Hoi Trudy.

Omdat ik geen zin heb om mensen door te blokken kwijt te raken, vertel ik Bianca hoe ik naar het schrijven in dat draadje kijk.

Want ook zij is waardevol voor mij hier.

Maar normaal zegt ik niet over dat soort dingen en pas vroeg iemand mij: als jij je mond niet open doet, weet ik niet wat jij denkt.
Tja, een waarheid als een koe. :)

Vandaar dat ik het voor èèn keer zei.
De toon van mijn schrijven was vriendelijk en op een uitleggende toon.
Ik ben meestal heel rustig, ook in mijn praten.

Groetjes, Joke.

Trudy schreef op donderdag, 25 november 2004, 23:36:


Ik lees niet op Bokt en zo te zien mis ik daar ook niets aan.

Maar als we niet willen dat wij negatief op andere sites over de tong gaan, laten we het dan ook niet over andere sites hun schrijvers doen.
Wees ergens of wees er niet, reageer daar of reageer niet......maar praat niet over anderen zonder dat het iets opbouwd.
Is mijn motto.....als ik er aan denk. :)

Ja, het fout gebruiken van NH technieken.
Ik ben positief over join up, anderen hebben het misbruikt zien worden op paarden......wat is dan erg, dat ik join up ophemel of dat een ander met vuurwerk en een te kort lontje speelt?

Dichterbij (in eigen stal) vrede houden, is al moeilijk genoeg.
Over waarom een paard zich gedraagt zoals hij zich gedraagt....pijn hebben en een ander roept hij stelt zich aan.

Aanstellende paarden, jaja, alsof ze niets anders te doen hebben.

In ieder geval , je staat er niet alleen in....ergeren, zielig vinden, me verbijten...... doe ik ook.

Geniet van deze dag en verander wat je kunt , laat de rest los, je kan niet de hele wereld op je schouders nemen.
Joke.

Peter Donck schreef op vrijdag, 26 november 2004, 0:31:


Is de jacht al afgelopen? :)

Piet schreef op vrijdag, 26 november 2004, 8:50:


Ik heb die man al jaren niet meer (op tv) gezien.
Er was een tijd een leuk engels programma op tv.
Over allerlei soorten "probleem"dieren.
Van papagaaien, tot paarden, honden, katten en zelfs een lama.
Raad eens waar altijd de verandering van moest komen?
Juist de eigenaars.

Bij honden werd ook meestal het clickerprincippe gebruikt om de situatie te verbeteren.
(Doet me altijd aan zo een kikkerspeeltje van blik denken, met een klein lipje er onder, klik, klik).

Dus niets nieuws onder de zon.
Martin Gaus is dus ook ook een : wat de boer niet kent, dat eet ie niet.....te lang geweest.
Hollandse stijfkoppigheid. :)


Ik heb de klikker-methode niet bij paarden gebruikt zien worden.
Dus ik kan er niet over oordelen.
Tot nu toe heb ik er ook geen behoefte voor gevoelt.
(Zou ook niet weten waar ik hier een klikkeraar moet vinden :) ).


Kijk, dit hier boven is dus link.
Kinderen met een speeltje aan de gang laten gaan en straks te pas en te onpas dat geklik overal horen.
Maar ik zal wel weer allerlei ongelukken zien en gestresste paarden en te negatief zijn.
Omdat kinderen zo graag aan elkaar willen laten zien dat ze "een truukje" kunnen met hun paard.

Ik ga maar naast Trudy op de bank zitten en samen flink kankeren op al die kl....mensen, die zo nodig methodes uit hun verband moeten rukken. :) :)

Tru, schuif op, meid!!!!!!

Hoi.

Klein probleempje. :)

Een paard die gezwollen gewrichten heeft gehad en nu een maand of anderhalf zonder ijzers loopt.........loopt op eieren.

Nou dacht ik: hij heeft echt pijn.
Anderen zeiden: hij stelt zich aan.

Kan een paard zich aanstelllen?
Geloof er geen bal van!

Sommige zullen kleinzeriger dan anderen zijn, okè.

Nu wilde ik het testen.

Dwingen tot lopen............een ramp voor hem en een ramp voor mij.
Nam uren in beslag en hij hgield meer zijn hoofd achterover en ik voelde mij een tiran.

Laten staan waar hij stond met de deur open.
Met hele kleine stapjes met lange tussenpozen kwam hij voorzichtig de stal net zover in dat hij rond kon kijken.
En daar stond hij.
Ik kon hem poetsen, benen oplichten en verder mijn werk doen zonder dat hij een stap verzette.
Ja, met been optillen dat hij pijn had (net als een hond met een sneeuwklomp tussen zijn tenen).

Toen maar met een stukje wortel voor houden.
Hij rekte zijn nek en rekte zijn nek en dan wiebel wiebel, stapje en weer proberen.
En zo met kleine stapjes hem naar buiten gekregen........ging niet veel sneller dan met dwingen.
Zo ook met brood.

Hij heeft overal oppervlakkige huidwondjes.
Wat vertelt dat hij zich liever laat bijten dan dat hij verplaats voor de andere paarden.

Ik geloof dus niet in aanstellen.
Maar wil open staan voor de gedachte dat hij zolang pijn heeft gehad, dat hij het nog steeds verwacht maar niet meer heeft.
Dat de pijn dus tussen zijn oren zit.

Vandaag waren voor de eerste keer sinds lang er anderen bij en liep hij ook niet.
Dus ik zei: ik lok hem iets sneller met stukjes appel naar buiten.
Nou een reactie alsof ik mijn ziel aan de duivel verkocht!
Nu doet hij niets meer zonder beloning, werd er gezegd.

Toch wil ik hem leren dat lopen wel weer leuk is en geen pijn meer doet.
Als ik dat met eten moet doen en dat in de loop der tijd verminderen....so be it.

Maar ben ik fout bezig,zijn er beter methodes?
Wat vinden/denken jullie?

jenneke schreef op zaterdag, 27 november 2004, 17:18:


NH, naturel horsmannship?
Na een kursus bedoel je?

Nee, heb ik niet en doe ik niet....heb geen boek van Parelli in mijn handen gehad.
Mijn collega heeft wel een cursus gevolgd en zij heeft zo een beetje uitgelegd: wijken voor druk, een paard zoekt zijn vrijheid en meet de losse teugel rijden.
Hoe minder de hulpmiddelen, hoe beter.

Paard natuurlijk: zonder ijzers is goedkoper.
Scheelt je per 8 weken een smid.
Hier op de site vind je heel veel info.
Je hebt een rasp en een hoefmes nodig en dat is het.
Maar het is wel prettig om te weten wat je doet.
Dus als je een keer een natuurlijke bekapper laat komen in plaats van de smid, kan die je vertellen hoe je het bij kunt houden.

Dus ik denk dat het al met al niet zo duur is.