Een weekend begin november, om exact te zijn 7 en 8 november 2009.
In een eerder topic had ik Eddy al eens gevraagd of hij mij niet wilde helpen met Jeen en in de toekomst met Nolasco. Omdat dit weinig met het topic te maken had, heb ik hem maar eens privé een mailtje gestuurd. Als antwoord kreeg ik terug “Kom eens naar hier, praat eens met me, kijk hoe ik werk en neem dan je beslissing!”
O, okay?! Eddy geeft les bij Outbackriding aan de rand van het natuurdomein “De Merode”. Afgesproken dat ik zaterdag 7 november zou komen, ’s middags les zou krijgen en de volgende dag met Outbackriding een trektocht zou maken. Ik ben niet alleen gegaan, ik heb mijn dochter José, meegenomen.
De avond er voor kreeg ik een mailtje dat ik regenbestendige kleding mee moest nemen en dat hij 4 paarden voor ons gereserveerd had. 4 paarden!!!! Je maakt een geintje, toch? Nee, niet echt.
Dikke shit, dacht ik toen, maar goed we zien wel …
Aangekomen bij Outbackriding gingen José en ik op zoek naar een man met een paardenstaart … we vonden hem al snel, bezig een paard te zadelen, want er kwamen zo wat kindjes rijles nemen. Bij de paardjes gekeken, beetje rond gewandeld en daar kwamen de leskindjes … eentje was 4 jaartjes oud en ééntje van, ik geloof, 8. Tijdje met moeder en vader staan kletsen. Ze reden zelf ook en vonden het belangrijk dat de kinderen goed leerden rijden. Voor het kleine mannetje van 4 was het nu vooral wennen en ontspanning. Dat kleintje is mij bij gebleven. Eddy had de paarden gezadeld, kindertjes er opgezet en liep er zelf naast en ging lekker een uurtje met ze naar buiten. Allemaal blijde gezichtjes.
Na dit lesje, had Eddy ons ingepland. Eddy op zijn Indy, ik op Smart en José op Sinia (hoop dat ik haar naam goed heb), we gingen naar buiten … o okay! Mijn tweede buitenrit ooit. Mijn eerste heb ik recent met Goke gedaan samen met een vriendin hier in de bossen op de Veluwe. Met Jeen ga ik niet naar buiten, gewoon omdat ik het niet durf. Tijdens het rijden uitleg gekregen over houding, zit, teugelgebruik en welke oefeningen je kunt doen in het bos. Draven, licht rijden, wanneer wel lichtrijden, wanneer niet lichtrijden en … pfffff … daar komt ie … het galopje! Ik had nog nooit met een paard buiten in een galop gereden. Wel thuis in de bak, maar niet in de echte buitenlucht. Ik zat daarbij ook nog eens op een voor mij vreemd paard, vreemd zadel (western) … gevolg: geen balans en naar beneden kijken. Eddy zat achterstevoren op zijn paard en riep: “Anja, kijk eens hier, kijk eens hier!” met zijn vingers wijzen naar zijn eigen ogen. En ja hoor, Anja kon weer normaal zitten. Dit hebben wij een paar keer geoefend. Stap, draf, galop … afhankelijk van de ondergrond, wel of niet doorzitten, wisselen van been tijdens het lichtrijden. Na een uurtje kwamen wij weer terug. We zouden ’s middags weer gaan. Echt? Ja, echt!
Tweede deel was zo mogelijk nog mooier. Zelfde paardjes, geheel andere route. Heuveltjes met mooie droge zandpaadjes. Ik was inmiddels wat beter gewend aan het paardje en het zadel, dus ik kreeg het “WOW” gevoel. Wat een ongelooflijk mooie omgeving om met je paard naar buiten te gaan alsof je in een sprookje rijdt! Heuveltjes waren best steil, dus paardje moet gang hebben om er makkelijk op te komen. Galop dus. Nou hahahaha … dat ging best goed, al zeg ik het zelf! Prachtige heuveltjes genomen en toen de finale. Eddy legde uit dat als wij okay waren, we bij het volgende heuveltje halverwege op een iets vlakker gedeelte zouden versnellen. Waren wij okay? Ja, wij waren okay. Dus eerste gedeelte in galop naar boven, hij draait zich op het vlakkere gedeelte om en vroeg “ja?” Wij weer braaf knikken “ja” … ja Jezus, weet ik veel … kusgeluidje naar paardjes en pieuuuuuwwwwwww weg waren ze. Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en toen ik boven kwam riep ik “CRISIS! Dat is hard!” Ik vond het geweldig. Hele steile smalle kronkelpaadjes naar beneden. Uitleg gekregen wat je traint als je hier met je paard regelmatig loopt. Wat je het paard leert door zo te rijden en helemaal happy peppy terug naar Outbackriding. Eddy was daarna direct weer druk met andere mensen. Wordt door iedereen aangesproken, heeft voor iedereen een hartelijk woord. Van jong tot oud, mensen lopen met hem weg en hij heeft oog voor iedereen.
Ik zal héél eerlijk zijn. Ik heb dat weekend dingen gedaan die ik nog nooit gedaan heb. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, geen moment onzeker en voelde me welkom. Je krijgt eerlijke feedback over je rijstijl, je verbeterpunten en een oprecht advies.
Zondag hebben wij meegedaan met de trektocht. Hier rijdt Eddy nooit in mee. Zonder een vervelende opmerking naar Outbackriding te willen plaatsen, het zijn hele lieve en aardige mensen, maar trektochten … nee niet mijn ding. Je gaat met mensen die soms nog nooit op een paard gezeten hebben drie uur naar buiten onder begeleiding, hele goede begeleiding. De groep splitst zich op een gegeven moment, mensen die een galopje willen gaan in de ene groep, mensen die het niet kunnen of willen gaan in een ander groepje … José en ik gingen in het groepje van het galopje. Dat hebben wij één keer gedaan en zijn toen vlug naar het andere groepje gegaan. Paarden lopen te dicht op elkaar, mensen houden geen rekening met elkaar, kortom ik vond het een chaos en niet prettig, terwijl ik ook nog eens op hetzelfde paard zat als de dag er voor! Na de drinkpauze heb ik dan ook besloten dat het genoeg was … als ik op een paard wil zitten, kan ik dat thuis ook. Daarnaast zat ik inmiddels aan mijn lichamelijk max qua paardrij uren en ik begon het in de billen te voelen. Ik snap nu de tip van Michiel … fietsbroekje aan …
Ik vond het een geweldig weekend. Ik heb in mijn zoektocht naar les/trainers e.d. zoveel bekende namen en stallen gezien en gesproken, maar het gevoel wat deze man je kan geven, ben ik nog niet tegen gekomen! Ik ga lessen bij Eddy periodiek een hele dag (2 uur ’s morgens, 2 uur ’s middags) en als het allemaal een beetje mee wilt zitten, dan gaat Jeen maart/april volgend jaar op vakantie naar België. Ik zie mezelf al helemaal rijden met mijn Fries door die prachtige Belgische bossen! Ut perd van Zorro krijgt er een geduchte concurrent bij, namelijk mijn knol!
Geen sprookje dus, maar de real deal!
Warboel
