Ilona Kooistra schreef op woensdag 14 oktober 2009, 21:31:


ongeveer 1m x 50 x 40

Dit moet ik weer even kwijt...

Zo ergens begin oktober vond ik dat mijn Pavke, moeder van haar toen bijna 6 maand oude veulen, wat tam en lusteloos werd.
Manlief merkte dit eerst niet zo direct op, maar na 2 buitenritjes kwam hij ook tot de conclusie dat haar enthousiasme verminderde. Ze bleef in een galop netjes achter onze ruin, wat niet echt haar ding is. Ze was ook niet meer zo speels in wei.

Voor alle zekerheid de DA gebeld, want ja... volgens de kenners in onze buurt waren we nu eenmaal niet goed bezig hé. Wie haalt het nu in zijn hoofd om een zogende merrie op enkel gras en hooi te zetten?!? De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ze de eerste 2 maanden na de bevalling toch wel zo'n 1,5kg merriebrokken bijkreeg die langzaam weer afgebouwd werd

Ik begon ook zelf te twijfelen of ze toch niks te kort kwam. Ze was niet mager, maar de verhoudingen klopten niet. En we vertrokken de week erop op reis...

Ook de DA vond dat ze er nu niet meer zo fit uitzag dan gewoonlijk. Ze stelde voor om bloed te nemen. Ze dacht ook aan een tekort van het één of ander.

Resultaat: GEEN TEKORTEN, wel wormen.

We waren uiteraard super tevreden dat ze niks tekort kwam, wat toch wel een bewijs is dat paarden echt wel zonder al het extra spul kunnen, zelfs al hebben ze een reuzeveulen met een enorme eetlust dat 5cm per maand groeit.

Die wormen, daar schrok ik toch wel van. Onze paarden worden op tijd en stond ontwormd, volgens de geijkte schema's. (ik weet wel dat hier op het forum de meningen verdeeld zijn over ontwormen, maarja ik ben nu eenmaal een type van "beter voorkomen dan genezen").
En in het verleden hadden we nog nooit wormen ontdekt na het ontwormen. Het was dus iets waar ik niet direct aan had gedacht.

Ik had mijn ontwormingen al klaarliggen (kwestie van met een gerust gemoed naar het buitenland te vertrekken), dus zei ik tegen de DA: ik geef ze alle 3 hun portie eqvalan duo (ook tegen lintwormen)

De DA raadde aan om de merrie toch Equest te geven, dus ik stante pede een apotheek gezocht (het was zaterdag en de woensdag erop vertrokken we voor 10 dagen naar de andere kant van de wereld).

Dus merrie op Equest, Qadish(veulen) en Nexor op Eqvalan duo.
Zondagavond ontdekten we voor de allereerste keer wormen bij onze paarden. In die van Q 2 spoelwormen en ik vermoedde ook lintworm, maar dat zag ik niet goed, want zo veel licht is er niet aan de stallen.

Maandag werd het dan duidelijk: spoelworm bij het veulen, lintworm bij veulen en ruin en dan ook nog kleine rode wormpjes bij de ruin.
Ik vond het maar een akelig zicht...
Bij de merrie: niet direct iets te vinden (op basis van één verse hoop).
Ik slecht gezind op mezelf natuurlijk, want ja, had ik haar toch ook maar dat lintwormenspul gegeven...

Intussen zijn we terug van de andere kant van de wereld en heb ik gisteren nog eens ontwormd (nu wel alle 3 met lintwormprodukt). Straks eens een update maken.

In elk geval, onze merrie is veel levendiger, ravot weer enthousiast met de andere 2, ziet er ook weer wat beter uit. Ze zal zich dus toch slecht gevoeld hebben van die wormen, denk ik...
Ben eens benieuwd wat morgen de wandeling (morgen dagje vrijaf hé?) gaat geven...

En wie zorgde voor onze beestenboel toen we weg waren?.... inderdaad, weer mijn vader, die alweer schitterend werk geleverd heeft. (volgens mij heeft hij zelfs elke worm geteld...)

Nog effe een anekdote:
ik was op reis met collega's en op een bepaald ogenblik stelden ze de vraag of mijn pa wel verstand had van paarden verzorgen...
Mijn antwoord was... ik vertrouw hem meer dan de "standaard"-paardenmens in onze buurt (op één vriendin na). En dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Als je weet dat ze geregeld "echt stoute" veulens tegen de grond moeten leggen om ze "manieren" te leren... nu ja ... dan probeer ik het wel op mijn manier en heb ik liefst dat ze uit de buurt van onze Q blijven...

Maarja... Wij hebben ook alle geluk van de wereld dat we zo'n "braaf" veulentje hebben, die we overal kunnen aanraken en zelfs al zelf kunnen bekappen... weliswaar in 2 keer, maar toch... Hout vasthouden zeker?!?

groetjes, Lena

Dit moet ik weer even kwijt...

Zo ergens begin oktober vond ik dat mijn Pavke, moeder van haar toen bijna 6 maand oude veulen, wat tam en lusteloos werd.
Manlief merkte dit eerst niet zo direct op, maar na 2 buitenritjes kwam hij ook tot de conclusie dat haar enthousiasme verminderde. Ze bleef in een galop netjes achter onze ruin, wat niet echt haar ding is. Ze was ook niet meer zo speels in wei.

Voor alle zekerheid de DA gebeld, want ja... volgens de kenners in onze buurt waren we nu eenmaal niet goed bezig hé. Wie haalt het nu in zijn hoofd om een zogende merrie op enkel gras en hooi te zetten?!? De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ze de eerste 2 maanden na de bevalling toch wel zo'n 1,5kg merriebrokken bijkreeg die langzaam weer afgebouwd werd

Ik begon ook zelf te twijfelen of ze toch niks te kort kwam. Ze was niet mager, maar de verhoudingen klopten niet. En we vertrokken de week erop op reis...

Ook de DA vond dat ze er nu niet meer zo fit uitzag dan gewoonlijk. Ze stelde voor om bloed te nemen. Ze dacht ook aan een tekort van het één of ander.

Resultaat: GEEN TEKORTEN, wel wormen.

We waren uiteraard super tevreden dat ze niks tekort kwam, wat toch wel een bewijs is dat paarden echt wel zonder al het extra spul kunnen, zelfs al hebben ze een reuzeveulen met een enorme eetlust dat 5cm per maand groeit.

Die wormen, daar schrok ik toch wel van. Onze paarden worden op tijd en stond ontwormd, volgens de geijkte schema's. (ik weet wel dat hier op het forum de meningen verdeeld zijn over ontwormen, maarja ik ben nu eenmaal een type van "beter voorkomen dan genezen").
En in het verleden hadden we nog nooit wormen ontdekt na het ontwormen. Het was dus iets waar ik niet direct aan had gedacht.

Ik had mijn ontwormingen al klaarliggen (kwestie van met een gerust gemoed naar het buitenland te vertrekken), dus zei ik tegen de DA: ik geef ze alle 3 hun portie eqvalan duo (ook tegen lintwormen)

De DA raadde aan om de merrie toch Equest te geven, dus ik stante pede een apotheek gezocht (het was zaterdag en de woensdag erop vertrokken we voor 10 dagen naar de andere kant van de wereld).

Dus merrie op Equest, Qadish(veulen) en Nexor op Eqvalan duo.
Zondagavond ontdekten we voor de allereerste keer wormen bij onze paarden. In die van Q 2 spoelwormen en ik vermoedde ook lintworm, maar dat zag ik niet goed, want zo veel licht is er niet aan de stallen.

Maandag werd het dan duidelijk: spoelworm bij het veulen, lintworm bij veulen en ruin en dan ook nog kleine rode wormpjes bij de ruin.
Ik vond het maar een akelig zicht...
Bij de merrie: niet direct iets te vinden (op basis van één verse hoop).
Ik slecht gezind op mezelf natuurlijk, want ja, had ik haar toch ook maar dat lintwormenspul gegeven...

Intussen zijn we terug van de andere kant van de wereld en heb ik gisteren nog eens ontwormd (nu wel alle 3 met lintwormprodukt). Straks eens een update maken.

In elk geval, onze merrie is veel levendiger, ravot weer enthousiast met de andere 2, ziet er ook weer wat beter uit. Ze zal zich dus toch slecht gevoeld hebben van die wormen, denk ik...
Ben eens benieuwd wat morgen de wandeling (morgen dagje vrijaf hé?) gaat geven...

En wie zorgde voor onze beestenboel toen we weg waren?.... inderdaad, weer mijn vader, die alweer schitterend werk geleverd heeft. (volgens mij heeft hij zelfs elke worm geteld...)

Nog effe een anekdote:
ik was op reis met collega's en op een bepaald ogenblik stelden ze de vraag of mijn pa wel verstand had van paarden verzorgen...
Mijn antwoord was... ik vertrouw hem meer dan de "standaard"-paardenmens in onze buurt (op één vriendin na). En dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Als je weet dat ze geregeld "echt stoute" veulens tegen de grond moeten leggen om ze "manieren" te leren... nu ja ... dan probeer ik het wel op mijn manier en heb ik liefst dat ze uit de buurt van onze Q blijven...

Maarja... Wij hebben ook alle geluk van de wereld dat we zo'n "braaf" veulentje hebben, die we overal kunnen aanraken en zelfs al zelf kunnen bekappen... weliswaar in 2 keer, maar toch... Hout vasthouden zeker?!?

groetjes, Lena

Lena schreef op dinsdag 10 november 2009, 16:46:

knip

SORRY verkeerde forum... heb het gekopieerd naar het andere

Een klein goed nieuwberichtje...

Gisteren is de DA weer even geweest voor Q zijn 2de griep/tetanosspuit (hij wordt volgende wee 7 maanden). Ze vond 'm er "perfect" uitzien en wat was hij goed "eigen"... Is hij altijd zo??? Komt hij zo meestal naar je toe? ...
...Ja dus, maar we moeten zo nu en dan toch wel eens duidelijk een grens stellen, maar intussen kunnen we ook al zijn hoefjes bijwerken....

En toen zei ze "ze komen niks te kort, ook de merrie niet".
Mijn antwoord: "nee ik dacht het al, en ze krijgen enkel maar hooi"... gewoon langs mijn neus weg.

Nou, ze keek mij aan met een blik van "dat kan je onmogelijk menen".
Ze zei: "Amai, dan hebt ge zuinige paarden... en het veulen... wat krijgt die bij?"
Ikke weer: "ja... ook hooi natuurlijk en voor de rest mama's melk".
Ze was echt verbaasd. "Goh... en dat met zo'n reuzenveulen"
Toen zei ik dat hooi eigenlijk toch hun basiseten was en dat al de rest maar extra is... En ja dat moest ze toegeven, maar toch hé... volgens mij is ze dit nog niet veel tegengekomen.

Nu ik vergeef het haar van harte, ze is nog jong (nog geen jaar bezig, samen met een DA met meer ervaring, maar ik heb echt wel vertrouwen in haar en ze is erg open en altijd bereid om uitleg te geven) en wie weet wat ze ooit nog allemaal kan leren van die paarden van ons...

Nu, het doet wel deugd om zo'n reacties te krijgen. Mijn dag kon alweer niet meer stuk...

Groetjes, Lena

Trudy schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:25:


Dat zijn mooie beelden om naar te kijken. Onze paarden komen niet zo naar ons toegerend, die komen op hun gemakske goeiendag zeggen.
Merrie en veulen... het is altijd mooi om naar te kijken. 2 jaar zal bij ons niet lukken vrees ik, ons veulen is een hengstje...
Lena

knip

lap, weer 't verkeerde forum. Ik verplaats het effe...

Een klein goed nieuwsberichtje...

Gisteren is de DA weer even geweest voor Q zijn 2de griep/tetanosspuit (hij wordt volgende wee 7 maanden). Ze vond 'm er "perfect" uitzien en wat was hij goed "eigen"... Is hij altijd zo??? Komt hij zo meestal naar je toe? ...
...Ja dus, maar we moeten zo nu en dan toch wel eens duidelijk een grens stellen, maar intussen kunnen we ook al zijn hoefjes bijwerken....

En toen zei ze "ze komen niks te kort, ook de merrie niet".
Mijn antwoord: "nee ik dacht het al, en ze krijgen enkel maar hooi"... gewoon langs mijn neus weg.

Nou, ze keek mij aan met een blik van "dat kan je onmogelijk menen".
Ze zei: "Amai, dan hebt ge zuinige paarden... en het veulen... wat krijgt die bij?"
Ikke weer: "ja... ook hooi natuurlijk en voor de rest mama's melk".
Ze was echt verbaasd. "Goh... en dat met zo'n reuzenveulen"
Toen zei ik dat hooi eigenlijk toch hun basiseten was en dat al de rest maar extra is... En ja dat moest ze toegeven, maar toch hé... volgens mij is ze dit nog niet veel tegengekomen.

Nu ik vergeef het haar van harte, ze is nog jong (nog geen jaar bezig, samen met een DA met meer ervaring, maar ik heb echt wel vertrouwen in haar en ze is erg open en altijd bereid om uitleg te geven) en wie weet wat ze ooit nog allemaal kan leren van die paarden van ons... HAHAHAHAHAHA

Nu, het doet wel deugd om zo'n reacties te krijgen. Mijn dag kon alweer niet meer stuk...

Groetjes, Lena

Coralie schreef op maandag 23 november 2009, 15:47:


Yep, ik heb gelijkaardige fotootjes van die ettertjes. Mijn DA zei ook dat ze van horzels kwamen (en ik doe zo mijn best om die eitjes van hun vacht te halen Grr )
Lena

Joels schreef op woensdag 25 november 2009, 16:27:


GEDULD, GEDULD, TIJD, RUIMTE GEVEN, NIET OPSLUITEN, eerlijk zijn, aanwezig zijn, vriendelijk maar duidelijk zijn, altijd rustig benaderen, probeer een maatje voor hem te zoeken als hij die nog niet heeft, verwacht niets van hem en wees blij met wat je van hem krijgt.

Onze ruin was 15 toen we hem kochten. Ik heb hem gekocht omdat hij "rustig" was. Nadien (bijna 2 jaar later) hebben we beseft dat we een depressief paard hadden, dat absoluut geen vertrouwen had in mensen, maar zo goed was om niet te bijten, stampen of wat dan ook... hij hield alleen niet van contact, legde zijn oren naar achter bij aaien of borstelen, trok altijd zijn hoofd terug als je hem daar wilde aanraken... kortom, hij werd het liefst gerust gelaten

Nu zijn we weer 3 jaar verder en we hebben een content en actief paard in de wei staan dat de baas speelt over merrie en geweldig kan ravotten met ons veulen, die uit zichzelf goedendag komt zeggen als we aan de wei komen, een heerlijke kameraad die nu meestal wel van van een stevige aai/poetsbeurt houdt, een paard dat chagerijnig wordt als je je teveel met de andere bezig houdt, dat dus nu wel aandacht vraagt, dat met plezier dingen voor je apporteert...
Hij is nu 19 en hij is volop bezig aan zijn 2de jeugd...

We beseffen dat we hem 2 jaar tekort hebben gedaan, en hij heeft blijkbaar ook geen leuk verleden gehad (wat precies, weten we niet), maar dat heeft hij ons blijkbaar vergeven. Als jij al positief kan starten...

GEDULD DUS,
Lena

Joels schreef op vrijdag 27 november 2009, 12:35:


Hallo,

Ik heb een gelijkaardige situatie meegemaakt. Mijn ruin stond 24/24 op stal. Hoogstens één keer of 2 keer per week een uurtje buiten, nooit gras, vooral krachtvoer.

De overgang heeft zo'n maand geduurd (van 1 mei tot begin juni). Begonnen met een uur per dag op de wei, en dit langzaam opgebouwd. De mest werd nauwkeurig in het oog gehouden, als het wat platter werd, dan werd hij weer wat vroeger binnengehaald.
Op de plaats waar hij toen terecht kwam werd al veel meer hooi gevoerd en in verhouding minder krachtvoer.

Hij is toch wel een half jaar echt mager geweest (maar wel erg actief), je zag hem echt invallen (echt niet mooi om naar te kijken), terwijl ons andere paard dat we toen kochten en wél al veel op de wei kwam er wel goed uitzag.
Hij kreeg bietenpulp bij en ook nog steeds krachtvoer, maar dat hielp in die periode precies niet veel.
De 2 de winter lukte het ook nog niet zonder deken (de eerste kwam het nog niet bij ons op om het er niet op te leggen).
Op dit ogenblik staan ze beiden enkel op hooi, en zelfs niet meer continu omdat ze te dik zijn (zelfs onze zogende merrie).

Onze ruin heeft dus echt wel een overgangsperiode doorgemaakt, om zijn spijsvertering te laten wennen (in die periode had ik nog nooit van PN gehoord en zat ik echt met de idee dat we niet goed bezig waren).
Nu weten we gelukkig beter en we hebben nog geen seconde spijt gehad (hoewel we in deze periode wel eens zuchten als we in de regen en modder mest aan het ruimen zijn)

Dus doe het rustig aan, en weet dat het tijd vraagt. Observeer je paard goed en volgens mij kunnen ze het op termijn allemaal. Volgens mij maakt het niet zo veel uit in welke periode dat je begint, zorg er gewoon voor dat je het gras langzaam opbouwt, en geef hem onbeperkt hooi (dat deden wij niet).

Groetjes, Lena

stumperd schreef op zondag 29 november 2009, 16:48:


Ik had je berichtjes ook al gemist, fijn dat je terug bent, maar zeker niets forceren hé, zulke dingen hebben tijd nodig.
Ook van mij veel moed toegewenst in deze moeilijke tijd.
Lena

Christel Provaas schreef op woensdag 2 december 2009, 19:10:

Wat is er mis met compostwormen aaien???
Ik heb trouwens een nichtje dat zeer graag zo'n compostworm als huisdiertje zou hebben (net als een stel huisspinnen, sprinkhanen, kevertjes....), echter mama verzet zich hiertegen met klem.

Sky schreef op donderdag 3 december 2009, 11:22:

Zij rijdt dus Zichbaar Zeer Zwaar
Valt dit niet gewoon onder dierenmishandeling?

Bij deze hele vegetariërdiscussie heb ik heel gemengde gevoelens. Ik ben er geen, en ik ga er ook geen worden.
Maar ik ben blij dat ik de keuze heb om het al of niet te doen.

Ik ben vorige maand naar Burkina Faso geweest, het 3de armste land in de wereld. En we hebben steun verleend aan kleinschalige dierenkwekerij (een 20 tal kippen en eenden en een 5-tal schapen).
Ik hoop dat ze veel nakomelingen krijgen zodat ze allemaal smakelijk opgegeten kunnen worden... en een aantal gezinnen net iets meer te eten hebben dan wat maispap of iets dergelijks (als de oogst al niet mislukt).

Lena,
Een rare blanke, die paarden heeft en er niks nuttigs mee doet (niet om op te eten, niet om een kar te trekken, niet om geld mee te verdienen)