet me altijd denken aan die 'snijdingen' die je aan een naaimachine hebt hahaha.
Hij heeft het nog niet gedaan met een hooinet aan een boom omdat hij er dan te dicht bijstaat denk ik en dus te ver van de boom af moet bewegen om er spanning op te krijgen voor het snijden. Maar als het op de grond ligt en hij er toevallig goed op staat is het slechts een kwestie van kop omhoog... en daarbij haalt ie de 3 meter...