Marlies Sanders schreef op donderdag 22 oktober 2009, 11:41:
> van lennep schreef op donderdag 22 oktober 2009, 11:35:
>
>> Ik ben een paardenleek [heb wel een beetje verstand van Namkje
>> Gr Esther
>
> gogo Esther...
> Dit geeft de gewone mens weer moed...
Moedeloos wordt je er van he .Het lijkt wel of het nooit goed genoeg kan zijn.
Ik denk geregeld , moet ik het uberhaupt wel proberen?... maar goed , heb ze nou eenmaal staan hier
Ik neem mij voor om goed te luisteren , en dan zien we wel waar we uit komen toch?!
Ik blijf me elke keer weer verbazen over de lesgevers , die eerst heel correct een theoretisch verhaal ophangen voor dat je een oefening moet doen , en dan vervolgens lopen te ''klagen'' over het feit dat ik me niet kan ontspannen , en meer op mijn gevoel bezig moet zijn , maar wat er uitgelegd wordt , moet wel correct worden uitgevoerd!
Dat maakt mij nou echt moedeloos......
Als ik het denken loslaat , dan kan ik echt geen goede oefening laten zien.
Ik heb nu een les gehad , en die dame laat mij ervaren wat er fout gaat , bv ik moest teveel druk op de schouder van het paard uitoefenen. Dat voelde niet goed.
Dat kon nooit de bedoeling zijn , en dat ervoer ik zelf. Het was de bedoeling dat ik die schouder begrensde , en niet weg moest duwen.
En toen kreeg ik de uitleg wat er nou eigenlijk fout ging.
Ik ben zo benieuwd hoe zich dit verder ontwikkeld , en heb gewoon zin in mijn volgende les.
Marlies , niet de moed opgeven hoor!
We keutelen gewoon lekker verder , en misschien , ooit is er sprake van goed en mooi rijden , maar tot die tijd is er altijd nog het leuk samen bezig zijn , en dat Kan nooit verkeerd wezen!
Gr Esther
Warboel
