Gea R schreef op zondag 8 november 2009, 9:42:


Inderdaad, bij paarden in een kudde gaat het om eten, niet gegeten worden en meer paarden maken. Degene die ze er op dat moment voor aanzien dat daar het best voor kan zorgen mag leider zijn. Aan twee van de drie eisen voldoet clickertraining.
Eten, (daarom werkt een voerbeloning ook het beste) en focus ( het paard laten voelen door je consequent zijn, "" ïk zie alles",) dus vertrouwen en veiligheid.

Ik heb het niet over kunstjes. Kunstjes bestaan niet. Alles is terug te brengen op gedrag. Natuurlijk gedrag en gedrag wat wij mensen paarden aan willen leren. Of dat nu dressuur, western of vrijheidsdressuur is.
Ik heb daarom zo'n hekel aan vergelijken met een paard omdat we over het algemeen niet kunnen kijken. We zien de nuances niet bij hoe paarden met elkaar omgaan. De stelling "ik geef mijn paard een knal omdat ze dat in de kudde ook doen" vind ik zo ongeveer het stomste, boertigste, wat een mens kan zeggen.
Ook lichaamstaal valt onder natuurlijk gedrag van een paard.
Het is niet voor niets dat Bob Bailey zegt: Als je een kip ( in zijn ogen de moeilijkste, maar ook handigste soort) kunt trainen en je kent het natuurlijk gedrag van de andere dieren kun je elk dier trainen dat groter is dan een insect .
Dan hebben we het nog niet over onze eigen lichaamstaal, want er is geen groen paard die dat begrijpt. Dat leren ze pas aan als je uitgelegd hebt welk gedrag er verwacht wordt bij een bepaalde menselijke beweging.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 november 2009, 12:31:


Te simpel voor je ?


Neen, beste vriend je gaat NOOIT achteruit voor een paard. Dat ben ik helemaal met je eens. Het typeert het feit dat je niet echt weet waarover je praat als je dit verkeerd leest.
Jij bent het ook niet die achteruit gaat maar het paard.
Je leert hem achteruit te gaan en ook hoofd afwenden is zo gebeurd via shaping.


Je timing IS je click, je markering.

Vandaar ook het onvergelijkbare tussen paard-paard en mens- paard.
Hoewel de alpha merrie zeker wel bepaalt waar gegeten wordt en wanneer het tijd is om op te breken.

Ik beweer dus hier en nu dat ook een onzeker persoon via de clickermethode automatisch leider wordt, wanneer hij/zij JUIST kan clickeren


Ik wordt alleen boos als er moedwillig onzin wordt verkocht.
Ik denk niet dat je me ooit hebt zien beweren dat alle andere mensen op de wereld dommerikken zijn, ik vind het alleen jammer dat ze soms niet exact weten waarover ze spreken en daar hun oordeel op baseren.

Ellen2 schreef op zondag 8 november 2009, 13:04:


Ik denk juist dat je dat ontwikkelt met clickertraining.
Timing - concentratie- focus , trainingsplan maken, dus vooraf weten wat je volgende doel is.
Leer je een van de dingen niet, kun je ook niet clickeren.
Maar in ieder geval zijn de zaken dan te benoemen en te verbeteren ipv zoiets ongrijpbaars als zelfvertrouwen en tucht

Prachtig verhaal Wil. Een enorm mooi voorbeeld van hoe een paard leert. "WAT deed ik nou de vorige keer toen ik wél beloond werd"
Maar ik neem aan dat ie erop schijt ipv je voerplaats te scheiden?
Is trouwens ook aan te leren he. Begeleidingspaardjes leren ze om ergens te schijten waar het toegestaan is.

Ellen2 schreef op zondag 8 november 2009, 18:55:


Ik denk Ellen, dat één en één in dit geval drie is. Omdat je, je zult dat ongetwijfeld weten, wanneer je voor het eerst gaat clickeren met een paard wat dat ook nog nooit gedaan heeft, je helemaal niet bezig bent met je iets over leiderschap af te vragen. Je doet gewoon je uiterste best om de vaardigheden onder de knie te krijgen, maar ondertussen ben je ongemerkt met elke oefening, elke stap die je maakt , wel leiderschap aan het af dwingen.
Ik leer natuurlijk heel veel mensen de eerste handelingen aan en zie iedere keer weer hun verbazing wanneer ze voor het eerst het lampje bij het paard zien gaan branden als het iets voor hun doet.
Daardoor alleen al ontstaat er een enorme boost in het zelfvertrouwen. Dus ook dat groeit gelijktijdig met het leiderschap.
Heel verhaal, maar ik bedoel dus, net als een betere timing, focus enz. ook dat ongemerkt toeneemt.

angelique hage schreef op zondag 8 november 2009, 22:11:


Sjezus Angelique, ik heb geen idee natuurlijk, kan alleen maar met je meeleven. Sterkte!

Arabesk schreef op maandag 9 november 2009, 9:39:


Graag! Helaas kon ik door omstandigheden niet weg gisteren, had er graag bij geweest, dus een verslag zou welkom zijn!

Merel Stoffers schreef op maandag 9 november 2009, 15:32:


Nou snap ik ff iets niet.
Wordt niet zo sterk gereden terwijl schoudervoor over 4 sporen gaat en schouder in over drie?

Christel Provaas schreef op maandag 9 november 2009, 17:35:


In de moderne rijderij is men met 3 hoefslagen tevreden: binnenachterbeen in spoor van buitenvoorbeen.
Met nul komma nul gymnastische waarde?

p3.html" target=_blank>http://eurodressage.com/reports/shows/2009/09gdf/rep3.html
Nou nog wat meer weten over 'shoeing" ....

Christel Provaas schreef op dinsdag 10 november 2009, 9:26:


Ah ja natuurlijk. Voor óns. Maar mogelijk dat de 23 uur op stalders erover na gaan denken als zo iemand het zegt.

Cindy Helms schreef op woensdag 11 november 2009, 10:38:


Ja buitenbeen erbij, binnnenbeen eraf en op buitenzitbeenknobbel, om het voor het paard gemakkelijker te maken een ruime zijwaartse stap te doen,maar recht blijven zitten en met binnenteugel de hoek van je schuinte bewaken . als ik het goed heb

van lennep schreef op woensdag 11 november 2009, 10:12:


Waar zit dat een titer?

e m kraak schreef op donderdag 12 november 2009, 0:54:


Tamelijk toepasselijk stukje op een maillijst:

Kind of an odd perspective - but I started using clicker training with my
horse because he knew a lot more than I did when I started riding him and I
wanted a way to communicate with him that was clearer than my confusing
seat/hand/leg cues. The stock negative reinforcement way to train is ask for
something and when you get it, quit asking. So exactly how was my horse
supposed to know whether my ceasing to push him sideways with my weight was
because he had done what I wanted (fall out through his outside shoulder) -
or because I had given up futilely asking for something I was not getting
(leg yield)?

My dressage instructor wasn't a big believer in clicker training, but she
was willing to tell me when she could see a couple of steps of what we were
trying to get. So this evolved into a kind of odd version of TAG teaching -
the instructor would tell me when I had reached my "tag point" and then I
would click and treat. This drove her nuts because then the horse would
stop. But I liked it because 1) I had mental snapshots of what we were
trying to do (so how did it feel just as she said "there"?) and 2) my horse
would volunteer leg yield if I got even close to asking for it - so I got
more opportunities to practice what it should feel like.

eva claey schreef op donderdag 12 november 2009, 17:37:


Leuk Eva, natuurlijk zie ik een aantal dingen die ik je zo niet geleerd heb, bv het op die manier achteruitgaan aanleren terwijl je erop zit ( maar daar zijn we ook helemaal niet aan toe gekomen) en nog wel wat dingen maar het is toch mooi dat je zo met je paard bezig bent? LOL met je knol!!!