Bramboy schreef op donderdag 19 november 2009, 21:16:


Volgens mij hoeft dit alles elkaar niet in de weg te zitten.
Als je weet dat je kan duiken als je gereden hebt, swinters bij de kachel je noten kan leren enz.
Ieder maakt zijn eigen keuzes, hier moet je ook zelf wat mee doen, waar krijg jij energie van?
Je bent nog hardstikke jong, ik heb ook pas op mn 35e mijn brevet gehaald.
Als ik het goed begrijp heb je al een pony?
Zolang je daar goed voor bent zal er heus nog wel tijd zijn voor nog iets... je hoeft niet direct te kiezen, je kan eventueel iets uitstellen voor later?
Groetjes Marlies

Ook hier wordt de laatste tijd veel geoefend....Omdat ik nogal last van mn rug had en Ellis van dr nieuwe schoenen (en dus steeds loopt te stuiteren) hebben we de laatste weken bijna elke dag gewandeld... Hoewel ze nu nog steeds een hekel heeft aan die dingen merk ik dat vooral nog bij het aantrekken en weer uitdoen...
Vanmorgen was ze zo braaf dat ik ook het zadel maar weer eens gepakt heb en de SITEPULL, ik dacht als we nu een stuk gelopen hebben en ze is braaf kan ik het touw aan mn buurmeisje geven en ga ik er weer eens opzitten...
En Ellis was toch zo braaf dat ik er binnen de kortste keren opzat en het touw ook al heel snel aan de zadelknop hing.
Helemaal geweldig, onze eerste bitloze buitenrit,...in stap dat wel...
Helemaal zonder gekke uitspattingen...
Met Linda ging het vanaf dag 1 goed met dr schoenen en waren we vanmiddag toe aan eens een wat langere ronde...Onderweg wou het buurmeisje dan ook wel eens een galopje (ze had vanmorgen gezien hoe dapper ik met Ellis was)
Dat was wel voor t eerst met die schoenen en binnen 4 galopsprongen was ze er al twee kwijt. Dus wij weer stoppen en terug.
Eentje lag er verder aan de kant, dus ik laat Linda even los,.. om die te pakken...
Wat ik toen meemaakte heb ik, in de 12 jaar dat ik ze heb, nog nooit meegemaakt, ze ging er alléén vandoor...en ze bleef rennen....de andere 2 schoenen ook binnen een paar sprongen achterlatend...
Tjonge, en dan zie je je paard verdwijnen in de verte, steeds maar denkend: "Die stopt zo wel" en, later, "die gaat wel naar huis..."
Nou, geen van beide dus,.. aan t einde van de polderweg ging ze links ipv. rechts, zó de provinciale weg op en dáár aan t eind is de snelweg.
Poeh, steeds meer adrenaline kwam er vrij bij mij...
Gelukkig kreeg ik al snel een lift en net waar die vrouw de andere kant op moest , was ook al een busje gestopt en kon ik daar mee verder...
Geweldige mensen zijn er toch op deze wereld, deze man ging gelijk zn vrienden bellen om een loslopend paard op te vangen , want ze liep alsmaar door.... richting de snelweg,... Midden over de provinciale dus....
Overal waar we langskwamen stonden mensen langs de weg , maar iedereen had het nazien....
Pas zon 5a6? km verder was er nog een dame gestopt en konden wij haar ook net inhalen, samen hebben we haar toen opgevangen en kon ik dr snel weer tot rust krijgen....Terug naar t buurmeisje gelopen, de schoenen weer aan(standje vaster) en toen dat hele stuk door de (inmiddels stromende) regen weer terug naar huis.
Ons iets grotere rondje was wel heel groot geworden...
En nu maar hopen dat ze morgen geen spierpijn heeft..
En de vijl kan dan wel even in zn hoesje blijven..
Wat zal ik dromen vannacht. Van mijn monstertjes...
Groetjes Marlies
Ps, wat zouden jullie doen? Boos worden? kon ik niet ...was blij dat t goed afgelopen was...nog even flink laten lopen?kon ik ook niet,... gewoon richting huis gegaan en later nog wel een stuk gedraafd.

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:56:


Zoals ik er nu op terug kijk ,
Sinds ze van de ijzers af is hebben we lopen tobben en hebben we niet meer gegaloppeerd, nu mocht ze eindelijk weer eens en werdt ze vrijwel direct weer stilgezet omdat ze dr schoenen verloor...
Denk dat zij daar anders over dacht ofzo, daar had ze die schoenen(en mij) niet bij nodig, gewoon een keer lekker gaaaan...
Normaal als ik stop om iets te doen wacht ze gewoon en als ik wegloop gaat ze grazen wat van mij dan mag...