Ook GeenStijl heeft aandacht aan deze column besteed. Ze hebben het heel goed opgepakt:

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2009/11/internet_angstmachine.html

Het zal heel confronterend zijn voor veel paardenmensen, maar zo denkt een redacteur er met zijn gezonde verstand dus over:

"Je ziet een blauwe tong, je ziet dat het paard 'zijn tong over het bit heeft', maar dat is helemaal niet waar volgens Ankie. De beelden zijn vertraagd, en dat zou niet moeten mogen. Niet kijken dus. Een blauwe afgeknepen tong is niet zielig, vindT zo'n paard juist cool. Klaar nu?"

Als je de 'komen vrouwen klaar op een paard?'-achtige reacties negeert, merk je ook wel dat iedereen met z'n gezonde verstand wel doorheeft dat er iets niet goed gaat in de paardensport.

Ellen2 schreef op zondag 15 november 2009, 21:17:


Dat zou je denken... maar sommige mensen kunnen nog pagina's lang discussie voeren of een appel naar beneden of naar boven valt als hij eenmaal los komt van de boom...

Op sommige fora wordt nu de conclusie getrokken dat een dubbelgebroken bit 'veel beter' is (eh... is er iets niet duidelijk aan het filmpje???). En ieder martelwerktuigje waar ik geen 3D-model van heb gemaakt en dat niet apart in het filmpje behandeld is, is DUS 'goed'.

Nu zou ik heel veel tijd kunnen steken in discussie met mensen die niet eens toe willen geven dat 2 plus 2 vier is, hun vingers in hun oren stoppen en heel hard krijsen dat 'het bit net zo scherp is als de handen van de ruiter', maar ik steek de tijd liever in deel 2

Huertecilla schreef op maandag 16 november 2009, 16:27:


Dat was ons ook al opgevallen. Zouden die trieste mensen nog voor de spiegel kunnen staan zonder in huilen uit te barsten? Ik bedoel... als je het zo moet spelen en per se niet op inhoud... dan moet je toch wel ergens een heel klein beetje doorhebben dat je fout zit?

Aafke schreef op donderdag 19 november 2009, 12:51:


Tot hier vond ik het heel leuk om te horen!

Gevolg

Dit is dan wel weer een domper. Misschien bij deel 2 een disclaimer toevoegen? Als je zonder bit gaat rijden, doe het dan volgens het parelli programma of laat je begeleiden o.i.d.?

Michiel schreef op donderdag 19 november 2009, 21:04:


Tja, dat dacht ik ook al ergens... Ik vind het zelf gevaarlijker als een paard zo wild is dat je maar liefst de pijnprikkel van een bit nodig hebt om hem nog een beetje in bedwang te houden.

Misschien iets van een disclaimer a la: denk logisch na! Doe je dat niet, begin dan niet aan een paard.

Aafke schreef op vrijdag 20 november 2009, 8:08:


Ik vind het wel top van die meid dat ze doorzet. Kan me goed voorstellen dat je de schuld liever bij het bitloos rijden legt. En top van jou natuurlijk dat je haar hierbij helpt.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 20 november 2009, 9:08:


Arabesk en ik krijgen regelmatig commentaar dat we onze toon moeten matigen zodat we meer mensen bereiken. Ik snap de achterliggende kritiek wel, maar gematigder kan alleen als ik een potje ga zitten liegen. Paardenbladen zijn bijvoorbeeld leugenachtig gematigd, omdat ze doodsbang zijn hun abonnees of adverteerders kwijt te raken.

Daardoor krijg je gekke uitingen die bijvoorbeeld neerkomen op: "uit al het beschikbare onderzoek blijkt dat stang en trens ook op GP-niveau nooit recht in de mond zitten en altijd verkeerd inwerken zonder dat de ruiter het doorheeft, maar dat betekent natuurlijk niet dat het kwaad kan. Blijf maar rustig met stang en trens rijden. Als je goed kunt rijden, zul je dit ook wel goed doen!"

Wat kun je met zoiets? Niets. Mensen willen sowieso zoveel mogelijk in hun leven hetzelfde houden en uit zo'n tekst concluderen ze dus liever dat ze goed bezig zijn. Alleen als je iets heel duidelijk uitlegt, kun je mensen echt bereiken.

Het filmpje is eigenlijk gewoon een weergave van wat dr. Cook na vijftig jaar onderzoek heeft opgeschreven. Moet ik dan dat onderzoek overboord gooien en zeggen dat het allemaal wel meevalt, de beelden zo manipuleren dat het er minder pijnlijk uitziet als in het echt? In de hoop dat mensen dan wel luisteren? Natuurlijk niet.

De enige reden dat ze dan luisteren, is omdat ze dan horen wat ze willen horen. Hoe meer ik het bit goedpraat, hoe meer mensen willen luisteren.

Ook zo'n gek voorbeeld: een boek waarin enkele vooraanstaande mensen op paardengebied in Nederland ingaan op welzijn. In de opening zeggen ze al: "24 uur per dag buiten, zo ver willen we niet gaan."

Zijn ze helemaal gek geworden? Wat is daar 'ver' aan? Het is net zoiets als ten tijde van de slavernij zeggen: "Gelijke mensenrechten voor iedereen, nou, poepoe, dat is wel heel extreem! Laten we beginnen met de slaven slechts dertig zweepslagen per dag in plaats van tachtig per dag te geven. Maar helemaal geen zweepslagen, zo ver willen we niet gaan. Dat is voor die slaven zelf ook niet goed."

Iemand die inderdaad het beste met zijn slaven/paarden voorheeft denkt dan dus: "Oh, buiten zetten/geen zweepslagen is dus slecht voor mijn slaaf/paard, want het gaat volgens de schrijvers erg ver. Laat ik daar maar niet aan beginnen."

Het filmpje is bedoeld voor mensen die het beste met hun paard voorhebben. Keiharde sportruiters zul je nooit met argumenten voor paardenwelzijn kunnen bereiken, want zij geven alleen om prestaties en niet om welzijn. Maar om hun eigen gedrag goed te praten roepen ze wel 'nee, het filmpje is extreem en klopt niet'.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 21:40:


Ze trapte idd niet naar haar buik oid, anders had ik het wel herkend.

We hebben zelf colosan gespoten en toen kwam de boel weer op gang en poepte ze zand.

Ze had geen trek in hooi, maar wel in gras, dus hebben we haar op een apart weilandje gezet 's nachts en wat bietenpulp gegeven. Dit lustte ze wel.

De volgende ochtend leek ze al weer wat opgeklaard, echt fanatiek met hooi eten was ze nog niet. Toen gaf ik haar weer wat bietenpulp. Dit resulteerde weer in een slokdarmverstopping, grr ondanks dat het goed geweekt was. We weten inmiddels hoe we dat zelf moeten oplossen. Ik heb het weer losgemaakt en ben toen met haar gaan wandelen en gras laten eten in de berm (daar stond nog aardig lang gras).

Buiten was ze vrolijk dus ik heb haar weer bij de andere paardjes gezet. Toen ging ze wel weer staan suffen naast een hooinet en er niet van eten. Ik ga zo bij haar kijken hoe het nu gaat.

Huertecilla schreef op zaterdag 21 november 2009, 8:56:


Kan ik mij niet herinneren. Ik heb alleen ooit gezegd dat je uitleg voor de gemiddelde bokker vaak te ingewikkeld is (maar dat ligt ook niet geheel aan jou).

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 21 november 2009, 12:24:


Dan zijn we het met elkaar eens. Ik wil sowieso iets doen met het voorrekenen hoeveel kracht op de lagen komt te staan, maar het probleem is: hoe beter je het onderbouwt, hoe moeilijker het te volgen is. Hoe minder mooie plaatjes, hoe sneller mensen wegzappen. Hoe meer mooie plaatjes, hoe meer mensen zeggen: 'ach, het is maar een tekenfilmpje'.

Je hebt zeker gelijk dat sommige diehards altijd blijven ontkennen. Nu al beweren mensen op bokt dat ze absoluut echt zeker weten met 0 druk op de teugels rijden. In hun profielen zie je ze ondertussen op paardjes rijden met een neus die ver voorbij de loodlijn is getrokken.

Maar dat is denk ik net zoiets als wanneer je vraagt: staat jouw paard altijd buiten? Negen van de tien zeggen ja, en denken dat "alleen snachts op stal en in de winter slechts 2 uur per dag buiten" hetzelfde is als 'altijd buiten'.

Zo denken mensen die 'alleen met aanleuning' rijden ook dat ze niet aan het bit trekken.

Arabesk schreef op zaterdag 21 november 2009, 17:53:


Om nog meer in detail te treden: als het echt niet gaat, ga ik voor het paard staan met mijn gezicht naar hem toe, dan een stuk door m'n knieën zodat ik met mijn hoofd onder de nek kom. Mijn armen sla ik om hem heen en mijn handen komen bij elkaar bij de schoft. Dan kom ik omhoog door de buiging uit mijn knieën te halen en duw mijn schouder tegen de nek (niet met een klap of zo, zie het maar als een innige omhelzing).

Mijn handen blijven op de schoft, ik duw met mijn schouder zo hard mogelijk tegen de nek. Het paard wordt niet omgeduwd doordat ik hem met mijn handen op de schoft naar me toe trek. Ik knijpt de nek als het ware dicht met mijn handen aan de bovenkant en de schouder aan de onderkant.

Mijn armspieren houd ik gespannen en met mijn schouder houd ik de druk ook op de nek, maar m'n schouder gaat wel langzaam naar boven, zodat ik de prop in de nek langzaam omhoog duw. Het werkt net zoals een tube tandpasta leegknijpen. Als je een stuk heel goed uitknijpt, dan een stuk wat minder en dan weer goed, blijft er wat achter. Daarom dus over de hele lengte goed de druk er op houden.

Het is natuurlijk niet erg vriendelijk, maar liever dat dan dat een dierenarts een slang door de neus ragt.

Spirithorses schreef op zaterdag 21 november 2009, 22:47:


Volare heeft dus hetzelfde sinds die verstopping met compactgras. Ik denk dat het ook aan de neurotische tik ligt die dravers over het algemeen hebben. Iets in die maffe kop denkt dan: "JAAAAA SNEL ETEN ETEN ETEN VOORDAT IEMAND ANDERS HET OPEET!!!!!"

Nils Vellinga schreef op maandag 23 november 2009, 21:29:


Dat klinkt interessant, is er een website van degenen die dat apparaat hebben gemaakt?