Marianne schreef op maandag, 29 november 2004, 13:59:


Fijn dat jullie allemaal zo mee denken.

Marianne fijn dat je die mensen uit Utrecht gevraagt heb om de uitslag door te geven. Ik weet namelijk niet echt meer wat ik er mee moet.

Het paard is zo vrolijk als wat. Eet de heledag kleine hapjes en heeft veel contact met zijn merrie's. In de wei doet hij het niet, enkel als hij heel even niets te doen heeft of hij het eten niet snel genoeg kan krijgen. Hooi moeilijk pakbaar maken werkt dus niet omdat hij dan luchtzuigen makkelijker vind.
Er zit ook wel stress zuigen bij, maar hij staat ook gewoon lekker ontspannen te zuigen. Met stress doet hij het dus meer, maar dagelijks doet hij het dus altijd een uurtje of wat. De band helpt iets, maar hij zuigt er dus gewoon doorheen.
Ik ga die band er weer is een week af halen en de situatie als nu gewoon zo houden.

Ik baal er wel een beetje van. Er is iets niet goed, maar weet niet wat. Heb nog nooit paarden met zulke soorten problemen gehad. Ook weer goed om mee te maken, maar leuk is anders.

Marianne schreef op woensdag, 1 december 2004, 0:02:


Bedankt Marianne,

Eetlust heeft hij gelukkig zat. Hij eet goed en zijn ontlasting ziet er goed uit.
Heb vandaag die luchtband af gelaten. Hij staat op de wei, maar snachts naast zijn merrie's in zijn stukje. Vanochtend had hij een licht opgezette buik, maar veel minder dan ik had verwacht. ik kijk het dus nog even aan.

Het luchtzuigen is al veel minder geworden door zijn gevarieerde omgeving hier en veel lichamelijk contact met zijn merrie's. Het zijn echt zijn merrie's en hij hinnikt regelmatig om de andere merrie's die hij weet te staan te vertellen dat hij er nog is.
Het meeste zorgen maak ik me om zijn ribben. Op mijn site vind je zijn maand boek en zie je op de foto's ook heel duidelijk zijn ribben. Mijn vermoeden was dat luchtzuigen en de ribben met elkaar in verband stond. Laat hem nu in iederegeval nakijken door de VA.

E Hanse schreef op woensdag, 1 december 2004, 8:54:


Het was toch dat je ijslander rondjes begon te lopen achter jouw aan. Dus de achterhand omzette en zo mee draaide.

Ik zeg tegen mensen altijd niet achter de kont aan lopen, maar meelopen met je paard. Waarschijnlijk duw je met je lichaam door jouw actie de achterhand om. Daarbij zou het paard altijd achter je aan gaan lopen als je van hem weg beweegt dus naar de kont beweegt van opzij.

Kijk dus heen waar je het paard heen wil hebben. Vraag dan pas het paadr te gaan bewegen en loop dan of blijf staan als je parelli doet op die plek. Waarschijnlijk is mee lopen met z'n paard beter. Dus mee lopen naast de kruis tot kont.

helena schreef op woensdag, 1 december 2004, 13:44:


Lekker gaan wandelen en als ik zo hoor spelenderwijs trainen. Dus lekekr buiten in het bos of op de weg. Niet te veel achter elkaar vragen, maar zo ver dat hij zijn aandacht bij jouw kan houden.
Vanhieruit zou het kopshuw al veel minder worden en kun je met rust en vertrouwen dit gaan oplossen.

Marianne schreef op woensdag, 1 december 2004, 13:44:


Je bent de alle beste Marianne. Je lijkt mijn zus wel die ook zo heet.

Ik ga hem eerst laten onderzoeken. Enkel om te weten of hij echt maag problemen heeft en probeer ik hem met homopatische middelen te gaan oplossen. Die medicijnen zijn maar niks.

Ik ga nu op internet op maag problemen zoeken. Ben benieuwd over meerdere uiterlijke simtonen.

Hij is leuk hé en hij word enkel maar leuker. Ik heb veel plezier van hem en hij leert als een gek.

Tamara Uljee schreef op maandag, 6 december 2004, 19:15:


Dit betekent doorgaans dat het paard scheef is. Dus als de staart links hangt is het paard links gesteld. Kijk maar is op hoefkatrol.com" target=_blank>www.hoefkatrol.com

Coralie schreef op Sun, 12 Dec 2004 10:49:17:


Hoi Coralie,

Deze site kende ik inderdaad nog niet. Ik ben ook niet zo weg van al dat telepathie.

Over het verleden kan ik heel goed inkomen. Zo is dit paard van nature een zelf verzekerd paard, maar bij het ploteling opheffen van je hand staat hij direct enkele meters verder. Naast hem gaan staan leverd altijd een boze blik op. De zweep vond hij heel erg eng. Oren aanraken werd hij panisch van enz.
Ik weet enkel hoe hij hier in Nederland kwam. Als een scharminkel die amper op zijn benen kon staan en wonden had. Hij is met een groot transport in Nederland gekomen. Dit is al een traumatische ervairing voor veel paarden.

Nu bijna een half jaar verder is dit alles veel minder geworden en is veel meer in evenwicht. Het luchtzuigen word dus ook veel minder tot zelfs dagen niet meer. Er zit dus zeker grote vooruitgang in.

Leuk dat je aan ons hebt gedacht .

Josien

Piet schreef op zondag, 12 december 2004, 14:13:


Door traumatische ervaringen is dit paard zo geworden. En dat enkel in de situatie's die hij kent als eng. Dus hand omhoog, waarschijnlijk uit reactie geslagen tegen het hoofd. Naast hem staan vormt een bedrijging voorhem waardoor hij dus uit zelf verdediging je opzij wil jagen. Jammer dat ik het doorzie van hem.

In zijn gewone doen is hij rustig en zeker. Daarbij spreekt heel zijn hoofd een zelfverzekerdheid uit die maar heel weinig paarden zo hebben. Het is een regeerder en zo gedraagt hij zich ook als hij zich veilig voelt. Dit paard is geheel niet bang of onzeker, maar is zo gemaakt.

Ik zit hier te lezen in het boek Das Gymnasium des pferdes en lees dit.

Vergeef me, maar ik tik het even lettelijk over.

Hij verteld over het gebruik van het bit waarna hij schrijft,
Ik waarschuw echter bij deze arbeid ook voor overdrijving, want door de harde aanleuning ontstaat vaak z'n druk op de zachte delen dat niet alleen de vrije bloedcirculatie van en naar het hoofd, maar zelfs het ademhalingsproces verstoort kan raken. Dat komt dan door de harde onderkaak, die zowel de grote aderen van de hals alsmede het strottenhoofd en de luchtpijp in hun functie kunnen belemmeren. Onverstandige en ruwe ruiters moeten dus niet verbaast zijn als hun paard duf of duizelig word van het rijden, of cornage ontwikkeld. Door opeenhoping van het bloed in het hoofd ontstaat de eerstgenoemde kwalen. De gezwolle bloedvaten oefenen dan z'n druk op de hersenen uit dat er een kortstondige verdoving ontstaat, die bij edele paarden een duizeling opwekt en bij de eenvoudige dieren dufheid. Cornage is een blijvende afwijking, die kan optreden als het slijmvlies van het strottehoofd ontstoken raak door druk en beschadiging en er een afscheiding optreed. Door deze laatste word de luchtpijp vaak zo vernauwd dat de lucht al hoorbaar in en uitstroomt bij een rustige ademhaling.

Omdat hier een poos geleden heel wat over al gepraat is, schrijf ik dit even. Misschien dat er niewe inzichten ontstaan.
Wat hij bedoeld is dus een harde aanleuning(druk) Dus niet het bit opzich zelf.

Trudy schreef op woensdag, 15 december 2004, 14:28:


Haha geeft niet. Als ik het verhaal maar snap.

Marianne schreef op donderdag, 16 december 2004, 11:51:


Ik heb pas een grote liksteen/emmer gekocht net op de grens van duitsland. Deze man maakt ze zelf en doet er geen extra stoffen bij dan de vitamines en mineralen. Ik zou de lebel er is af halen en opschrijven wat er in zit. De paarden vinden het in iederegeval zeer lekker, maar het stinkt als een gek haha.
Ik haal daar nu trouwens ook de biks. Ook zelf gemaakt en zonder afval stoffen. Die ruikt trouwens heel erg lekker.

claudia schreef op vrijdag, 17 december 2004, 17:10:


Is het puur de angst om aangehaalt te worden of wil ze ook niet aangeraakt word en is ze moeilijk te benaderen?

Sommige paarden zijn heel gevoelig op hun huid. Aaien en borstelen vinden deze paarden niet fijn.
Een paard dat moeilijk te benaderen is en aangeraakt wil worden is vaak een vertrouwens probleem. Met grondwerk kom je met deze paraden vaak heel ver.

Ik train nu zelf ook z'n paard. Was niet te benaderen zonder levens gevaar. Ging er vandoor of sloeg gericht van zich af. Z'n paard kost veel tijd en geduld. Daarbij moet je altijd rekening blijven houden met het karakter van dat paard. Het blijft angstig en van zich aftrappend om maar bij mijn v.b. te blijven.